Wie had dit ooit gedacht? Soul-xotica speelt zich immers voor het grootste deel af in het verleden middels rubrieken als Raddraaien en sinds een paar weken kijken we naar het heden in deze serie. Maar nu... toekomstmuziek! De single die ik vandaag centraal stel, komt namelijk pas komende maandag uit. Echter, de tijd dat een hitparade nog af hing van de verkoop van cd's is al even geleden en vandaar dat Wilkinson reeds afgelopen week nieuw binnen kwam met 'Too Close'. In Engeland welteverstaan, want in Nederland hebben slechts weinigen van hem gehoord. Ik kom in oktober of november voor de eerste maal 'Afterglow' tegen in de Britse Top 40 en het is liefde op het eerste gezicht. Iets dat is gebleven, want ik krijg nog steeds een erg goed humeur van het liedje. 'Too Close' is in die zin niets minder, zelfs een beetje meer van hetzelfde. Ik heb hem gisteravond 'ten doop' gehouden in Floorfillers en ook deze ga ik de komende weken vaker draaien. Het onderwerp van vandaag is 'Too Close' van Wilkinson ft. Detour City.
Als ik eind 1997 kortstondig betrokken raak in de Amsterdamse kraakscene. is in het underground-clubcircuit de jungle- en drum'n'bass-muziek de laatste ontwikkeling. Omdat ik de zomer ervoor in Sneek de dansvloer heb ontdekt, beland ik in Mokum op illegale feestjes in kraakpanden. Het grootste feest waar ik ben geweest, moet De Silo zijn geweest. Ik probeer me nog wel eens voor te stellen hoe het zou zijn geweest als ze daar toen dat irritante dubstep hadden voorgeschoteld. Zou ik dan nu dezelfde gevoelens koesteren voor dubstep? Hoe dan ook: Ik kan de drum'n'bass erg goed waarderen. Het voelt ook zo lekker 'ver van thuis', want in Friesland is het nog gewoon het vierkwartsmaat-stampwerk. Als ik het eens probeer bij de programmeur van Het Bolwerk antwoordt deze: ,,Als het al wat wordt, dan duurt het nog vijf jaar voordat je hier in Sneek een feest kan organiseren". Ik denk dat het nooit zover is gekomen. Nederland blijft massaal doorstampen op dezelfde dreun en avontuur, als bij drum'n'bass, is ver te zoeken.
Waarom Van hit naar her doen en tegelijk zo ver terug in de tijd gaan? Welnu, Wilkinson leert lopen als ik de zolen slijt op de dansvloer. Toch heeft zijn muziek heel veel van de ouderwetse drum'n'bass. In Engeland heeft de drum'n'bass altijd op de achtergrond mee gespeeld. Er is eigenlijk niet een grote hit uit het genre, maar onderaan op de hitparade is vaak nog wel iets te vinden. Dat iemand als Mark Wilkinson opeens doorbreekt met oude drum'n'bass is dan ook wel bijzonder, want hij houdt zich tevens bezig met dubstep. Dat vat ik op als een anarchistische punkband die zonder blikken of blozen 'Rock Around The Clock' van Bill Haley vertolkt. Hij komt ermee weg.
De leeftijd weten we niet, maar Mark zal in de twintig zijn. Als hij negen is, krijgt hij van zijn ouders een drumstel. Hij formeert een bandje waarmee hij speelt van Birmingham tot aan het lokale bejaardenhuis, maar vijf jaar later raakt hij gefascineerd door de dansmuziek. In zijn laatste schooljaar is Wilkinson vooral te vinden in de studio van zijn school. Dit zet hem aan om stukje bij beetje zélf apparatuur te kopen en zijn slaapkamer om te bouwen tot studio. Zo gaat dat gedurende een paar jaar en Wilkinson heeft een paar baantjes. Als blijkt dat het ouderlijk huis, een buitenwijk in zuidwest-Londen, te zwaar te lijden heeft onder de beats die uit zijn slaapkamer komen, vindt hij een studio even verderop en gaat zich dan helemaal richten op de muziek. Hij komt in contact met Hospital Records dat een nummer van hem opneemt voor een compilatie. Wilkinson stuurt dan brutaal een demo naar RAM Records, hét toonaangevende dubstep- en drum'n'bass-label en in oktober 2010 heeft hij een contract te pakken.
Zijn eerste single verschijnt in december 2010. 'Moonwalker' en opvolger 'Everytime' (juni 2011) vallen nog niet echt op. Beide liedjes zullen buiten beschouwing worden gelaten als Wilkinson zijn debuutalbum uitbrengt. Anders is dat bij de derde single, 'Tonight', die in december 2011 uitkomt. Hoewel bescheiden, heeft hij in december 2012 zijn eerste succes met de single 'Need To Know' met een gastbijdrage van Iman. De single bereikt een 39e plek in de Dance Singles Top 40, maar verkoopt nauwelijks om in de échte Top 40 te komen. 'Take You Higher' is in april 2013 de derde single van het, nog te verschijnen, album en doet niets. In de zomer van 2013 heeft hij opnieuw minimaal succes, ditmaal in combinatie met P. Money en Arlissa en het nummer 'Heartbeat'. Het bereikt nu nummer 36 in de Dance, maar 169 is te minimaal om van een pophit te spreken. Wilkinson's stijl kan desondanks rekenen op steun van zowel BBC-dj's als collega's uit het vak. De verwachtingen zijn hooggespannen als Wilkinson op 28 oktober zijn debuutalbum uitbrengt: 'Lazers Not Included'.
Becky Hill is een gelukkige verliezer. Ze maakte indruk in de Engelse editie van The Voice in 2012, maar wordt in de semi-finale eruit geknikkerd. Ze heeft in de laatste drie maanden van 2013 haar eerste hitsucces, hoewel haar naam aanvankelijk niet wordt genoemd. Hill is namelijk de zangeres op 'Afterglow' van Wilkinson en deze single stijgt door tot in de top tien van de Top 40. In de Dance staat het bovenaan. Afgelopen week is Hill de Engelse Top 40 binnengekomen met Rudimental, dus die gaan we nog eens tegenkomen. Maandag verschijnt dus officieel 'Too Close', maar hij staat reeds op 38 in de Dance Top 40. Op 'Too Close' wordt Wilkinson bijgestaan door Tabitha Benjamin, die schuilgaat onder de naam Detour City. Ik voorspel dat 'Too Close' 'Afterglow' zal volgen in de top tien. Over drie weken is Wilkinson de hoofdact op Spektrum XL, een drum'n'bass-event in het Haarlemse Patronaat. Dat is voorlopig de enige manier om de man in Nederland aan het werk te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten