Singles round-up: mei 12

Ik ben de hele dag aan de radio gekluisterd geweest. Ofwel: Aan de desktop. 'We' zenden vandaag uit vanaf een festival in Engeland en dat is zojuist afgelopen. Conclusie: Een geheel probleemloze stream en 'back to basics'. Geen webcam of andere flauwekul maar gewoon een vaste stream zonder dat de jukebox 'doorlekt'. Gisteravond heb ik 'The Vinyl Countdown' gedaan en toen was ik wel een beetje bekaf. De maand mei is bijna ten einde en nu moet ik opeens gaan 'inhalen'. Het gaat helemaal goed komen, dat beloof ik jullie. Vandaag eerst het laatste deel van de 'Singles round-up': De laatste vijftien 'nieuwe' singles uit de partij van Albert. Hoe zoiets eruit gaat zien in de 'Eindstreep'? Wat dat betreft krijgen jullie vrijdag twee top tien-lijstjes: Eentje uit de Blauwe Bak-aanwinsten en eentje uit de Gele Bak-singles. Het is moeilijk te geloven maar bij de volgende vijftien singles zitten nog steeds platen die ik nog niet heb beluisterd. De draaitafel gaat dus weer op standby en zo presenteer ik jullie vanavond 'live' de laatste 'Singles round-up' van deze maand.

* Master Genius- Let's Break (NL, Break, 1983)
Weer de associatie met de Chocomel-elpee die ik heb genoemd bij Eartha Kitt. Ik heb de plaat jaren geleden weg gegooid maar ik geloof dat ook Master Genius op de plaat is vertegenwoordigd. Sterker nog: Mijn herinnering zegt dat dit bewuste nummer op de elpee stond. Ik moet bekennen dat ik het dertig jaar niet heb gehoord en nu wellicht met andere oren luister. Ik vind het eigenlijk best knap wat Master Genius laat horen. Ik kan niet garanderen dat ik mijn collectie ga omgooien naar een electric boogie- of breakdance-aangelegenheid, maar ik heb beslist mindere dingen gehoord.

* Cliff Nobles & Co.- The Horse (NL, CBS, 1968, re: 1975)
De originele Nederlandse CBS van Cliff Nobles staat sinds jaar en dag in de Blauwe Bak. De b-kant is dan 'Love Is All Right' van Cliff Nobles waarvan 'The Horse' de instrumentale uitvoering is en waar zanger Nobles part noch deel aan heeft. In 1975 verschijnt de single opnieuw om aan de vraag van de discotheken te voldoen en dan bereikt het een twaalfde plek in de Top 40. Ik heb in 2002 al eens een exemplaar van de single gekocht (terwijl ik toen ook al de 1968-er had) en toen het meest vanwege de jingles op de b-kant. Het kan zomaar zijn dat die nog ergens staat ingepakt in een doos maar hij staat in ieder geval niet in de gele bak, vandaar dat ik deze van Albert als een nieuwe aanwinst ga aanduiden.

* Oliver- Jean (NL, Stateside, 1969)
Ik bevind me in 1998 even in de zevende hemel als in Mossley een elpee van Oliver opduikt. Helaas blijkt die veel minder waard te zijn dan dat ik had verwacht en zeker in Engeland! In Nederland kennen we Oliver uitsluitend van 'Good Morning Starshine' uit de musical 'Hair', maar in andere gebieden heeft Oliver meer noten op zijn zang. Zo vertolkt hij in 1969 dit 'jean' van de dan nog totaal onbekende Rod McKuen. Een prachtig liedje zoals je dat van McKuen mag verwachten en fraai gearrangeerd. Misschien leef ik aan de verkeerde kant van Nederland maar ik geloof niet dat ik eerder zo'n Stateside-single van Oliver in mijn handen heb gehouden. Het prachtige fotohoesje maakt het voor mij helemaal af.

* Diana Ross- Upside Down (België/US, Motown, 1980)
Het vinyl is Amerikaans, de hoes is van Belgische makelij. Van sommige platen kun je je verbazen dat ze nog steeds niet in de collectie staan en 'Upside Down' is daar eentje van. Ik heb 'My Old Piano' en 'I'm Coming Out' nog vrij recent aangeschaft, maar deze ontbreekt tot nu toe.

* Tony Scott- Gangster Boogie (NL, Rhythm, 1990)
Deze plaat heb ik vorige week geprobeerd te draaien maar veel verder dan het tweede couplet komt het niet. Dat ligt hem niet aan de staat van de plaat maar puur aan de muziek. Té monotoon voor mijn smaakpapillen en dan zijn er wel interessantere platen om de tijd mee te vullen.

* Second Life- Reggae Shop (NL, Mamicha, 1979)
Als vijf heren je aanstaren vanaf het hoesje en twee ervan een snor hebben en de a-kant is geschreven door Jack Jersey? Dan zou je enerzijds de neiging kunnen hebben om hem richting de vuilnisemmer te gooien óf je bent gewoon erg nieuwsgierig. Laat het laatste nu eens het geval zijn. Hoewel Jack soms de plank mis kan slaan, heb ik Crown's Clan nog vers in mijn geheugen waar Jack de Westcoast-sound zo goed had bestudeerd dat het resultaat beter is dan menig Westcoast-plaat. Dus... wat is Second Life behalve een flauwe vrijetijdsbesteding? Is het een goed bedoelde poging tot reggae of gaan de mannen me een vergeten klassieker aanbieden? Nee, dit zou op Jamaica meteen de oceaan worden in gekieperd hoewel het toch erg leuk is. De b-kant, 'Reggae Slumbers', klinkt overtuigender doordat er minder gimmicks in zitten. Desondanks een leuke novelty!

* Margaret Singana- We Are Growing (NL, Cloud, 1989)
Het eerste dat me opvalt aan deze single is dat '1989' als bouwjaar wordt aangeduid, maar volgens mij is het nummer oorspronkelijk uit 1984. Ik heb al eens een bericht gewijd aan Margaret Singana vanwege een Blauwe Bak-veteraan (wellicht als 'dweilpauze'?): 'Gimme Your Love' op het Jo'burg-label uit de vroege jaren zeventig. Ze heeft reeds een lange loopbaan achter de rug als ze met het thema van 'Shaka Zulu' eindelijk een hit scoort. In Nederland wordt het door Veronica uitgezonden op televisie en dat betekent dat de plaat zeer zeker een hit wordt. Wat dat betreft zit Veronica in 1989 nog dicht bij de Top 40.

* O.C. Smith- La La Peace Song (NL, CBS, 1974)
Het ene komt van het andere? Ik heb O.C. nog vrij recent te gast gehad in 'Raddraaien' en wellicht heeft dit Albert geïnspireerd om 'La La Peace Song' toe te voegen aan het doosje singles. Wellicht dat dit de soul-plaat is die ik zoek van Smith want de 'credits' geven me hoop ondanks het feit dat Ocie een cowboy lijkt op het hoesje. Beide kanten zijn geschreven door Johnny Bristol met ene L. Martin. Bristol produceert eveneens de plaat terwijl de arrangementen van H.B. Barnum zijn. Dat geeft de burger moed! Het ademt meteen de Johnny Bristol-'magie'. De b-kant wint het voor mij maar ik zie de single geen onderdeel worden van de Blauwe Bak. Dat geeft op zichzelf niet: 'Hang On In There Baby' van Bristol staat ook gewoon in de jaren zeventig-bak.

* Snap- Ooops Up (Duitsland, Logic, 1990)
Er is nog altijd veel kritiek op samples en covers tegenover de originelen maar... wat ben ik blij dat ze bestaan. Ik heb veel muziek ontdekt doordat het is gebruikt voor een nieuwe productie. Zo ook 'Oops Upside Your Head' van Gap Band hoewel ik moet bekennen dat ik nooit veel met deze plaat heb gehad. Ook al heb ik hem in de meest oorspronkelijke vorm: Als Amerikaanse b-kant met een afwijkende titel. Van Snap had ik nog helemaal niets in de bakken staan.

* Leyers, Michels & Soulsister- Through Before We Started (EEG, EMI, 1990)
Verdwaald? Nee, deze plaat komt onder Soulsister in de bak te staan naast 'The Way To Your Heart'. Tegenwoordig heet het PricewaterhouseCoopers maar in de begin jaren negentig is er nog sprake van Coopers & Lybrand. De accountants sponsoren ook enkele voetbalclubs en ik kan me herinneren dat er nog een Van Dien is bijgekomen. Dat betekende een extra drie meter aan bord langs de lijn van het voetbalveld en als ik me niet vergis is er ook nog een vierde naam bij gekomen. Het is in dezelfde tijd dat Jan Leyers en Paul Michiels zichzelf gaan afficheren op het hoesje van Soulsister. De overige leden, als ze er al zijn, zijn zeer inwisselbaar en waarom de naamsverandering nodig is geweest? De plaat heeft een goede associatie en bij het draaien, weet ik het weer. Ik vond dit nummer toen al steengoed en uiteindelijk beter dan de grote hit. Leuk om zo weer eens te horen en te kunnen draaien in de shows! 'Too good to be forgotten'.

* Joe Tex- That's Your Baby (Frankrijk, Atlantic, 1969)
Dit is in eerste instantie de tweede Blauwe Bak-single na Ben E. King maar inmiddels zijn daar nog twee bij gekomen. Het is in Frankrijk de opvolger van 'Go Home And Do It' welke al jaren weer in de jaren zestig-bak staat. Tex heeft in die tijd een eigenschap die me tegenstaat: Hij doet 'rare' stemmetjes. Op 'That's Your Baby' is dat eveneens het geval en wellicht moet ik 'Go Home And Do It' nog eens omdraaien want op de b-kant van deze single staat een klein juweeltje op de keerzijde: 'Sweet Sweet Woman'. Niet het meest essentiële nummer van Tex maar hij zing het wel heerlijk ontspannen. Deze mag dus in de Blauwe Bak!

* Timmy- Like A Tiger (België, Mark, circa 1980)
Ja, ik zet hem dus in de jaren tachtig-bak maar de plaat en het label is slecht gedocumenteerd. Ik zie dat MR029 uit 1981 stamt en Timmy's MR020 is de enige andere op 45cat met die aanduiding. De a-kant heet 'Tiger' op het label en is oorspronkelijk van Fabian en geschreven door Ollie Jones die 'Collie Jones' wordt genoemd op het label. Het zal vast zijn bedoeld als antwoord op de kleine rock'n'roll-revival die in 1980 bezig is met dank aan Shakin' Stevens, maar het klinkt allemaal té houterig om leuk te worden. Voor in het archief!

* Conny Vink- De Toeteraar (NL, RCA Victor, 1969)
Omdat ik even op 45cat moest kijken, ontdek ik dat 'De Pianoles' uit 1967 komt. Deze single heb ik al een paar jaar in de jaren zestig-bak en heb het altijd een leuk plaatje gevonden. Als één Nederlandse zangeres qua stemgeluid in de buurt kwam van Sandie Shaw? Nee, er zijn wel meer in Nederland maar ik schuif 'De Pianoles' graag in dat hoekje. Natuurlijk is het té kleinkunst om als pop te ervaren, maar vooruit... Ik heb vorig jaar een oude documentaire gezien met een uitgebreid interview met Conny en dat maakt dat ik wel een bepaalde bewondering heb gekregen. Ja, als je geen goede luim krijgt van 'De Toeteraar'? De b-kant is meer pop-georiënteerd met een heuse beat. Eentje voor de 'Eindstreep'?

* White Butterflies- Sen Gidince (NL, Philips, 1975)
Deze 'exoot' staat ergens op een zoeklijstje maar wil maar niet op mijn pad komen. De groep heet eigenlijk Beyaz Kelebekler en is in 1974 reeds een sensatie in Turkije. Peter Tetteroo hoort het nummer aldaar in een discotheek en ruikt een hit. De groep gaat in 1975 op tournee door Nederland en 'Sen Gidince' wordt ook in Nederland en Vlaanderen een grote hit. Omdat de oorspronkelijke bandnaam voor menig Hollander niet uit te spreken is, wordt de Engelse vertaling van de groep gebruikt. Als White Butterflies maakt het nog een opvolger voor Philips maar het zal niet meer worden dan een eendagsvlieg.

* White Walker & The Sunday Boys- The Telephone Twist (België, Monopole, 1979)
Tot slot deze single van Belgische makelij. Wellicht had ik hem onder Walker moeten zetten, maar ach... het is me wel goed zo. De plaat is niet te pruimen en gaat dus ook zo het archief in.