Over de fiets en de band wil ik het even niet hebben en evenmin over het feit dat ik de afgelopen week nét iets te veel plaatjes heb gekocht om me een reparatie te veroorloven. Ik heb een brief ontvangen van de belastingen over een meevallertje. Het vreemde eraan is dat de dagtekening op 28 september staat en ik heb dinsdag de brief ontvangen. Helaas heeft het meevallertje mij nog niet bereikt, want dan had de fiets al ergens in een werkplaats gestaan. Bovendien heb ik vanmiddag nog een tweede belofte gekregen over geld, opnieuw iets waarvan ik al langer dacht dat ik er recht op had, maar met zo'n belofte hoef ik niet bij de fietsenmaker aan te kloppen. Ik zit dus even met de handen in de lange haren. Toch presenteer ik jullie, als beloofd, vandaag de zesde singles round-up van deze maand. Als de Engelse zending morgen binnen komt, krijgen jullie morgen de zevende...
* Rheingold- Dreiklangs-Dimensionen (NL, Welt-Rekord, 1980)
Als er één geluidje uit de jaren tachtig is dat ik met terugwerkende kracht leer waarderen, dan is dat wel de Neue Deutsche Welle. Deze van Rheingold staat dan ook al een tijdje op mijn lijstje, maar dat krijg je als je in de verkeerde bakken neust. In Hoogeveen ligt deze maar liefst tweemaal, maar op een afdeling waar ik normaliter niet vaak kijk: De schlagermuziek. Deze kost een euro en dat is omdat die 'gepersonaliseerd' is door een trotse eerste eigenaar. De naam valt moeilijk te lezen, wel weten we dat dit de 134e plaat is die onder de R van Rheingold valt. Een exemplaar zonder deze leuke details kost vijftig cent meer.
* RPM- Savoir Faire (US, Warner Bros., 1984)
En volgens mij ben ik deze nog heel recent tegengekomen op de verkooplijst van iemand. Die persoon in ogenschouw nemende, ga ik ervan uit met een Modern Soul-ding van doen te hebben. Dat is het niet... Niet onaardig, beetje pop als Tears For Fears en Talk Talk, maar voor het archief.
* Sam & Dave- I Thank You (US, Stax, 197?)
Vijftig centjes! Hetzelfde verhaal als bij Sam Cooke, want ook deze van Sam & Dave is een heruitgave. Hier zijn 'Hold On I'm Comin' en 'I Thank You' samen gebracht tot een styreen-schijfje. Mijn 'Hold On I'm Comin' mist een klein stukje, waardoor je hem al nooit helemaal kan draaien. Bij nader inzien vind ik 'I Thank You' nog wel het meest geschikt voor de Blauwe Bak, maar dan vooral als 'herinnert u zich deze nog'-pauze-plaat tussen de obscure kneiters.
* Tavares- Free Ride (NL, Capitol, 1975)
Kijk! Ik had het al jaren geleden begrepen! 'Free Ride' van The Edgar Winter Group heeft al jaren in de Blauwe Bak gezeten, vooral omdat ik het nummer zo fris funky vind klinken. Eerst ontdek ik in januari dat The Three Degrees 'Free Ride' aan het vinyl heeft toevertrouwd, maar dat blijkt helaas een 'live'-single te zijn. Tavares blijft gewoon in de studio en doet 'Free Ride' wel heel natuurgetrouw. Het is bijna Edgar Winter Group maar dan met vijf zangers in plaats van alleen Dan Hartman. Bepaald niet slecht, maar als het echt moet zet ik toch liever Edgar Winter op...
* Alan Tew Orchestra- Magic Fly (UK, Epic, 1977)
Voor een neuro wil ik nog wel eens gokken en bij instrumentale plaatjes is dat des te leuker. Alan Tew is een naam die ik ken van platenlabels uit de jaren zestig, hij werkte toen samen met Petula Clark, David Garrick en nog een zooi anderen. Het is net zo'n avontuur als 'Imogene' van The Les Reed Orchestra, met helaas dezelfde uitkomst. 'The Magic Fly' is totaal niet leuk. Een 'zoem'-knopje op de synthesizer, maar met een begeleiding om bij in slaap te sukkelen. En de b-kant is nóg erger. Nu alweer te koop!
* Joe Tex- Who Gave Birth To The Funk (US, Dial, 1979)
Voor Joe Tex zal ik altijd een zwak blijven houden. Tex kan prachtig 'croonen', maar dat is gewoonweg niet zo mijn vakgebied. Liever draai ik deze plaatjes om voor een fel ding als 'Fresh Out Of Tears' of 'I'm Going To Get It'. Bij deze single is de a-kant het meest interessant, in 'Who Gave Birth To The Funk' gaat Tex als een bezetene te keer, ook al heb ik het wel leuker van hem gehoord. De b-kant is eentje voor bij het kaarslicht. Voor een euro is zo'n Amerikaanse Dial altijd een leuke vondst, maar ik ga hem vast niet heel vaak draaien.
* Vanilla Fudge- I Can't Make It Alone (D, Atlantic, 1969)
De vertraagde en verzwaarde 'You Keep Me Hangin' On' is in 1967 wel iets ongehoords en hun uitvoering voegt bij aan het drama. Hetzelfde doen ze bij 'Eleanor Rigby' en 'Take Me For A Little While' en halverwege 1968 hangt Vanilla Fudge al een jaar in hetzelfde mopje. Hier neemt de groep een Goffin/King-compositie op de hak, maar in feite klinkt het net als voorgenoemde titels. Noem het een zwak, ik kan gewoon geen originele Vanilla Fudge-singles laten liggen en heb hem met enige tegenzin gekocht.
* War- Why Can't We Be Friends (NL, United Artists, 1975)
Recent nog in de platenkist van een gewaardeerde collega 'gespot'. Nu heb ik voor een euro de kans om hem toe te voegen aan mijn bakken. Tja, ietsje pietsje funky en vooral heel aanstekelijk. Hij mag!
* Ruth Waters- Never Gonna Be The Same (US, Millennium, 1979)
Typisch zo'n plaatje dat ik uit het Hitdossier ken. Het heeft in 1979 in de vaderlandse Tipparade gestaan, maar geen idee wat ik me erbij voor moest stellen. Dankzij een verfomfaaid neutraal hoesje, mag deze single voor vijftig cent in mijn winkelmandje. Precies genoeg, want na een vluchtige draaibeurt ben ik er heel snel klaar mee. Na een 'Last Dance'-achtig intro ontpopt zich dit in een wat flauwig disco-stampertje. Niet interessant om 24 jaar later opnieuw op te zetten.
* Wax- Get Loose (US, RCA, 1981)
Ook al zo'n plaatje dat ik op verkooplijsten ben tegen gekomen. Misschien moest ik het ook maar eens proberen, want aan een euro kun je niet zoveel verliezen. Dit is uiteraard niet het duo Andrew Gold en Graham Gouldman van 'Bridge To Your Heart'. Deze Wax is feitelijk disco die de hitparade niet heeft gehaald en daarom opeens tot Modern Soul wordt gerekend. Leuk, maar ook niet meer dan dat.
* Viola Wills- I Believe In Miracles (NL, Good Ear, 1975)
Mijn duurste plaat in Hoogeveen: Drie euro voor een puntgave single in fotohoes. Ik ken de singles die Wills voor die tijd heeft gemaakt en die zijn erg fijn. Na de tijd zou ze natuurlijk haar grote hits hebben met 'Gonna Get Along Without You Now' en 'If You Could Read My Mind'. Ik ga niet spreken van een tegenvaller, daarvoor vind ik de single te aardig. 'I Believe In Miracles' wil maar niet lekker op gang komen en heeft een wat te poppy refrein. 'Set Me Free' smaakt al ietsje beter, maar een echte hoogvlieger is deze single niet.
* Stevie Wonder- Another Star (NL, Motown, 1976)
Tenslotte dan een positieve noot? Ja, maar natuurlijk! 'Another Star' van Stevie Wonder. Een plaatje met een mooie herinnering, de eerste verre fietstocht nadat ik was gestopt met drinken. Ditmaal nog geen takken op fietspaden. Wel op blote voeten door het bos. Via de oordopjes luister ik naar het Steenen Tijdperk dat titels draait met een A. Ik wist tot gisteren niet dat 'Another Star' gewoon als vijf minuten-single is verschenen. We kunnen 'Songs In The Key Of Life' dus voortaan thuis laten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten