Singles round-up: maart 9

Naast de pot gepist. Nee, ik hoef niet de hal te dweilen maar ben vanmiddag wél vreemd gegaan. Ik hoef evenmin een verdrietige partner te troosten. Wat is er aan de hand, Gerrit? Welnu. In de tijd dat Wolfman Radio nog wordt geleid door onze eigen Wolfman, staat deze erop dat we altijd 'exclusief' voor zijn station zouden zijn. Ik ben vanmiddag te horen geweest op twee andere radiostations. Een kennis van mijn runt een internetradiostation en is daarnaast ook betrokken bij de lokale omroep van Steenwijk. Dat heeft hij in de tijd van de corona samengevat tot een verzoekplatenprogramma op de vrijdagmiddag. Gezellig ouwehoeren en leuke plaatjes van vinyl draaien. Ik luister nog maar sinds een paar maanden maar krijg een paar weken geleden de open uitnodiging om eens een uitzending bij te wonen. Dat heb ik vanmiddag gedaan. Mijn drie meegebrachte singles zijn allemaal gedraaid. De herinnering aan mijn eerste en laatste bezoek aan deze radiostudio zijn beide ter sprake gekomen. In 2000 mijn debuut na het record barkruk zitten (in december in 'Het zilveren goud') en in november 2019 de platenbeurs waarna ik met zeventig singles in een plastic zak aan het stuur terug naar Uffelte moet fietsen. Het bezoeken van de studio ga ik vast nog wel eens doen! Het programma wordt zowel via de lokale omroep uitgezonden en via het internetstation. Hier is deze terug te horen: https://rtvslos-gemist.nl/PodcastGenerator/index.php?name=2025-03-28_Verzoek-Koek.mp3 Dan ga ik nu vervolgen met de laatste 'Singles round-up' van deze maand inclusief het kwartet van Juno dat vanmiddag is gearriveerd.

* The Altons- Waiting (US, Penrose, 2025)
Het Penrose-label komt uit de hoge hoed van Daptone, het platenlabel dat ons omstreeks 2002 verrast met het talent van Sharon Jones & The Dap Kings en de, voor die tijd, eigenaardige benadering van de soul in het algemeen. Daptone keert zich dan tegen de gepolijste aanstellerij en wil weer dat de soul gaat leven. Ik moet bekennen dat The Altons een redelijk nieuw begrip is voor mij maar ik heb begrepen dat de groep al een flinke reputatie heeft. De rest ook maar eens gaan checken want 'Waiting' klinkt verrukkelijk in mijn oren. Minder funky dan wat we gewend zijn van Daptone maar méér neigend naar de midden jaren zestig. Hey, wacht eens even... is deze groep niet recentelijk op tournee geweest met Thee Sinseers en zingt het meisje niet mee op de laatste van Thee Sinseers? Ja, dat blijkt zo te zijn. Die link had ik nog niet gelegd! Ook de keerzijde, 'Teach Me To Forget You', is niet te versmaden. Beide kanten uitstekende Chicano-soul!

* Frankie Beverly's Raw Soul- What Color (US, Brewerytown, 1975, re: 2025)
Om met de deur in huis te vallen: Ik heb helemaal niks met Maze. Ik heb het verschillende keren geprobeerd maar kan de muziek niet op de juiste waarde schatten. Frankie Beverly heeft in de jaren zestig al wel een aantal leuke plaatjes gemaakt maar ook deze staan niet bijzonder hoog op mijn verlanglijstje. Tussen zijn tijd met The Butlers in de jaren zestig en de formatie van Maze heeft hij het bandje Raw Soul waarmee hij in de buurt zit van Sly & The Family Stone met een hele sterke politieke boodschap. Alhoewel? Ik denk dat het uiteindelijk niet zoveel uitmaakt of je links of rechts bent, het gaat erom of je 'kleurenblind' bent of niet. Dat is ook de strekking van Raw Soul. Het is een heerlijke gruizige opname in onvolprezen mono. Het is mijlenver verwijderd van de gladde sound van Maze van een paar jaar later, dit rockt en funkt genadeloos. Op de keerzijde staat de instrumentale versie. Frankie is ons in september ontvallen en daar zal deze heruitgave vast ook mee te maken hebben.

* Cash Money Experience- Outside Looking In (UK, Epsilon, 2025)
Darry Howard van The Nu-Rons is de zanger op deze productie van de veteranengroep Cash Money Experience. Het nummer is vorig jaar op band gezet en is een maand geleden uitgebracht via Epsilon. De single bevat een 'extended version' welke uiteindelijk maar twaalf seconden langer is dan de 'single edit'. Ik richt me op de eerste. Als de plaat begint moet ik meteen denken aan Color Me Badd maar verder is het gewoon een nieuw en tijdloze soul-track. Een stel doorgewinterde muzikanten met de soul op de juiste plek. Ik heb me opnieuw laten verleiden tot een proefpersing en dit maal heeft Yann de hoesjes genummerd. Ik heb nummer vijf van de vijftien in totaal. Ik betwijfel of de plaat ooit zo'n status zal ontvangen dat dit zich omrekent in harde valuta, maar het geeft toch een gevoel van exclusiviteit.

* Tanika Charles- Don't Like You Anymore (Canada, Record Kicks, 2025)
In september 2023 heb ik een oudere single van Tanika puur op de gok gekocht in Zwolle. De a-kant lust ik niet echt maar de b-kant smaakt me beter. Als ik deze voorbij zie komen in de nieuwe releases moet ik wel even luisteren. Dan hoor ik Tanika in 'Don't Like You Anymore' en ben ik vlug bereid. Kelly Finnigan heeft de beide kanten gemixt. Kun je dat horen? Ik denk van wel want het heeft iets van de 'psychedelische' effecten welke Kelly veelvuldig gebruikt voor zijn producties. Ik denk dat ik nooit echt een hele grote fan zal worden van Tanika maar durf dit plaatje best een kans te geven. 'Here When You're Ready' is misschien nog wel beter dan de a-kant. Een meer eenvoudige productie en liedje. Soms is minder méér en dat is hier andermaal het geval. De a-kant is niet slecht maar ik geef de voorkeur aan de andere kant.

* Cheeba's Latin Bros- Cuban Shuffle (UK, Echo Chamber, 2025)
Afgelopen week ben ik 'vriend' geworden van Si Cheeba op Facebook. Meteen wel op 'unfollow' gedrukt want qua politiek en de beschouwing van actualiteiten zitten we niet op dezelfde golflengte. Hij heeft me geadviseerd de volgende keer rechtstreeks bij hem te bestellen. De slipmats en de laatste release op Echo Edits zijn inmiddels ook al onderweg. Eerst deze van Cheeba's Latin Bros. Het schijnt dat de Bandcamp-releases alleen met deze aantrekkelijke hoesjes worden uitgebracht. Meer dan op voorgaande platen bedrijft Cheeba hier 'turntablism' en het is opnieuw springstof voor op de dansvloer. 'Pablo's Theme' is zelfs bijna psychedelisch te noemen. 'Shapes of things to come', zou ik bijna willen zeggen. 'Cuban Shuffle' is in mijn ogen ietsje aantrekkelijker.

* Beres Hammond- Don't Wait Too Long (UK, Home Of The Good Groove, 1976, re: 2025)
Officieel gezien mag de plaat pas worden gereleased op 28 maart, dat staat in de licentieovereenkomst van Rod van Home Of The Good Groove. Dat heeft hij vandaag gedaan maar geeft meteen toe dat hij het zinloos vindt om de reeds gekochte singles een week vast te houden. Reggaezanger Beres Hammond maakt in 1976 de elpee 'Soul Reggae' en dat levert onder andere dit 'Don't Wait Too Long' op. Feitelijk heeft het niets van doen met reggae maar is een klassieke soul-song uit de midden jaren zeventig met een synthesizer die erg doet denken aan de Barbados-producties uit die tijd. De synthesizer maakt het onbedoeld erg 'lo-fi', zonder dat instrument zou het een stuk tijdlozer klinken. 'You Don't Have To Lie' is de openingstrack op de genoemde elpee. Dat is evenmin reggae maar nu een prachtige soulballade met weer dezelfde synthesizer in de achtergrond. 'Don't Wait Too Long' is echter mijn favoriet en ik begrijp nu ook waarom er al zoveel enthousiaste reacties zijn gekomen uit de hoek van de soul. Dit verdient het écht om als single te worden uitgebracht.

* Proh Mic- Special Request (US, Liquid Beat, 2025)
Een erg gelimiteerde single waarvan er zondag nog maar eentje beschikbaar is. Ik vind hem ergens wel leuk en denk dat hij nog wel kan groeien en dus heb ik geen tijd om lang na te denken. 'Special Request' is een loep commerciële nu-disco-tune met een tekstueel eerbetoon aan de discjockeys in deze wereld. Het is muziek waar je nauwelijks bezwaar tegen kan hebben maar het springt er ook niet in, maar ik ga er komend jaar zeker plezier van hebben. 'Free To Be' heeft een meer ingewikkelde funky groove en is meer artistiek verantwoord dan de a-kant. Ik reken het als een 'double-sider' maar we gaan vooral veel plezier maken met 'Special Request'.

* The 7:45s- The Way That I Love You (UK, LRK, 2025)
De meest recente LRK is vanmorgen in de 'pre-order' gegaan en intussen heb ik deze van The 7:45s nog liggen. Bij de eerste soundfile ben ik niet meteen razend enthousiast maar dat geldt eveneens voor de nieuwe 'pre-order'. In voor- en tegenspoed zal ik maar zeggen. Daar staat tegenover dat Charlie Ingui bijvoorbeeld is gegroeid bij mij. The 7:45's is een duo uit de omgeving van Manchester met een voorliefde voor de single. 7 staat dan ook voor 7-inch waar 45 natuurlijk het toerental is. Martin Connor is de leadzanger op 'The Way That I Love You' en hoewel de soul er naar mijn mening niet vanaf druipt is het van vinyl toch een erg prettige productie. Hij moet wellicht even groeien maar kan zomaar nog dé hit van het voorjaar worden. 'Too Little Too Late' op de b-kant heb ik nog niet gehoord. Nee laat maar, dat is Motown-gestamp. Nee, ik moet dus nog even goed wennen aan de a-kant maar denk dat het wel goed gaat komen!