Blauwe Bak Top 100: 40-31

40. We’re The Salt Of The Earth-The Rance Allen Group (US, Gospel Truth GTA-1216, 1973)
Ik koop in 2007 eens een paar verzamel-elpees uit de jaren zeventig en eentje daarvan is een ‘sampler’ van het Stax-label. Hierdoor ken ik The Rance Allen Group en het nummer op de elpee is ‘There’s Gonna Be A Showdown’. Toch ervaar ik geen ‘klik’ in dat jaar en ik lijk me niet eens te realiseren dat het een gospel is. Dat laatste had toen evenmin indruk gemaakt, de gospel ‘speelt’ pas vanaf 2013 een rol in mijn verzamelen. Na een aarzelend begin met een latere Capitol-single van Rance Allen gaat na de zomer van 2016 het hek van de dam. ‘The Man Who’ raakt op dat moment flink in de interesse bij de grote dj’s en gaat voor idiote bedragen. De overige Gospel Truth-singles van Allen zijn billijk geprijsd en doen in kwaliteit niet onder. Met Stax in het achterhoofd heb je in ieder geval solide opnames, maar ik moet bekennen dat ik erg van Rance’ zang ben gaan houden. ‘We’re The Salt Of The Earth’ is daar ook weer een schitterend voorbeeld van. Niet zo goed als ‘There’s Gonna Be A Showdown’, maar soms moet je even verder kijken dan je neus lang is. Dat heeft mij al een fraaie collectie opgeleverd, dus waarom zou je het hier niet doen?

39. You’re Falling In Love-Liz Damon’s Orient Express (US, White Whale WW 368, 1970)
In deze Top 100 over 2017 vinden we enkele titels die ik in 2016 heb gekocht. In deze bewuste aflevering geldt dat voor de nummers 34 en 31. Waar ik Liz Damon’s Orient Express voor het eerst heb gekocht? Er staat me iets van bij dat dit samen met onder andere Wakefield Sun bij de kringloop in Tuk moet zijn geweest. Dat was in 2010 toen ik pas met Soul-xotica was begonnen, maar het nog niet nodig achtte om iedere aankoop hier vast te leggen. De plaat gaat echter pas in 2013 ‘spelen’ en dan heeft ‘You’re Falling In Love’ al een diepe kras in de finale. De single blijft dus ‘hangen’. Hierdoor staat de plaat tegen wil en dank in de reserve-Blauwe Bak. Ik ben uiterst voorzichtig met het kopen van een volgend exemplaar en op de eerste dag van de vakantie is het raak: Een puntgaaf exemplaar voor een euro. De plaat voelt écht als een nieuwe aanschaf hoewel ik het nummer inmiddels kan dromen en zo geef ik het alsnog een plek in de Blauwe Bak Top 100.

38. Make Me Yours-Bettye Swann (US, Abet A 9450, 1967, re: 1972)
Jaren geleden heb ik op Soul-xotica een ‘standbeeld’ opgericht voor Dave Godin. De man die niet alleen Motown naar Engeland heeft gebracht, maar in de vroege jaren zeventig tevens verantwoordelijk is voor de termen ‘Northern Soul’ en ‘deep soul’. Het zal omstreeks 1972 zijn als Godin zélf aan een interview wordt onderworpen en hem wordt gevraagd naar zijn meest favoriete plaat. Zijn antwoord luidt: ‘Make Me Yours’ van Bettye Swann. Het plaatje verschijnt in 1967 op het Money-label en zal aanvankelijk geen Engelse of Europese release krijgen. Vooral uit de hoek van de Northern Soul bestaat opeens veel interesse voor het plaatje en die vraag is zelfs voelbaar in Amerika waar Abet vervolgens een nieuwe oplage in omloop brengt. ‘Kiss My Love Goodbye’ wordt dankzij de ‘revival’ opgemerkt in 1974 en zo krijgt Bettye Swann alsnog een status in de Engelse soul-scene. ‘Make Me Yours’ is lief’lijk en speels en het is niet moeilijk te horen waarom Godin juist dit nummer heeft genoemd als zijn favoriet. Persoonlijk zoek ik nu nog naar ‘My Heart Is Closed For The Season’, maar werk uit de ‘Kiss My Love Goodbye’-periode blijft eveneens welkom. Voor de jonge(re) bezoekers onder ons: Galantis heeft een paar jaar geleden ‘Kiss My Love Goodbye’ gesampled voor hun monsterhit ‘Peanut Butter Jelly’.

37. Now That We Found Love-The O’Jays (NL, Philadelphia PIR 2577, 1974)
Soms gaat het ook wel eens andersom met samples en covers. Zonder Christina Aguilera zou ik nooit The Moon People op het spoor zijn gekomen en ‘Now That We Found Love’ hoor ik eerst via Heavy D. & The Boyz. Vervolgens denk ik lange tijd dat Third World ‘het origineel’ heeft en tenslotte vind ik dit origineel van The O’Jays. Vanavond (zaterdag 16 december) draai ik in ‘Do The 45’ de Blauwe Bak Top 40 van de zomer van 2014 en daarin komen we tweemaal The O’Jays tegen. Ik kan me de berichten nog goed herinneren. ‘For The Love Of Money’ maakt het lijstje hits en tips uit het ‘Hitdossier’ compleet en dus ‘kan ik op zoek naar de platen die geen hits zijn geweest’. Dat begint in dezelfde Top 40 met de opname ‘Don’t You Know A True Love’ uit 1969. Sindsdien ben ik eigenlijk alleen maar leuke ‘flops’ van The O’Jays op het spoor gekomen. Denk aan het aanstekelijke ‘Sing A Happy Song’ (1979), maar ook dit zeer smakelijke ‘Now That We Found Love’.

36. You Shouldn’t Have Set My Soul On Fire-Inez Foxx (US, Dynamo D-144, 1970)
Het is leuk om in 2012 te ontdekken dat ik reeds een kleine Northern Soul-collectie ‘verborgen’ heb in mijn ‘algemene’ singles-bakken. ‘Mockingbird’ van Inez & Charlie Foxx is reeds jaren een favoriet tijdens optredens, maar in 2012 kan ik concluderen dat zoiets ‘mag’ als Northern Soul. Of toch niet? Tja, het gaat vooral om exclusiviteit in de scene en exclusief is deze monsterhit allerminst. Feit is dat de plaat in 1969 al een danskraker is en dan opnieuw wordt uitgegeven. In de Northern Soul is het vooral ‘Tightrope’ dat populair is en in mindere mate ‘La Dee Da I Love You’ (vanavond ook in de Top 40). Intussen scoor ik een kleine Inez & Charlie-trofee met de schaarse demo van ‘Undecided’, maar na verloop van tijd ben ik wel klaar met de stampers van broer en zus Foxx. Vervolgens zie ik deze bij Mark en Inez Foxx is wel de laatste die ik verwacht op zijn pagina. ‘You Shouldn’t Have Set My Soul On Fire’ is mijlenver verwijderd van de stampers uit de jaren zestig en Charlie is in geen velden en wegen te bekennen. Bovenal een erg goede plaat van Inez en het bewijs wordt geleverd met deze 36e plek.

35. Getting Through To Me-Annabelle Fox (US, Satin S-400, 1965)
De Teddy Randazzo-‘magic’. In de eerste maanden van 2013 ben ik hier even druk mee en denk dat ik in deze tijd ook kennis maak met Annabelle Fox. Als ik de plaat bij de Engelsman op Marktplaats zie, trek ik een moeilijk gezicht. Er staat me namelijk iets van bij dat deze ‘beat ballad’ erg aan de prijs is, maar dat valt alleszins mee. Voor een tientje kun je al een fraai exemplaar treffen van deze single. Minder fraaie exemplaren zijn vijf euro. Met recht een ‘goedkope’ plaat, maar dat spreekt zich niet uit in de muziek. Opnieuw een vloeiende melodie en arrangement van Randazzo dat maakt dat de plaat meer klasse heeft dan menig single van tweeduizend pond, maar ja… de plaat is niet zeldzaam en dus zal de prijs ook nimmer gaan stijgen. Het aloude vraag- en aanbod-verhaal.

34. Stretch Out-Brockington Singers (US, TSOP ZS8 4763, 1975)
Meteen met de deur in huis vallen: TSOP lijkt hetzelfde styreen te gebruiken als het Amerikaanse Polydor-concern en dat is een nachtmerrie voor menig dj. Ik koop deze ‘Stretch Out’ in 2016 van Mark in een redelijke conditie en heeft het, ondanks zorgvuldig gebruik, al zwakke punten opgelopen. Opnieuw een plaatje dat zeer goedkoop is te bemachtigen, hoewel ik het gevoel heb dat deze zijn dag nog moet beleven. Greg heeft hem al eens in een set gedraaid en zoiets zou de plaat zomaar een zetje kunnen geven, alleen heb ik dat op dit moment nog niet gemerkt. Het is overigens zeer fijne Philly-gospel-soul met een zeer fraai arrangement.

33. Love Me-Ad Libs (US, Capitol 2944, 1970)
Mark heeft op dit moment een titel van Lonnie B. & Viki G. op zijn site staan. De a-kant is erg fijn, maar toch is er iets dat me ervan weerhoudt. Ik heb namelijk al ‘We’re Gonna Stay In Love With Each Other’ met ‘High On The Mountain’ op b-kant. Deze staat al jaren in de Blauwe Bak-koffer en inmiddels kan ik beide kanten waarderen. Zo’n nieuwe aanschaf voelt dan aan als ‘concurrentie’, maar aan de andere kant moet ik niet zeuren. Het speelt deze single van Ad-Libs bijna parten. Hun ‘Nothing Worse Than Being Alone’ staat met keerzijde ‘If She Wants Him’ al jaren te pronken in de koffer en een andere single zou dat ‘in de weg staan’. Totdat je nog eens luistert en nog eens luistert en nog eens…? En dan besluit de plaat alsnog toe te voegen! ‘Love Me’ is namelijk van een hele andere orde dan de genoemde Share-single uit 1969. Hoewel het niet wordt opgedragen aan een oppermacht, heeft de plaat het gevoel van een populaire gospel. Het is zeker blijmoedig en ook dat kan een ‘normaal mens’ wel eens nodig hebben. Ad Libs mocht dus mee in de Blauwe Bak en staat nu op 33 in de Top 100.

32. Can’t Help But Love You-The Whispers (US, Janus J-174, 1973)
‘Needle In A Haystack’ is gewoon ‘perfect’ en dat is een ‘eye-opener’ voor wat betreft het werk van The Whispers. Zelf ken ik de naam vooral van de hits uit de vroege jaren tachtig: ‘It’s A Love Thing’ en ‘And The Beat Goes On’. The Whispers is reeds decennia actief. Eerst als traditionele doowop-groep en in de late jaren zeventig is het oorstrelende harmony-soul. Ze gaan pas na 1975 op de funk- en disco-toer. In 1973 verschijnt dit ‘Can’t Help But Love You’ met een bijna ‘klassiek’ intro dat de luisteraar even helemaal op het verkeerde been zet. Het nummer dat erop volgt is eigenlijk met geen pen te beschrijven en dus geef ik het maar deze notering. De concurrentie bij de bovenste vijftig is zwaar en soms doet het pijn.

31. It’s All Over But The Shouting-Ann Sexton (US, Seventy Seven 77-125, 1973)
Ik probeer tegenwoordig te voorkomen dat twee platen van dezelfde artiest kort op elkaar volgen. Ik heb een paar maanden eerder ‘You’re Losing Me’ van Ann Sexton gekocht als Mark ‘Shouting’ aanbiedt voor (de hele normale prijs van) vijf pond. Opeens heb ik er zin in, ook al weet ik dat de plaat in eerste instantie het onderspit moet delven tegenover ‘You’re Losing Me’. De single gaat deze zomer mee naar Sleen middels een ‘Vakantiemix’ en het is meteen de donderdagmorgen dat ik de plaat leer waarderen. Ik ben dan net op de huurfiets gestapt en zit ergens in ‘the middle of nowhere’ tussen Sleen, Erm en Oosterhesselen. Het nummer overdondert me! Conclusie: Ann Sexton heeft gewoon geen slechte platen gemaakt. Misschien volgend jaar toch eens de Record Shack-heruitgave van ‘You’ve Been Gone Too Long’ in het mandje leggen?