Raddraaien: John Barry

Bij het zien van dit fotohoesje moest ik even terugbladeren op Soul-xotica. Ooit, zo'n beetje tot mijn webradio-interesse, had ik hier een regelmatig terugkerende rubriek: De Video Draait. Een berichtje over een gehuurde dvd van de plaatselijke videotheek. Gelukkig heeft Blogger en dus ook mijn praatpaal een prachtige zoekfunctie bovenaan de bladzijde en zo kwam ik uit bij 7 maart 2012. Inderdaad, bijna twee jaar geleden. Er is sindsdien en met name de afgelopen week wel iets veranderd ten opzichte van toen. In maart heb ik twee maanden de sleutels van Nijeveen aan mijn bos hangen, maar woon desondanks nog altijd in de Rembrandtstraat. Een week later ga ik dan écht verhuizen en dat is zowaar net op tijd. Of toch niet? Een paar weken later krijg ik nog een brief van de woningstichting dat de huizen vóór 1 oktober 2012 schoon opgeleverd moeten worden. Vorig jaar begreep ik van mensen dat de huizen nog zeker vijf jaar zouden blijven staan en verhuurd zouden worden als anti-kraak. Totdat ik gisteravond een foto op Facebook zag, de allerlaatste foto van de Rembrandtstraat 25 in Steenwijk. Hoewel de leuke momenten op de Rembrandtstraat op één hand zijn te tellen, krijg ik toch een heel klein brokje in mijn keel. Nu is het echt afgelopen...

Ik heb de foto gedeeld op Facebook en ook gereageerd op het 'origineel' (gepost door een vroegere bewoner van mijn huisje) en vandaag ging het sentiment onveranderd door. Iedereen die reageerde schijnt een erg prettige tijd te hebben gehad op de Rembrandtstraat, maar ik zou voor nog geen miljoen willen ruilen met wat ik nu heb. Op 7 maart 2012 woon ik, zo gezegd, nog steeds op de Rembrandstraat. Sinds een week ligt de vloerbedekking in het huis in Nijeveen, nu moet ik zelf nog over. Door het stoppen met roken, slaap ik 's nachts erg slecht en dat merk ik overdag. Ik ben vrijwel inactief waar ik eigenlijk druk hoor te zijn met inpakken en verhuizen. Ik koop maar weer een pak shag en zo verhuis ik dus nog aardig snel. Aanleiding van het bericht op 7 maart 2012 is dat ik kennis heb gemaakt met de eigenaresse van de Filmclub in Meppel, maar ook dat is verleden tijd. Toen ik een paar maanden geleden shag nodig had, herinnerde ik me opeens de Filmclub, maar die zit potdicht. Ik heb inmiddels ruim een jaar geen film meer gezien, daar heb ik immers ook weinig tijd voor. In het bericht van maart schrijf ik onder andere over de film waarmee het begon voor de eigenaresse: 'Midnight Cowboy'. Ik ben zelf niet heel erg kapot van de film, maar het is wel eentje die je gezien móet hebben...

Dan is het bijna twee jaar later en heeft het Raddraaien bepaald dat ik vandaag over 'Midnight Cowboy' van John Barry moet schrijven. Hoewel deze single eigenlijk uit 1980 komt, staat die desondanks onder de jaren zestig. Barry wordt op 3 november 1933 geboren in het Engelse York en sterft 77 jaar later in New York. Zijn vader is eigenaar van een bioscoop-keten in het noorden van Engeland. Hoewel de muziek de voorkeur geniet bij John Barry Prendergast, heeft het werk van zijn vader de richting beïnvloed. In 1957 begint Barry zijn eerste groep, The John Barry Seven. In 1958 komt hij in contact met de makers van 'Dr. No', de eerste James Bond-film. Ze hebben Monty Norman gevraagd om een geschikt James Bond-thema te schrijven, maar het resultaat is niet goed genoeg. Barry tekent vervolgens hiervoor en zo ontstaat een samenwerking van 25 jaar.

Toch krijgt Monty Norman sinds 1962 de rechten toegeschreven van The James Bond Theme. Een lastig verhaal waar de rechter al meerdere malen uitspraak over heeft gedaan, steeds in het voordeel van Norman, maar het is toch werkelijk Barry die het heeft geschreven. Barry zal de soundtracks van elf van de komende veertien James Bond-films schrijven. Hoewel zijn naam voor altijd nauw verbonden zal blijven met James Bond, heeft Barry meer noten op zijn zang. Dan laten we gemakshalve ook nog maar even de rijke discografie van The John Barry Seven buiten beschouwing. Eind jaren zestig is Barry dé aangewezen componist om menig film of tv-serie van muziek te voorzien. 'Midnight Cowboy' is zo'n film die beslist minder goede kritieken had gekregen, als de muziek van John Barry niet zo sterk was geweest. Het thema van 'Midnight Cowboy' heeft een belangrijke rol weggelegd voor de mondharmonica, bespeeld door Toots Thielemans.

Toch zal dit instrumentale thema in de schaduw komen te staan. Regisseur John Schiessinger wil een vocale thema-song hebben. Hij heeft Bob Dylan benaderd, maar die houdt zich niet aan de deadline en komt te laat met zijn 'Lay Lady Lay'. Harry Nilsson is al present en zijn 'I Guess The Lord Must Be In New York City' is een kandidaat als opeens de grote onbekende Fred Neil op het toneel verschijnt. Nilsson zingt zijn 'Everybody's Talkin' en dit zal de hit worden uit de film. Het thema van John Barry zal pas in 1980 in Nederland even op de 38e plaats in de Top 40 staan.