Een zeer bizarre dag. Anders kan ik deze eerste juni niet beschrijven. Voor de tweede maal sinds mijn start bij Wolfman, iets meer dan een half jaar geleden, moest ik op zaterdagmiddag werkloos toekijken hoe iemand anders mijn uur invulde. Geen verkeerd woord over mijn vervanger van vanmiddag, maar ik had hem bewust vrij gehouden. ,,Doe je eigen ding", was mijn devies. Dan is het een beetje pijnlijk als je dan het vervangend programma met mijn 'signature tune' begint en vervolgens mijn 'welcome my people' op de hak gaat nemen. Gelukkig draaide hij daarna snel bij en spendeerde het grootste gedeelte aan herinneringen aan zijn vroegste single-aankopen, vooral veel Mojo-heruitgaven van de vroege jaren zeventig. Ik ben tot vanavond acht uur continu op Wolfman gebleven, ook daar was het een bizarre dag. Het regende technische problemen. Maar goed, ik heb het nu wel los gelaten, maandag meteen weer aan de slag met het muzieksysteem en hopelijk zo snel mogelijk mijn 'test run'. Vandaag gaan we Raddraaien met een plaatje uit de jaren zestig. Vier singles na 'Blame It On The Bossa Nova' van Eydie Gorme vinden we 'Deep Water', de grootste hit van Grapefruit.
Vlak na de Tweede Wereldoorlog is Australië, met Amerika, de favoriete uitvalsbasis voor avontuurlijke gezinnen. Hele families wagen de oversteek naar één van deze landen. De familie Young uit Engeland is daar een van. Het gezin is echter zó groot dat de oudste zoon de leeftijd heeft dat die mag beslissen om in Engeland te blijven. Hij heet Alexander Young. Zijn ouders en de rest van het gezin probeert het geluk in Australië en zal daar goed in slagen. George Young, één van zijn broers, zal met een Nederlandse emigrant een bandje formeren, The Easybeats, en vestigt zich met die groep in 1967 weer in Engeland. Zijn twee jongste broertjes, Malcolm en Angus, zullen in 1974 betrokken zijn de formatie van een hardrockband: AC/DC. Overigens ook weer geholpen door George Young en zijn compaan Harry Vanda.
Alexander is niets minder getalenteerd en is in de midden jaren zestig actief met verschillende groepen. Met Bobby Patrick Big Six treedt hij in die tijd vooral veel op in Duitsland. Terry Doran werkt in 1967 voor Apple in Londen. Apple is dan enkel nog een publicatiemaatschappij, het platenlabel zal pas in de zomer van 1968 worden opgezet. Doran ontmoet daar John Perry, die voordien in Tony Rivers & The Castaways heeft gespeeld. Doran voegt Young toe, die zich vanaf die tijd George Alexander gaat noemen. Perry weekt de broers Geoff en Pete Swettenham los van The Castaways en The Grapefruit is een feit. Hoewel dat 'The' vrij snel wordt gedropt. De naam is opgebracht door John Lennon en is genoemd naar het gelijknamige boek van de Japanse artiest Yoko Ono. Lennon weet dan nog niet dat zij zijn toekomstige vrouw zal worden. Zoals ik al schreef, wordt Apple pas in 1968 een platenmaatschappij. Grapefruit is de tweede band, buiten The Beatles, met een publicatie-deal bij Apple. De groep The Focal Point is de eerste, maar die zullen het nimmer tot een plaatopname schoppen. Grapefruit wél en is daarmee de eerste die uitkomt voor de Apple-publicatiemaatschappij met een schijfje vinyl. De deal loopt via Terry Melcher die pas zijn Equinox-label is begonnen. In Europa verloopt de distributie via Stateside en RCA. De eerste single heet 'Round Going Round' en wordt groots gepresenteerd. Iedereen die iets voorstelt in de Engelse showbiz van 1967-68 is uitgenodigd op het feest. De single verkoopt echter teleurstellend.
Terry Melcher bemoeit zich ermee bij het samenstellen van de tweede single. Het geluid van de groep wordt gedoopt in een psychedelische saus met vocoders en barokke arrangementen. De single heet 'Dear Delilah' en flopt net zo hard als 'Round Going Round'. John Lennon heeft een hoge pet op van de groep en nodigt Jeff Perry uit om mee te doen op 'Hey Jude'. Grapefruit heeft daarnaast een nummer op het repertoire dat aanvankelijk 'Circus Sergeant Pepper' heet, maar toch maar wordt omgedoopt tot 'Lullaby For A Lazy Day'. De bewuste opname wordt mede-geproduceerd door John Lennon en Paul McCartney. De groep is zeer actief in 1968 en brengt maar liefst vijf singles en een elpee uit. Veronica laat de band spelen tijdens de cruise met live-uitzendingen naar Zweden en terug en het vestigt de naam van de groep in Nederland moeizaam. Aan land doet Grapefruit ook de nodige optredens, maar er moet iets drastisch gebeuren om de band groter te krijgen. In navolging van Status Quo ontdoet Grapefruit zich in de loop van 1969 van alle psychedelische opsmuk en gaat voor een directe boogie-sound. Hun tweede elpee heet 'Deep Water' en wordt in Amerika geadverteerd als 'softrock', maar zowel daar als in Engeland flopt de plaat genadeloos. Anders is dat in Duitsland en Nederland. Hier bereikt de single 'Deep Water' de top vijf in het najaar van 1969, in Duitsland staat het op 19. Hoewel een hitpositie teveel is gevraagd, verkoopt de single 'Thunder And Lightning' ook nog redelijk goed, maar dan is het met de groep wel afgelopen.
George Alexander mengt zich in het gezelschap van zijn broer George Young en is betrokken bij de oprichting van Young Blood Records. Alexander schrijft bijvoorbeeld 'Get Ready For Love' voor de zwarte groep Paintbox. Voor wat het waard is neemt hij in 1971 nog een single op als Grapefruit, geholpen door George en Harry Vanda. Van 'Universal Party' moet het eerste exemplaar nog worden verkocht en kort daarop verdwijnt Alexander van het toneel om nooit meer terug te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten