Ik heb het twee weken geleden al kunnen aanschouwen en vandaag wordt het andermaal duidelijk. Uffelte mag dan een royale speldenkop zijn, het heeft een zeer actieve gemeenschap. Ik moest in eerste instantie smakelijk lachen toen ik de aankondiging zag van de avondvierdaagse. Het blijkt echter al tientallen jaren een begrip te zijn in de verre omgeving en loopt misschien zelfs voor ten opzichte van grotere plaatsen. Ik heb de afgelopen vier jaar geleerd niet meer in de lach te schieten als het over korfbal gaat. Dat komt vanzelf als je in Nijeveen hebt gewoond. DOS'46 is dé sportvereniging bij uitstek in Nijeveen en is ook in de landelijke competitie een grote speler. Ik hoef dus niet te lachen als ik merk dat Uffelte eveneens een korfbalvereniging heeft: Koru. Ik weet niet hoe de club het in de competitie doet, maar wel dat het een dorp op de been brengt. Een paar weken geleden zag ik plots een aankondiging van de giga-rommelmarkt van de vereniging en heb het meteen in mijn denkbeeldige agenda gezet. Alleen weet ik dan nog niet waar het korfbalveld is. Ik ken wel de voetbalvelden en loop daar in eerste instantie naartoe, hoewel ik thuis al heb getwijfeld. Als het daar zou zijn, had ik in de achtertuin wel flarden muziek opgevangen. Nee, daar is het niet. Ik vraag de eerste de beste voorbijganger en deze legt het me uit. Zo kom ik ook nog eens op het nieuwsgierige fiets/wandelpad dat ik nog altijd eens zou proberen. Een grote rommelmarkt? Ja, daar is geen woord Frans bij. Je zou bijna denken dat er geen 'nee' te koop is. Meters met boeken, meubilair in vele maten en soorten, antiek en vooral heel veel sneuperij. Ik kom er voor de platen maar ga uiteindelijk met meerdere dingen naar huis. En het kost allemaal geen drol!
Het terrein is dus tegenover de school in de Schoolstraat. Een gigantisch veld en mooi gelegen. Ik begin aan de linkerkant. Dat begint met allerhande spul voor in de tuin. Denk aan tuinmeubilair en speelgoed voor de kinderen. Dan een hoek meubels waar bijna de identieke bank staat als die ik heb. Ik kijk even bij de kasten en zie wel een mooie kledingkast, maar ja... hoe krijg ik het ding thuis en boven op de slaapkamer? Dat doe ik liever nog eens middels een kringloopwinkel. Dan kom ik bij de muziekhoek. Dat is vooral veel cd's (dozen vol) en dvd's. Twee bescheiden doosjes elpees met vooral 'wansmaak' en klassiek. Omdat ik niet met lege handen wil weg gaan neem ik de enige 'interessante' pop-elpee mee: De titelloze plaat van Donna Summer uit 1982 (met onder andere 'State Of Independence'). De plaat is erg vuil en na een schoonmaakbeurt blijkt die ook nog ietwat krom te zijn. Ach, vooruit maar... Qua klassiek is het meeste mij aan de té populaire kant, maar dan hou ik deze elpee met pianowerken van Erik Satie in handen. Wellicht de meest progressieve plaat uit de hele doos, hoewel het een budget-heruitgave is uit 1974. Oorspronkelijk heeft het een tientje gekost en de opnames stammen van voor 1971. De plaat is in een puike conditie. Helaas zijn er geen singles, hoewel ik later op een tafel met snuisterijen een plaatje zie staan van The Dutch Rhythm & Steel Show Band. Nee, niet 'January February', want die had beslist gemogen! De elpees zijn 75 cent per stuk, maar ik schenk het goede doel het wisselgeld van twee euro.
Na een klein tafeltje antiek volgen er vele met 'diggelwerk'. Glazen en koppen te kust en te keur. Zelfs een 'I Wish This Was A Beer' welke de afgelopen weken mijn favoriete koffiemok is geworden. Dan de hoek electronica. Daar zie ik een Philips-discman met de batterijen er nog in. Die zijn wel dood en dus kan ik het niet testen. Hoeft ook niet! Voor vijftig cent mag ik hem hebben en neem dan ook maar de Matsui mee. Thuis blijkt de vierde van Led Zeppelin in de Philips te zitten, dus ik heb altijd prijs voor vijftig cent! Binnenkort even AA-batterijen halen! Dan hoor ik mijn naam en ik kijk om.
,,Jij bent toch Gerrit?". Ik ben verbouwereerd want ik ken de beste man niet. Dan wijst hij op zijn t-shirt. ,,Je kwam ooit op Dicky Woodstock met een Solex". Ouwe jongens krentenbrood, hoewel ik niet echt heel veel zin heb om zover terug in de tijd te gaan. Na een paar snelle woorden loop ik misschien een beetje onbeschoft bij hem weg. Ik kijk rond en midden op het veld is een handeltje dat ik nog niet heb gehad. Ik zie twee schemerlampen die ik wel in mijn huis zie staan. De kappen zijn een beetje gedeukt, maar daar kan ik nog wel mee leven. Voor twee euro mag ik ze beide hebben. Even verderop zijn potten en pannen en normaal gesproken, sla ik zoiets over. Dan zie ik een wok staan en ook de verkoopster kan het nauwelijks geloven. De onderkant laat zien dat het wél is gebruikt, maar de pan zelf? Brandschoon! Voor een euro mag ik hem hebben. En zo loop ik naar huis: Elpees onder de arm, een schemerlamp in elke hand en het hengsel van de wok dat mijn rugzak uitsteekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten