voorjaar komt na de val

Hoe kan ik anders beginnen dan jullie allemaal een heel gelukkig nieuwjaar te wensen? Wie Soul-xotica de afgelopen jaren heeft gevolgd en mij persoonlijk kent, zou kunnen weten dat ik sinds jaar en dag oud en nieuw vier op deze dag. Voor hen die het gemist hebben, zal ik het verhaaltje nog eens in beknopte vorm vertellen. Amerika heeft zijn 9/11, ik heb sinds vier jaar mijn 20092009. Op zondag 20 september 2009 ging ik een eind uit fietsen. Dat is op zichzelf niet zo heel bijzonder, want dat deed ik wel vaker. Alleen was er sinds ik gestopt was met drinken iets kwalijks aan de hand. Ik meende even dat mijn 'herboren' lichaam onuitputtelijk was en stelde dus hoge eisen aan mijn spieren. De laatste dag van de vakantie was al zo'n extreem voorbeeld geweest: Van Tijnje (tussen Heerenveen en Drachten) naar Kampen en via Zwolle weer naar Steenwijk. Een paar boterhammen als enig voer tussendoor. En het bleef maar doorgaan op deze manier. Ik moest eens de man met de hamer tegenkomen en op die twintigste september stond hij met zijn gereedschap in de aanslag. Tussen Vledder en Frederiksoord, zo'n vijftien kilometer van huis, merk ik té laat een afgewaaide tak op. Ik fiets erin, maak een salto en kom met een knal met mijn hoofd op de klinkers. ,,Dat was het dan", denk ik nog even en dan is het blanco.

De volgende dag ontwaak ik in het ziekenhuis van Meppel. Een 'lichte hersenschudding' wordt er gezegd. Nou zeg, als dát een lichte hersenschudding is? Gedurende drie weken weet ik van voren niet dat ik van achter leef. Ze hebben niet eens de bloedvlekken van mijn gezicht gehaald en zelf merk ik het niet op. Het is een vriendin die me tenslotte maar eens gaat wassen. Dat is een week later... Dat het ongeluk in verband wordt gebracht met alcoholgebruik is pijnlijk, maar ontdek ik pas maanden later. Alcohol? Ik ben immers al een half jaar 'clean'. Gelukkig gelooft de omgeving mij en ik besluit het erbij te laten zitten. Ze hadden immers ook gezegd dat ik een lichte hersenschudding had, een leugentje meer of minder kijken we dan niet meer op. Ik heb de voortvloeiende hersenschudding verdiend en moet ook erkennen dat het weer wat realiteitszin heeft terug gebracht. Ja, ik ben ook een paar dingen verloren. Als journalist hoefde ik voor die tijd nooit 't kofschip te gebruiken, nu is het aan de lopende band. Ook moet ik nog wel eens iets opzoeken op Google, omdat ik het niet meer weet. Neem nou de titel van dit bericht. Een spreekwoord. '... komt na de val'. Tot vier jaar geleden had ik meteen geweten dat het 'hoogmoed' moest zijn, maar nu moest ik het opzoeken. Dat zijn de souvenirs van de hersenschudding.

Twee maanden later ben ik geheel hersteld en vind ik, behalve die eigenaardige datum, niets bijzonders aan de 20e september. Het is echter een jaar later als ik een afspraak heb bij het UWV in Zwolle. Een plotseling erg zonnige en warme woensdag. Na de afspraak kijk ik bij de kringloopwinkel bij het spoor, koop er wat singles en eet er een lunch. Dan begint me een vreemd, maar zeer aangenaam, gevoel te bekruipen. Ik wil kleertjes, maar niet gewoon spijkerbroek of overhemd. Het begint met een onschuldige leggings bij de Action en aan het einde van de rit zit mijn rugzak vol met rokjes en topjes. 's Avonds heb ik een verkleedsessie en een middernachtelijke wandeling door het bos. Even later breidt zich dit uit naar overdag en openbaar. Ik heb het hier op Soul-xotica in die tijd nog wel eens over de limiet getrokken, het was een zeer aangename verrassing die heel plotseling op mijn pad kwam. Ik wist zelf ook maar moeilijk een houding aan te nemen en heb het vooral genoten. Toch moet je heel vastberaden zijn als je zoiets onderneemt, want de reacties zijn niet altijd leuk of grappig. In het begin van 2011 wordt er van buitenaf getornd aan mijn zelfvertrouwen en zo wordt het al snel weer een hobby voor binnenshuis. Nu ik in Nijeveen woon, durf ik het niet meer, maar achter gesloten gordijnen vindt nog menig verkleedpartij plaats!

In 2011 moet ik het dan vieren met een vakantie. Even ervoor krijg ik nog een bijzonder cadeautje in de schoot geworpen. Ook rond die tijd: Ik koop in Meppel bij de kringloopwinkel een broek die niet in mijn rugzak past. Ik doe hem onder de snelbinder. Halverwege Meppel en Steenwijk ontdek ik dat-ie daar niet meer zit. Ik ben hem, met andere woorden, in Nijeveen verloren. Ik heb nog wel gezocht, ben door een wegomlegging viermaal pal langs mijn toekomstige huis gefietst, maar heb niks gevonden. De vakantie moet in Keulen beginnen, maar eindigt daar de tweede dag als mijn pinpas wordt ingeslikt. In 2012 vier ik oudejaarsavond met een Soul-x-rated, dan nog mijn wekelijkse podcast. De zondag erna wil ik wat in de omgeving fietsen, maar dat wordt het 'omme(n)tje': Over Balkbrug naar Ommen, dan via de Vechtdalroute over Hardenberg naar Gramsbergen en vervolgens schuin over naar Hoogeveen en Ruinen weer naar Nijeveen. Hoewel het ambitieus is (morgenavond optreden, zondagavond weer uitzending), heb ik eigenlijk nog een plan voor zondag. Dan naar Ommen en de Vechtdal tot Zwolle. Daar bekijken of ik terug met de trein ga of op de fiets.

De koffie met de oranjekoekstukjes met slagroom uit de spuitbus is op. Nu wordt het tijd voor een halve liter-blik! De Arizona-ijsthee van de Albert Heijn is sindskort ook in die verpakkingsvorm verkrijgbaar en scheelt toch wel een paar dubbeltjes met de plastic flessen...