Opdat we nooit vergeten... Wie me een beetje kent, weet dat ik nooit écht heb meegedaan aan de grote paniek van de begin jaren twintig. Ik heb er ook weinig last van want van alle beroepen die je kan bedenken valt die van de postbode onder de essentiële beroepen. Voor ons geen lockdown. Ik kan me nog heel goed die eerste weken herinneren. Het is voortdurend alsof het zondagochtend om acht uur is. Bijna geen verkeer op de weg en enkel iemand die de hond uitlaat. Hoewel ik mensen ken die hebben genoten van de rust, is het iets waaraan ik niet kan en wil wennen. In een stad als Meppel moet je goed oppassen bij het oversteken van een weg en op een kilometer moet je tenminste twintig mensen tegenkomen op de fiets of wandelend. 'Niet normaal maken wat niet normaal is', zegt de koning bij de Dodenherdenking maar het blijft slechts bij woorden. Na een voorzichtige versoepeling in de zomer van 2020 gaat Nederland in de winter wederom op slot en krijgen we zelfs nog een avondklok op de koop toe.
Ik heb als handicap dat ik in de jaren negentig heb getracht om journalist te worden. Vragen stellen is cruciaal en als dat niet is toegestaan dan wordt er een vuil spelletje gespeeld. Zie daar de tijd van de grote paniek. Als je vragen stelt, ben je een 'wappie' of geloof je in complottheorieën want 'hoor wat de experts zeggen op tv'. Door de journalistieke achtergrond ben ik al snel wat dieper gaan graven. Van de virologen hoeven we het niet te hebben, die weten na een paar maanden nog altijd niets te verklaren. Dan hoor ik een emeritus-hoogleraar immunologie en deze verklaart dat er eigenlijk niet zoveel aan de hand is. Het immuunsysteem weet hier prima mee te 'dealen'. Toch is dat niet het geluid dat je in de mainstream media hoort en dus beschrijf ik dit het liefste als 'De Grote Paniek'. Omdat ik mijn proteststem wil laten horen, schaf ik een bedrukt stoffen mondkapje als dat accessoire verplicht wordt gesteld. Ik draag het een jaar lang bij supermarktbezoeken en dergelijke totdat ik begin 2022 last krijg van branderige ogen. Ik heb juist besloten dat ik nóóit meer een mondkap zal opzetten als ook deze regel wordt opgeheven.
In de zomer van 2021 is Nederland weer enigszins van slot, maar het is allemaal niet ver weg. Ik fiets in deze tijd geregeld langs de kazerne door de bossen naar Kallenkote en zie dan dit bord met de regels staan. Ik heb het er met een vriendin over en beloof dat ik een foto zal nemen. Op deze 16e augustus heb ik een elektrische fiets te leen van Steenwijk. Een onding! Ik ben deze middag tweemaal op mijn muil gegaan. Ik weet niet waar het ding is gebleven maar hij staat er nu niet meer. Het is een zondagmiddag en ik heb een klein boodschapje in Steenwijk. Daarna fiets ik over de Woldberg en de Eese naar Eesveen en via de polders naar Wapserveen en via het bos terug naar Uffelte. Ik neem mijn camera mee en maak onder andere deze foto zodat ik hem kan delen met mijn vriendin. Met de kennis die nu beschikbaar is... Hoezo anderhalve meter? Hoezo niet inhalen? Hoezo rustig fietsen? Hoezo...?
Maar... vooral geen vragen stellen want anders ben je een wappie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten