Is er lichte paniek waarneembaar? Ik heb Mark nog niet gevraagd maar doorgaans verstuurt hij meteen het pakket. Ik had het vandaag verwacht in Uffelte maar het is nog niet gearriveerd. Natuurlijk, het kan morgen ook nog, maar ik hoop wel dat het gaat komen. Ik lig een paar berichten achter omdat ik de platen nog deze maand wil meenemen in de 'Singles round-up'. Vanavond zou ik dan de eerste greep doen plus de kersverse Week Spot. Dan toch maar een korte aflevering van 'Raddraaien' erbij in gooien? Ik mag de 38e single uit de eerste rij van de tweede Blauwe Bak-koffer opzoeken en dat is Faye Marshall. De nummers 76 eb 114 controleer ik eveneens voor de zekerheid en ook die zijn beide de Week Spot geweest. In 2014 is er al niet veel te vertellen over deze single van Faye Marshall en dat is vier jaar later niet anders. Enig verschil is nu dat ik op 45cat nog twee singles zie die ik heb 'gemist' bij het Week Spot-verhaal van 2014. Ik kan de dag nog helemaal voor de geest halen en dus zal ik deze opnieuw proberen te schetsen. De 'Raddraaier' is 'Tonight I'm Gonna Make You A Star' van Faye Marshall uit 1979.
Waar en wanneer? Daar wil ik het nu dus iets uitgebreider over hebben omdat over de artiest zelf niet zoveel bekend is. Mijn soul-verzameling zit voortdurend in een verandering en de meer progressieve jaren zeventig-soul klopt al vroeg aan mijn deur. Een voorbeeld hiervan is 'Too Late To Turn Back Now' van Cornelius Brothers & Sister Rose. Ik hoor dit plaatje in mei of juni 2012 en hoewel het té 'modern' is ten opzichte van de mono-opnames uit de jaren zestig, ben ik meteen te porren voor dit plaatje. Het kost me evengoed nog een aardig bedrag om een 'redelijk' exemplaar te vinden. Redelijk mag tussen aanhalingstekens want het United Artists-styreen uit de jaren zeventig is erg berucht. De 'distortion' maakt dat mijn schijfje waardeloos is geworden voor een nieuwe eigenaar, maar ik ben nog altijd dik tevreden. In de zomer van 2013 wordt mijn 'geloof' in pure onversneden Northern Soul nog meer in wankeling gebracht als ik Pat Stallworth en Gloria Ann Taylor aan de koffers toevoeg. Het zijn dan vooral nog platen van omstreeks 1974. Véél later wordt het niet. Eind 2013 duik ik nog even de 'girl groups' in en pak dan het beste uit de Northern Soul-collectie bijeen om in januari 2014 mijn Engelse dj-debuut te maken in Watford. Dat is overigens ook mijn laatste 'buitenoptreden' geweest. Ik heb een paar lokale dingen afgewimpeld en moet er nu niet meer aan denken om mijn apparatuur te moeten loskoppelen voor een enkel optreden.
Watford is op meerdere fronten een 'keerpunt' gebleken. Niet alleen ben ik wel klaar met de kroeg- en club-optredens (vooral met eigen apparatuur en daar draait het lokaal toch vaak op uit), ook de Northern Soul-hobby loopt op zijn eind. Ik investeer een paar maanden later mijn geld in Dorothy Morrison's 'I Can't Go Without You' (op het Brown Door-label waar ook Faye Marshall haar debuut zal maken) en de Northern Soul lijkt in 2015 een hoogtepunt te vinden in 'Geni' van Terri Bryant. Sindsdien kijk ik al moeilijk als een pure Northern-plaat meer dan een tientje moet kosten. In de zomer van 2014 ben ik nog slechts een jaar opgeschoven: Van gemiddeld 1974 naar 1975. Dan is het een dinsdagmorgen in september 2014. Ik ben deze ochtend heel vroeg wakker.
Heel vroeg? Tja, voor veel lezers zal het nog steeds 'uitslapen' zijn op een gewone dinsdag, maar het gebeurt niet vaak dat ik al om half negen beneden ben als ik pas 's middags begin met werken. Ik zet de computer aan en check mijn email. Bij Rarenorthernsoul begint de dag ook al vroeg en op dinsdag ontwaakt menig soul-liefhebber met de actuele mailing van het bedrijf. Ik kijk in de lijst en beluister een aantal geluidsclips. Deze van Faye Marshall trekt me aan als een magneet. De beschrijving toont een plaat die ik normaal gesproken niet hoef aan te klikken, maar er is 'iets' dat ik het wil gaan beluisteren. Eerste couplet en het refrein, dat is alles... Ik beluister het deze morgen wel vijf keer. Rarenorthernsoul vraagt twaalf pond en dat vind ik dan nogal wat voor een plaatje uit 1979. Rond het middaguur ga ik op de fiets naar het werk en ondanks de muziek op de mp3-speler is er eentje die de boel blijft overstemmen: Faye Marshall.
Het is de tijd dat ik nog 'gewoon' op de afdeling aan het werk ben. De post levert dan nog niet genoeg op voor vijf dagen in de week. De handel van vandaag bestaat uit strandballen. Er is een 'happening' ergens in de regio en dus heeft dat bedrijf een kleine duizend strandballen besteld. Natuurlijk worden die 'plat' aangeleverd en wij moeten ze nu opblazen en in volle toestand in een container 'proppen'. Leuk werk? Ja, liever dit dan stom aan een tafel zitten! Het gaat na een paar uur toch wel vervelen. Zeker als een paar strandballen knappen en je het plastic steeds meer gaat ruiken. Ik denk als ik nu zo'n strandbal zou zien dat Faye Marshall meteen door mijn hoofd spookt. Terwijl ik de ballen met lucht vul, heb ik immers al een besluit genomen: Ik ga hem straks kopen!
Thuis blijkt Rarenorthernsoul het exemplaar te hebben verkocht. Ebay kan me niet helpen en Google leidt me dan naar Discogs. Faye Marshall zal mijn eerste aankoop worden aldaar. Ook nog voor flink wat minder dan bij Rarenorthernsoul. Als je het afweegt tegen enkele recente aanwinsten, is deze van Faye Marshall een 'gouwe ouwe'. De hobby is zich steeds meer aan het verschuiven naar de jaren zeventig en tachtig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten