Ik zal de laatste twee dagen van de maand nog even flink aan de bak moeten! Op zichzelf is dat niet zo'n groot probleem want met nog drie afleveringen van de 'Singles round-up' en de 'Eindstreep' gaat het allemaal precies uitkomen. Toch betekent het dat ik vandaag én morgen dubbel zal moeten publiceren, vandaar dat ik vandaag vroeg begin. Een drukke dag? Ja, best wel druk voor zo'n warme dag. Vanmiddag naar Meppel om te sorteren en vanavond naar Steenwijk. De Buze heeft (voor het eerst sinds tijden?) weer eens een 'ouderwetse baravond' met een singer-songwriter en daar heb ik meteen oren naar. Het WK voetbal maakt dat mijn herinneringen terug gaan naar de wedstrijden die ik daar in 2014 heb gezien. Altijd gezellig om weer terug te zijn in het 'Broekzaktheater'. Laat me nu vervolgen met het tweede deel uit de singles die ik van Albert heb gekregen. Ik wacht met smart op de singles van Mark, maar dat gaat mee voor de 'Singles round-up' voor juli. Ik zou morgen een 'Do The 45' willen doen met aanwinsten uit 2018 tot dusver en zou daar de singles van Mark goed kunnen gebruiken!
* Margriet Eshuijs Band- Black Pearl (NL, CBS, 1981)
Een geschonken paard hoor je normaliter niet te voorzien van een gebitscontrole, ook al lijkt de 'Singles round-up' daar vaak wel op. Ik heb het vaker gezegd: Albert en ik zitten op dezelfde golflengte en hij weet precies de platen uit te zoeken die een welkome aanvulling zijn op de collectie. Soms zit daar wel eens een plaatje tussen dat ik al heb en in dat geval kunnen de singles van Albert fungeren als 'upgrade'. Toch gaat dat hem niet worden bij deze van Margriet Eshuijs. Ik heb bij mijn laatste bezoek aan 'De Tafel' in Meppel, januari 2017, een nagelnieuw exemplaar gekocht en heb deze dus helemaal 'dubbel'. Een liefhebber mag zich melden. De plaat oogt net zo goed als mijn huidige en dus is het 'kicken' geblazen als je net zo'n 'fan' bent van dit nummer als ondergetekende.
* Groovelistic- The Real Thing/Oh Yeah (EEG, Indisc, 1991)
'The Real Thing' is een oud mopje van Nicholas Ashford, Valerie Simpson en Joshie Jo Armstead. De laatste krijgt echter geen 'credit' op het label terwijl Simpson's naam als 'Simson' wordt gespeld. Ik heb het moeten opzoeken om er zeker van te zijn. Tina Britt is verantwoordelijk voor het origineel en zelf ken ik dit deuntje het beste Kim Davis alias Kim D. De laatste klinkt als een hippe vrouwelijke rapper of deejay, maar Kim D. maakt dit plaatje in 1966. Het is een populair nummer in deze jaren want ook The Chiffons, Betty Everett, Chuck Jackson & Maxine Brown en Candy & The Kisses maken opnames van het nummer. Maar nu... Groovelistic. Het is volledig aan me voorbij gegaan. Conclusie is dat Groovelistic het project is van ene Peter Smid die daarbij wordt bijgestaan door Glaze en twee lieflijk ogende deerntjes die naar de namen Anna en Tamara luisteren. Ik zou in eerste instantie niets verwachten, maar het kan een reden zijn waarom Albert het tóch naar Uffelte heeft gestuurd? Ah, meteen een correcite. Het is niet 'The Real Thing' maar 'Ain't Nothin' But The Real Thing' en dat is wel zonder Armstead geschreven. De hele inleiding kan op 'backspace' als ik dit niet bewust 'live' schrijf en dus kan ik zeggen dat ik erin geluisd ben. Het origineel is van Marvin Gaye en Tammi Terrell. Groovelistic is niet de beste rapper over een clichematige begeleiding en de dames die voor de 'sample' zorgen van het Motown-nummer. In het archief ermee?
* Heatwave- Too Hot To Handle (NL, GTO, 1977)
Het hoesje lijkt me wel leuk met de huidige hittegolf en dan zie ik bij de Engelse release een recensie uit 'Blues & Soul Review'. Au! Dat liegt er niet om, maar gelukkig ben ik het vaak oneens met de recensent. Van Heatwave ken ik eigenlijk alleen 'Boogie Nights' en de opvolger 'The Groove Line'. Of? 'The Groove Line' blijkt de derde te zijn en 'Too Hot To Handle' zit tussen beide singles in. De Engelse recensent schrijft dat het zeker geen tweede 'Boogie Nights' is. Dat een titelnummer van een plaat vaak de vierde single is en dat dit maar zelden goed uitpakt. Hij geeft een voorkeur aan de b-kant. Tijd om de plaat uit de hoes te halen. Juist. We zijn het wéér oneens: Wat een onweerstaanbaar lekker plaatje! Geen Blauwe Bak maar wel een fijn feestje voor een zondagavond. De b-kant is meer funky en dat is in dit geval niet aan mij besteed. Ik denk dat ik dit slechte recensies uit de 'Blues & Soul Review' ga verzamelen!
* Hot Chocolate- It Started With A Kiss (EEG, Rak, 1982)
Ik heb deze ooit in de jaren negentig al eens gekocht in een puike staat, maar die is wel aan vervanging toe. Waarom zou je deze plaat helemaal stuk draaien? Ik heb vaker geschreven dat de jaren tachtig pas in 2004 een 'comeback' heeft gemaakt voor mij en dan is deze goede zomerherinnering van 1982 één van de eerste platen die in goede aarde valt. Ik gooi de oude met alle liefde weg en zet deze ervoor in de plek.
* Thelma Houston- Don't Leave Me This Way (NL, Motown, 1976)
Waar en wanneer? Dat kan ik me direct herinneren! Het is de donderdag van Dicky Woodstock in 1997. Ik heb de eerste nacht gekampeerd in de caravan op de Baars en rij 's middags met de scooter naar Meppel. De grote maten-schoenenwinkel is een bezoekje waard, maar die is mij té duur. Vervolgens maak ik een rondje centrum en kom uit bij het winkeltje van Foucky Mulder. Lang leve Google Maps! Dat zat dus in de Molenstraat. In het pand is nu een uitzendbureau gevestigd en ik kan me alleen herinneren dat het klein was en tjokvol. Ik kan me de 'vondst' van de Ford-garage aan de overkant van het water ook nog goed herinneren van dat jaar. Foucky Mulder heeft een winkeltje in verzamelobjecten waaronder een flinke hoeveelheid singles. Veelal disco uit de jaren zeventig en dat is geen bezwaar. In de zomer van 1997 hou ik me namelijk bezig met 'fout'. Niet dat afschuwelijke begrip van Q Music, maar een rechtstreeks vervolg op de 'camp'. Thelma gaat deze middag eveneens mee. Ik zal beide exemplaren naast elkaar moeten leggen om te zien welke gaat blijven.
* Al Hudson & The Partners- You Can Do It (UK, MCA, 1979)
De singles van Mark zijn zojuist afgeleverd door de postbode, maar ik blijf uiteraard bij mijn eerdere plan. Al Hudson heb ik een paar jaar geleden gekocht in Meppel en ook hier moet ik even kijken welke van de twee de beste is.
* Junior- Excuse Me (Filippijnen, RCA Victor, 1977)
Op voorhand al een 'gek' plaatje. Deze Filippijnse persing wordt niet genoemd op 45cat en dus zal ik hem binnenkort toevoegen aan de database. Ik heb het adres op het hoesje nog niet eens bestudeerd en ga zoeken op catalogusnumers startend met 'XFPBO' en zie dan waar die vandaan komt. 'Excuse Me' schijnt in 1973 al te zijn uitgebracht, maar deze single vermeldt alleen 1977. Ik verwacht tropische disco maar word verrast door een prachtige popsong. Dank je wel voor deze exoot, Albert! De b-kant is uptempo en nog steeds even leuk en exotisch. Ik zou me best kunnen voorstellen dat deze nummers oorspronkelijk in 1973 zijn uitgebracht. Nog maar eens wat dieper de materie in?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten