De 'nieuwe' singles hebben momenteel voorrang. Er is eentje die vorige week is binnen gekomen en welke ik niet kan vinden. Is dat een ramp? Welnee, over een paar weken verwacht ik een andere single van hetzelfde platenlabel en wellicht kan ik ze dan samenvatten in één bericht. Voor de rest zijn het singles van Juno en Soulful Records. Grotendeels heruitgaven, vaak niet al té legaal, en een paar nieuwe releases. Ik kom uit op twaalf singles die ik in twee delen ga doen zodat ik ook de schade van de achterstand in loop. Hoewel ik vanmiddag geen wereldwonderen verwacht van de fietstocht zal ik desondanks de camera meenemen en een bericht spenderen aan het uitstapje. Nu dan eerst de eerste zes van de 'nieuwe' singles waaronder een 'big want' waarop ik jaren heb gewacht. De apparatuur mag aan en alvast proefrondjes draaien voor de seventies-show van vanavond met enkel aanwinsten uit de afgelopen week. Voor wie een voorbeschouwing wil hebben van de 'Singles round-up' van de volgende maand?
* The Afterglows- I'm A Good Woman (UK, Kent, onuitgebrachte opnames uit 1967-68, 2025)
Niet alleen uw scribent viert dit jaar zijn vijftigste levensjaar. Het is namelijk eveneens vijftig jaar geleden dat Ace Records is begonnen. Dat heeft het lustrum in de afgelopen maanden flink gevierd. Onder andere met een 'pop-up-shop' in Londen waar dagelijks welbekende Ace-namen plaatjes draaien en waar je spul kan kopen dat al jaren uit roulatie is. Hoewel er op het label van The Afterglows niet wordt gerept over het vijftigjarig jubileum lijken de heren van Ace deze opnames in de koker te hebben gelaten voor dit moment. Het is ronduit schandalig dat deze opnames van The Afterglows in de laatste 56 jaar nooit eens beschikbaar zijn gekomen. Op de a-kant een 'sister funk'-achtige vertolking van de hit van Barbara Lynn. Het rockt misschien ietsje teveel voor een Kent maar ik ga het steeds beter waarderen. Dat moet ook wel als je groepje The Afterglows heet. Het mag dan twee jaar geleden zijn dat ik voor het laatst een 'Afterglow' op de radio heb gedaan maar de associatie is nog altijd erg prettig. Op de flip staat 'Open The Door To Love' en daarvan is niet bekend wie de schrijver(s) (m/v) is/zijn. Het begint met hemelse samenzang en dan een prettige groove. Eigenlijk is dit de betere kant. Blijkbaar zit er ook een heer in The Afterglows. Het is een erg ongepolijste opname maar naar mijn mening veel soulvoller dan 'Woman'.
* The Andantes- Like A Nightmare (UK, V.I.P.,, 1964, re: 2025)
John Manship heeft vorig jaar een origineel geveild dat maar liefst 3600 pond heeft opgebracht. Deze bootleg is een paar maal goedkoper, iets minder dan de helft. Oh wacht, ik moet even nieuwe batterijen in de rekenmachine stoppen want deze werkt niet goed. Als we het over 'unsung heroes' hebben, dan hebben we het over The Andantes. The Funk Brothers heeft een paar jaar geleden een eigen documentaire gekregen maar The Andantes blijft een klein mysterie. Een zanggroepje dat op allerhande Motown-platen is te horen en dat het zélf tweemaal heeft mogen proberen met een single. Ik weet uit mijn blote hoofd dat The Andantes de titel zingen op 'Ask The Lonely' van The Four Tops en dat 'Someday We'll Be Together' van Diana Ross & The Supremes feitelijk door Diana Ross met Johnny Bristol en The Andantes is opgenomen. 'Like A Nightmare' ken ik nog uit de tijd van de 'Northern Soul Jukebox' en is een genadeloze stamper. Ieder dubbeltje van de zesendertighonderd ruimschoots waard! Gelukkig is de mijne niet veel meer dan een tientje. Het heeft de oorspronkelijke b-kant, 'If You Were Mine', en dat is meer van Holland-Dozier-Holland die dol waren op The Andantes. Ook dat is vocale perfectie alleen nu een paar flinke tanden lager qua tempo. Ik noem het een 'double-sider'. Achttienhonderd pond per kant. Ik noem dat een koopje!
* Donna Colman- Your Loves Too Strong (UK, Avin, 1965, re: 2024)
De Week Spot van vorige week. Al bij het intro zit ik te schuifelen op mijn stoel want dit is het geluid van authentieke Northern Soul. De opname is geremastered en dat is respectvol gebeurd. Ik neem aan dat het origineel heel erg op één kanaal zit waar het hier mooi is verdeeld zonder dat het plastic gaat klinken. Ik heb de overeenkomst niet eerder gezien maar de plaat heeft dezelfde vibe als 'Hide And Seek' van Lillian Dupree die ik op de originele D-Town heb. De b-kant is instrumentaal.
* The Kevin Fingier Collective- Comin' Home Baby (UK, Fingier/Acid Jazz, 2025)
Kevin blijft eveneens onverminderd actief in het speuren naar fijne dansbare geluiden uit Latijns Amerika voor zijn Fingier-label. De a-kant is een Mod-achtige vertolking van de evergreen 'Comin' Home Baby'. Als ik mag vloeken in de kerk ga ik daar toch voor onze eigen Cees Schrama met Casey & His Group. De b-kant is door Fingier zelf geschreven en heet 'Leaving Samsara'. Volgens mijn herinnering ga ik bij dit nummer overstag. Ja, nu weet ik het weer! 'Leaving Samsara' klinkt als lekker krakkemikkige rocksteady uit de jaren zestig. Misschien dat de 'drum roll' het naar het heden trekt maar voor de rest is de klok in 1967 blijven staan. 'Leaving Samsara' is wellicht iets té reggae/ska voor 'Do The 45' maar sorry... ik vind 'Comin' Home Baby' teveel een stoplap die ik beter heb gehoord.
* Bobby Hebb- You Want To Change Me (UK, Alma, 1968, re: 2025)
Geduld is een schone zaak maar het kan wel op de zenuwen gaan werken. Het is sinds de reeds genoemde 'Northern Soul Jukebox' dat ik verliefd ben geworden op 'You Want To Change Me' van Bobby Hebb. Enig probleem is dat het ding niet in Nederland is uitgebracht (ondanks zijn contract met Philips) en Amerikaans Philips-styreen bijna van glas is. Dat klinkt zelfs met een lage naalddruk binnen een paar draaibeurten als een emmer ontlasting. Nu is het dan zover... 'You Want To Change Me' op stevig vinyl met als bonus 'Love Love Love' op de keerzijde, hoewel ik nooit veel om die kant heb gegeven. Ik heb zelfs al eens een Nederlandse persing van 'Love' aan me voorbij laten gaan. 'You Want To Change Me' vindt Bobby in het gezelschap van Gamble en Huff en is soulvolle perfectie. Het brallerige 'Love Love Love' uit 1966 (en onder leiding van Jerry Ross) laat ik links liggen. Een potentiële Week Spot voor over een paar maanden!
* Eddie Kendricks- Date With The Rain (UK, Soul Brother, 1972, re: 2025)
Volgens mij ken ik het nummer van de 'Northern Soul Jukebox' in een langere uitvoering maar deze single-knip is ook zeer de moeite waard. Ik herinner hem langzamer maar dan opnieuw... ik heb hem in tijden niet gehoord. Misschien dat de dj daar met de pitch in de weer is geweest of dat de 12"-versie toch trager is. Er is geen reden om de b-kant aan te wenden want dit is de enige echte reden voor mij om de single toe te voegen aan de collectie.
Nu eerst maar op de pedalen en later vanavond het andere deel van de 'Singles round-up'. Ik zit dan weer helemaal op schema!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten