Het begint te 'settlen'. De 'algemene' singles staan, bijgewerkt, op zolder. Niet op rekken zoals ik dat eerst van plan ben, maar lekker ver onder het aflopende dak. Uit de zon en met lekker veel ruimte om te kunnen bewegen op zolder, maar tegelijk zijn de singles goed bereikbaar. De elpees komen naar verwachting in iets méér systeem dan voorheen in de inloopkast. Eén trap met die krengen is ook wel genoeg... Een paar weken geleden heb ik de bank op zijn plek gezet en het begint er steeds meer als een huis uit te zien. Soul-xotica mag, evenals Wolfman Radio, daarvan mee profiteren. Niet alleen heb ik het 'Raddraaien' nieuw leven ingeblazen, ook start ik komend weekend weer met de 'The 7" Collection' in 'The Vinyl Countdown': Een bak jaren zestig, jaren zeventig en jaren tachtig welke een zondagavond centraal staan. Vandaag presenteer ik jullie een single uit de tiende jaren zeventig-bak: 'Love's Theme' van Love Unlimited Orchestra (1973)
Handig, die zoekfunctie! Zo ontdek ik dat het zaterdag vijf jaar geleden was dat ik over het uitstapje heb gepubliceerd. Een uitstapje dat nogal wat voeten in de aarde heeft. Het idee is om op zaterdagmiddag met de bus naar Emmeloord te gaan en eens flink tekeer te gaan bij 'Het Goed'. Ik denk dat het eveneens heeft te maken met het feit dat mijn fiets een beetje gaar is, want eigenlijk wil je dit niet. In een taxibusje naar Marknesse en daar tien minuten wachten op de lijnbus naar Emmeloord. Terug hetzelfde drama en tegelijk de klok in de gaten houden, want zó laat gaan er geen bussen vanuit Emmeloord richting Steenwijk. Het wordt een kwestie van 'speed-shoppen' en dat gaat me goed af! Enkele elpees, maar vooral singles. Aanvankelijk valt de vangst singles tegen, want boven heeft het alleen een rijtje singles voor vijftig cent of een euro. Daar komt deze van Love Unlimited Orchestra eveneens vandaan. Pas later ontdek ik op de toonbank een bakje met 'interessante' singles voor iets hogere prijzen. Nog steeds enkele buitenkansjes: Een puntgave 'The Thrill Is Gone' van B.B. King met Nederlandse fotohoes is grif meer waard dan de gevraagde twee euro. 'Love's Theme' wekt op 4 juni 2011 enkel een 'gaap' op, meer woorden maak ik niet vuil aan het kleinood.
Vijf jaar later is wezenlijk niet zoveel in die situatie veranderd. Zó lekker als 'Satin Soul' uit 1974 heeft het orkest ze zelden gemaakt en er zijn leukere instrumentale nummers dan deze zwijmelhit. De evolutie van de synthesizer is anno 1973 zover dat je al een compleet orkest uit een royaal doosje kan toveren, toch stelt White in dat jaar een 'ouderwets' orkest samen. Veertig mannen en vrouwen maken deel uit van The Love Unlimited Orchestra, dat aanvankelijk alleen de platen van Love Unlimited zal opfleuren met haar zijdezachte vioolklanken. Al gauw wordt White ambitieus en schrijft vervolgens 'Love's Theme' voor het orkest en rond dezelfde tijd wordt White erin geluisd door de platenmaatschappij. White wil niets liever dan op de achtergrond bezig zijn, maar wordt overgehaald zélf ook platen op te nemen. Natuurlijk heeft White gelijk: Er zijn betere zangers op deze planeet, maar het sonore stemgeluid van White groeit razendsnel uit tot een attractie. In 1974 is het 'big business' voor de man. Zijn eigen platen stomen door naar de top van de hitparades, Love Unlimited doet het eveneens goed en daar bovenop bouwt The Love Unlimited Orchestra een zelfstandig bestaan op. Net als met James Brown en The JB's is White's aanwezigheid op platen van The Love Unlimited Orchestra 'voelbaar'. Bijna zou je hem kunnen horen bassen op de achtergrond. White is dan ook verantwoordelijk voor het merendeel van de composities van The Love Unlimited Orchestra.
Het succes van het orkest speelt deels af op de langspeelplaat. Nederland heeft daarbij het voordeel dat 20th Century op dat moment in de markt wordt gezet door Philips en dat Ferry Maat oppermachtig is op Hilversum 3. Toch zal over het algemeen geen enkele single zó scoren als 'Love's Theme'. In Nederland is het goed voor een zesde plek, in Amerika staat het bovenaan de Billboard. In Engeland bereikt het een tiende plaats. De bijbehorende elpee 'Rhapsody In White' is eveneens het grootste album-succes, al weet The Love Unlimited Orchestra zich op dat formaat nog lange tijd te handhaven. In 1981 is nog een kleine opleving als 'I'm So Glad That I'm A Woman' van Love Unlimited een grote hit wordt. Het orkest zal in 1983 het loodje leggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten