De single van Kingsize Dick heb ik donderdagavond meteen gedeeld met mijn vrienden op Facebook. Meteen een reactie van een collega-verzamelaar. Hij heeft de single zien liggen en moest ook ontzettend lachen bij het hoesje. Hij heeft de euro in zijn zak gehouden en heeft in plaats daarvan drie andere singles gekocht. Eentje van Jacques Dutronc welke al een tijdje op mijn verlanglijstje staat. 'Green Hornet' van Al Hirt ligt daar ook gewoon voor een euro en hij heeft deze mee gekaapt. Ik heb al vaker gezegd dat ik regelmatig even moet langs wippen bij de kringloopwinkel in Ruinerwold maar het komt er vaak niet van. Als ik nu op woensdag nog in Meppel zou werken, had ik het wel geweten. Het is inmiddels alweer twee maanden geleden dat ik er voor het laatst ben geweest. Ik gooi letterlijk iedere single op een stapeltje die íets' interessant lijkt en na vijf minuten is dit het resultaat. Twaalf singles voor veertien euro. Ik verklaar het tegenover de collega-verzamelaar als junkiegedrag. Oordeel zelf...
* Darts- The Boy From New York City (NL, Magnet, 1978)
Thuis hebben we het gewoon over pijltjesgooien en we hebben geen flauw idee waar alle randen goed voor zijn op het bord. De roos is het uiteindelijke doel. Later leren we dat het 'darts' heet, maar die kennen we alleen van de plaatjes uit de late jaren zeventig. Hierbij dus, de Engelse Darts met een oud mopje van The Ad-Libs en erg gezellig voor op een zondagavond.
* Discothèque- Introdisco (NL, CNR, 1979)
Het concept van Stars On 45 is niet helemaal nieuw in 1981 maar wel een stuk verfijnder dan de eerdere pogingen. Ik denk dat we 1977 als jaar kunnen aanwijzen. Long Tall Ernie & The Shakers stoppen oude rock & roll-hits in medleys en op disco-gebied zien we 'Uptown Festival' van Shalamar en 'Rockollection' van Laurent Voulzy. Intussen is daar ook Discothèque van de Nederlandse producer Bart Van Der Laar en de Belgische Francis Weyer. De laatste kennen we beter als Francis Goya en Van Der Laar is een nog altijd onopgeloste moord uit 1981. De plaat wordt ingespeeld in New York. en het is één grote popquiz met beroemde riffs uit disco-, rock- en popsongs van de voorgaande tien jaar. Of een beetje meer... ik geloof dat 'Pretty Woman' de oudste is van het stel.
* David Dundas- Jeans On (Duitsland, Chrysalis, 1976)
In de zomer van 2023 doe ik een aantal specials op de vrijdagavond. Ik pak de Top 100-zomerlijsten die ik een paar jaar ervoor heb samengesteld van de jaren zeventig en draai deze achterstevoren. Ik heb 1979, 1978 en 1977 reeds gehad en ben aanbeland bij 1976. Dan wordt het voor mij opeens onmogelijk om langer digitale shows te doen. De mapjes van de overige jaren heb ik weggegooid maar de map van 1976 staat nog altijd op mijn oude XP. Zo heb ik donderdagmiddag geluisterd naar de Engelse zomerhits van 1976 en daarbij passeert ook David Dundas, hoewel de plaat pas in 1977 bij ons op de hitparade zal komen. Gezelligheid kent weer geen tijd.
* Keith Hampshire- Daytime Night-Time (Duitsland, A&M, 1972)
Kijk, dit zijn het soort plaatjes waarvoor ik op de fiets stap om naar Ruinerwold te gaan. Een totaal vergeten plaatje uit 1972 dat destijds genadeloos is geflopt. De a-kant is geschreven door Mike Hugg, één van de leden van Manfred Mann's groep uit de jaren zestig. Ik heb 'Big Time Operator' van deze Hampshire en deze valt in hetzelfde straatje. Een beetje bombastische pop maar best lekker!
* Kingsize Dick- Kölle Am Rhing (Duitsland, EMI, 1987)
Natuurlijk lig ik ook dubbel van het lachen. Ik ken de naam ergens van. Jawel! Een jaar of tien geleden is op Facebook een pagina aangemaakt met hilarische platenhoezen en daar komt ook een elpee voorbij van Kingsize Dick. Hij is al een tijdje bezig als hij in 1987 ons een Duitse hertaling aanbiedt van 'New York New York'. Natuurlijk is dat even afschuwelijk als 'Wat' van Willem, de onlangs aangeschafte hertaling van Captain Sensible's 'Wot'. Hij is al in juni in de bakken gezet en dus moet ik hem de laatste keer hebben gemist?
* Mireille Mathieu- Ensemble (Frankrijk, Barclay, 1969)
Als het ook maar een beetje interessant is...? Tja, dan komen we uit bij Mireille Mathieu. Gewoon een puntgave single met de fotohoes voor een zuinige euro. Er zijn mindere nummers te bedenken dan 'Ensemble' en dus keur ik het goed. Hoe laat komt de methadonbus?
* Van McCoy- That's My Philosophy (NL, H&L, 1977)
Van McCoy kan weinig fout doen bij mij. Toch heb ik het enkele malen geprobeerd met 'To Each His Own' van Faith, Hope & Charity maar ik lust het niet. Het staat gewoon in de jaren zeventig-bak. Deze single heet voluit '(To Each His Own) That's My Philosophy' en is dus de instrumentale versie van de hit uit 1975. Wel... er zitten een paar gezongen stukken in. Ik vrees dat deze ook in de jaren zeventig-bak komt te staan. Het is niet slecht maar ik zie het mezelf niet draaien op een zaterdagavond. Wellicht toch nog eens Faith, Hope & Charity een kans geven. Van 'The Walk' op de b-kant gaat mijn hart ook niet sneller kloppen.
* Mungo Jerry- It's A Secret (Duitsland, Polydor, 1976)
Ray Dorset zit inmiddels bij een andere platenmaatschappij maar ook deze verbiedt hem om zijn bakkebaarden af te scheren. Mungo Jerry zonder bakkebaarden is als Gilbert O'Sullivan zonder drollenvangers. Wat heeft Ray een bloedhekel gekregen aan die tochtlatten. Het is bij zijn volgende wissel van platenlabel dat de producent suggereert dat hij eindelijk eens afscheid moet nemen van zijn bakkebaarden. Ray is blij maar hij verkoopt geen enkele plaat meer. Op het hoesje van deze plaat staat hij desondanks met volle bakkebaarden. 'It's A Secret' is geen slechte plaat en hij blijft ver verwijderd van 'In The Summertime'. Ik had al verwacht dat dit één van de hoogtepunten moest worden.
* Lynsey De Paul & Mike Moran- Rock Bottom (Duitsland, Polydor, 1977)
Het Eurovisie Songfestival wordt dankzij Brotherhood Of Man in 1977 gehouden in Engeland en de zege gaat naar Frankrijk. Het gastland eindigt als tweede met dit bereleuke nummer van Lynsey De Paul en Mike Moran. Moran is daarvoor de toetsenist geweest van The Ian Gillan Band en Lynsey De Paul heeft natuurlijk een grote hit gehad met 'Sugar Me'. Ook deze ligt sinds juni bij de kringloop.
* Jimmie Rodgers- Waltzing Mathilda (NL, Roulette, 1960)
Hoewel de labels een ander verhaal vertellen, wordt 'Waltzing Matilda' beschouwd als de a-kant van de single. Ik ken het nummer voornamelijk in een folky uitvoering en Jimmie maakt er pure pop van. Desondanks in een vrij goede staat voor zijn leeftijd. De single moet opeens ook twee euro kosten, maar de overige singles maken het tot een fraai gemiddelde. De vorige eigenaar heeft het op 13 juni 1979 gekocht, zo vertelt de binnenkant van het hoesje.
* Showaddywaddy- Multiplication (Duitsland, Strand, 1981)
Zou Showaddywaddy in 1981 het wiel opnieuw hebben uitgevonden? Nee, wees niet bang, het rockt nog altijd als het jaren zeventig-werk van de groep. Gezellig genoeg voor een zondagavond. Waar blijft in hemelsnaam de methadonbus?
* Trio Hellenique- Zorba's Dance (NL, CNR, 1965, re: 1974)
Kijk... ik kan voor hetzelfde geld een tasje stelen van een oudere vrouw, maar stel je voor als er veel geld in zit? Dan moet ik nóg meer platen van dit niveau kopen bij de kringloop in Ruinerwold? Nee, laat maar... Natuurlijk heb ik 'Zorba's Dance' al in alle mogelijke varianten maar kan voor een euro niet deze 1974-uitgave laten liggen. Dus nee... er komt geen spuit aan te pas en toch is het gedrag bij de kringloopwinkel eentje van een junkie. Ik heb voorlopig mijn shot weer binnen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten