Singles round-up: augustus 3

Volkomen lusteloos. Dat is mijn vrije donderdag in twee woorden. Er zijn wel plannen geweest maar een voor een gaan ze de ijskast in en ik laat mijn neus niet zien buiten de deur. Daar staat tegenover dat het weer warmer gaat worden en ik tijdens het werk al genoeg buiten aan het ravotten ben. Ik ben zelfs niet eens bij de brievenbus geweest. Wie weet? Misschien is er wel een nieuwe single binnen gekomen? In Uffelte heb je daarover niets te vrezen. Ik heb ooit twee dagen lang mijn sleutel aan de buitenkant van de voordeur gehad. Het is maandag grote paniek als ik de sleutel niet kan vinden maar die blijkt dus buiten in de voordeur te hangen. Meer recent heeft mijn tasje met portemonnee en paspoort een paar uur op de kliko nabij de voordeur gelegen. Als er iets is binnengekomen dan zie ik dat morgen wel. Nu ga ik eerst de singles van Mark besluiten want ik heb wel weer zin in weekendberichten.

* Meco- Empire Strikes Back (US, RSO, 1980)
Tja, er zijn platen die ik niet eens hoef te beluisteren om te oordelen waar ze in de collectie terecht komen. Maar eerlijk is eerlijk: Ik heb ELO gisteren opgezet en dus laat ik Meco ook even een paar rondjes draven. Ik heb al helemaal niks met Star Wars dus nee... ik had zonder dit schijfje kunnen leven.

* Buddy Miles- Runaway Child (US, Mercury, 1971)
Buddy heeft gezellige blazers op dit ding dat ergens in het midden van Sly & Family Stone en Blood Sweat & Tears in zit. Het heeft de juiste 'power' voor soul en dat maakt dat ik het wel een plekje gun in de Blauwe Bak. 'I Still Love You Anyway' is een wonderschoon nummer maar niet voor de Blauwe Bak. 

* Jimmy Miller- Hoops (US, Capitol, 1978)
Als je midden op straat staat en 'Bello' roept, komen er ook meerdere viervoeters op je af om een koekje te innen. Zo is ook het geval met Jimmy Miller. Er komt zelfs een Nederlander naar je toe gerend want 45cat vermeldt een Nederlander met die naam die in 1960 een plaatje heeft gemaakt. Zelf associeer ik de naam vooral met de producent van onder andere Traffic en Spooky Tooth. Onze Jimmy Miller heeft slechts een plaatje op zijn conto staan en dat is deze 'Hoops'. Het is een vlot discoplaatje maar niets om me op zaterdagavond druk over te maken. Gewoon voor de Gele Bak. 

* Neville Nash- Wind Me Up (UK, Kaleidoscope, 1982)
Ik begin meteen 'It's A Real Good Feeling' te neuriën maar ik moet bekennen dat ik alleen de (originele) versie van Peter Kent... euh... ken. Neville Nash blijkt uit Zuid Afrika te komen en 'Wind Me Up' is nergens ter wereld een hit geweest. Een nummer van de hand van Cecil Womack. Dat begint goed maar waarom zou Mark deze niet als reguliere 'Five A Day' hebben aangeboden? Het is 'in-your-face'-disco met een commerciële hook maar helaas niet genoeg om door te stoten naar de hitparade. Ik vind het aardig genoeg voor de Blauwe Bak want ik krijg er erg goede luim van. Op de flip zijn eigen 'Kind Hearted Man' maar dat is een wat saaie ballade. 

* Orange Sunshine- Who's Cheating On Who (US, Prodigal, 1975)
Nooit geweten dat Prodigal een sublabel was van Motown. Het nummer is geproduceerd en gearrangeerd door ene Don Boddie en dat moet welhaast familie zijn van Thomas Boddie uit Ohio? Dat vertelt de geschiedenis niet, wél dat Boddie later de naam O'Mar zal gebruiken. En zo blijk ik al een single te hebben van deze man. Orange Sunshine doet me eveneens aan garagerock denken en, ja, dat is waar: Er was aan het begin van deze eeuw een Nederlandse rockband met die naam. De Orange Sunshine van ome Don Boddie is een prettig soulvol dingetje dat ik zeker in de Blauwe Bak wil hebben. Het is een promo met de mono-versie op de flip. 

* Player- This Time I'm In It For Love (US, RSO, 1977)
Tel Player op bij de productie door Dennis Lambert en Brian Potter en je kan het al een beetje raden. Ik heb een goed voorgevoel bij deze single. Helaas is het geen 'sweet soul'-ballade als 'Baby Come Back' maar neigt het eerder naar de 'Yacht Rock'. Met een nadruk op rock want nee... dit gaat hem niet worden. Wél een leuk nummer overigens! 'Every Which Way' is meer upbeat en heeft iets weg van The Doobie Brothers. Deze kant doet me heel erg twijfelen en dus geef ik dit het voordeel van de twijfel. 

* Arthur Prysock- Do You Believe (US, Old Town, 1960)
Prysock is al een oudgediende als hij ons in 1976 verrast met 'All I Need Is You Tonight', sinds 2015 een vast onderdeel van de Blauwe Bak. Oorspronkelijk is hij gewoon een crooner en 'Do You Believe' komt dan ook niet verder dan de zondagavond. 

* P'zzazz- I Heard It Through The Grapevine (US, Laurie, 1980)
Dat het Laurie-label nog bestaat in 1980 is iets waarover ik me verbaas. Dat het vervolgens het labeldesign nooit heeft aangepast waardoor deze styreen single voelt als twintig jaar ouder. 'Grapevine' is een gaapwaardige disco-cover van de Motown klassieker. En 'You Taught Me To Dance' is evenmin iets om over naar huis te schrijven. Dan maar in de Gele Bak. 

* Rare Earth- Keepin' Me Out Of The Storm (US, Rare Earth, 1975)
Rare Earth is in vijf jaar geen meter opgeschoten sinds 'I Just Want To Celebrate' en dus is dit niets meer dan blue-eyed funk met een hoop cowbell. 'Let Me Be Your Sunshine' is op zichzelf helemaal niet verkeerd maar ik vind het té minimaal voor inclusie in de Blauwe Bak. 

* Barbara Roy- With All My Love (UK, Arista, 1984)
Hee, waarom is deze niet in een reguliere 'Five A Day' terecht gekomen? Het kan toch niet zo zijn dat Barbara ooit een slechte plaat heeft gemaakt? Het is bij mijn weten ook geen enorme Engelse hit geweest? Tja, er is geprobeerd te 'scratchen' maar daar is geen fysieke plaat en terecht gekomen. Het is een disco-stamper met de meest afzichtelijke geluidseffecten. Tsja, en als de 'dub version' dan de b-kant is, dan is het feest alweer afgelopen. Ik vrees dat deze toch maar de Gele Bak in gaat want hier ga ik niemand een plezier mee doen. 

* Tuxedo Junction- Chattanooga Choo Choo (US, Butterfly, 1978)
Deze heb ik al op de Nederlandse Papillon. Gewoon het knaloude nummer met een steady disco-tempo. Voor de Gele Bak. 

* Lenny Welch- Ebb Tide (US, Cadence, 1962)
Er zijn een aantal latere Lenny Welch-platen waar ik wel iets mee heb maar 'Ebb Tide' is gewoon stokoude popmuziek van vóór de Merseybeat. Daar gaat 'Congratulations Baby' ook geen verandering in brengen. 

Al met al (het eerste deel in juni mee gerekend) is het een erg leuk pakket gebleken. Ik heb al aangegeven bij Mark dat hij ter zijner tijd nog wel een pakket als dit mag samenstellen voor mij. Eerst wacht ik op het totaal van 22 singles die ik in de afgelopen maanden heb gereserveerd.