Blauwe Bak Veteranen: 1992

Tweemaal twee berichten. Zo begin ik deze nieuwe week op Soul-xotica. Ik weet nog niet wat ik na dit bericht ga doen. Morgen krijgen jullie zowel de Week Spot als het laatste deel van 'Het zilveren goud'. Dit omdat ik woensdag naar mijn moeder ga en donderdagavond vast geen trek heb in een dubbel bericht. Drie weken geleden ben ik begonnen aan een nieuwe serie over de oudgedienden in de Blauwe Bak en dit zet ik vanavond voort met de volgende zes singles. Deze heb ik allemaal in 1992 gekocht op een moment dat er nog geen sprake is van een Blauwe Bak of van een bijzondere interesse voor soulmuziek. Feitelijk heb ik zeven singles uit de Blauwe Bak gekocht in dit jaar, de nummer dertien zit bij de volgende afleverring in. Ik wil ze immers het liefste per zes presenteren. Zal ik maar losbarsten?

7. Never Knew Love Like This Before-Stephanie Mills (NL, 20th Century Fox, 1980)
Omdat ik zo zuinig mogelijk doe tijdens de concerten hou ik nog een mooi deel over van de vijfentwintig gulden onkostenvergoeding per ingeleverde recensie. Daarvoor kan ik in 1992 extra uitpakken met de singles. Zeker op rommelmarkten kan en mag alles. Zo ga ik in juni 1992 naar een rommelmarkt in Heeg. Het levert niet alleen een grote partij singles op maar laaf ik me ook aan de elpees. De singles zijn meest vroege jaren tachtig en de grote hits. Geen verrassing dat hier de nummer 1-hit van Stephanie Mills tussen zit. Als ik in 2012 naar Nijeveen ben verhuisd en de singles-bakken opnieuw door spit op zoek naar soulplaten in de collectie kom ik ook deze van Stephanie Mills tegen. Het valt me op dat de plaat over het algemeen weinig wordt genoemd. Pas sinds een paar jaar wordt de plaat regelmatig genoemd als zijnde 'rare groove' en meen ik enige tijd dat het alleen in Nederland een grote hit is geweest, maar ook in Engeland heeft dit in de top tien gestaan. Het eerste exemplaar heeft echter een nare kras waar de naald niet doorheen wil en dus zet ik mijn voelsprieten uit naar een beter exemplaar. Dat tref ik in 2015 bij kringloopwinkel 'De Kring' in Meppel. De single staat lange tijd in de Blauwe Bak-koffer maar het is bijna een jaar geleden dat ik 'Top Of My List' heb gekocht. Deze staat sinds enkele maanden in de koffer en is 'Never' verhuisd naar de reserve-Blauwe Bak. Ik hoop echter binnenkort de extra koffer te kunnen aanschaffen en wie weet?

8. Living Above Your Head-The Walker Brothers (NL, Philips, 1966)
Het hoesje doet me denken aan 'This Is My House' van The Moody Blues en het is een stijl welke Phonogram voor meerdere platen heeft gebruikt waaronder 'Gloria' van Them. De bovenste helft is oranje met zwarte letters en met een paarse lijst. De onderste helft een zwartwit-foto van de broertjes die helemaal geen broertjes zijn. Ik hou in 1992 al van 'vergeten' jaren zestig-plaatjes en daarvan is 'Living' een goed voorbeeld. Hij zit al heel vroeg in de Blauwe Bak en zelfs jaren voordat ik ontdek dat Jay & The Americans' uitvoering van het nummer een grote hit is geweest in de Engelse Northern Soul-beweging. Ik vind deze van The Walker Brothers domweg beter en waarschijnlijk komt dat door mijn liefde voor Scott's zang. Hij staat sinds een paar maanden in de reserve-Blauwe Bak.

9. Wishing On A Star-Rose Royce (NL, Warner Bros., 1978)
Mijn eerste schooldag na de zomervakantie van 1992 wordt even uitgesteld nadat ik bij een concert door mijn enkel ben gegaan. Ik zit ruim twee weken met de voet omhoog en op de tweede, uitgestelde, schooldag loop ik met een kruk en heb een klem aan het stuur. Deze tweede dag moet vooral gevierd worden met platen. Heel veel platen. Zo koop ik deze dag ook 'Wishing On A Star' van Rose Royce. Op hetzelfde moment dat The Cover Girls een Top 40-hit heeft met hun coverversie. Dat plaatje is in 1992 al zwaar gehavend en het is de vakantie in Limburg (2014) dat me dit verse exemplaar oplevert. Het is jaren lang een vreemde eend in de bijt geweest in de Blauwe Bak maar sinds enige tijd mag het weer helemaal. Het staat evenwel in de reserve-Blauwe Bak. De volgende drie singles staan nog wel in de koffers.

10. A Little Bit Of Lovin'-Doris Duke (UK, Contempo, 1974)
Buiten de opmerking op Youtube en het resultaat van de Google-zoekopdracht ben ik de afgelopen weken niet één 'in memoriam' van Doris Duke tegen gekomen. Een schande! Maar ja, dat zeg ik dan weer als Doris Duke-fan. Mark had vorige week nog een prachtige single van Doris in de aanbieding maar ik was net iets te laat. Ik ga vast even zoeken op Discogs naar een exemplaar. 'A Little Bit Of Lovin' is een langslaper. De plaat staat tot november 2012 vrijwel onaangeroerd in de bak en dan ontdek ik deze single en de nummer 12. In beide gevallen ben ik meteen helemaal 'om'. Gamble en Huff tekenen voor 'Little Bit' en dat levert een heerlijk uptempo plaatje aan van de dame die de 'deep soul' bijna heeft uitgevonden. Deze mag altijd in de koffers blijven terwijl haar catalogus langzaam uitbreidt.

11. Don't You Know I Love You-Major Lance (UK, Contempo, 1974)
Bij mijn volgende bestelling van Mark zit ook een Contempo-single en hij weet inmiddels van deze liefhebberij af. Major Lance ontdek ik nog later dan Doris Duke en Jackie Wilson. Deze laatste drie singles komen overigens uit het stoffige boekwinkeltje van Cees Buster in Sneek. De oude prijsstickers zitten nog op de hoesjes. Major Lance is ooit twee gulden geweest maar vermeldt ook vijftig cent. Ik geloof dat ik deze singles voor een kwartje heb gekocht en heb nog steeds spijt dat ik niet alles heb meegenomen. Met de wetenschap van 2019? Major Lance is in 1974 een huishoudnaam geworden in de Northern Soul en hij weet als geen ander dat zij dol zijn op instrumentale uitvoeringen. Hij staat erop dat de b-kant instrumentaal is en krijgt zijn zin. Toch is dit niet de meest bekende Major Lance-single in deze cirkels.

12. Didn't I-Jackie Wilson (US, Brunswick, 1970)
In de kaartenbak staat het onder de titel 'Let This Be A Letter', een nummer dat geschreven is door Eugene Record. Het is pas in oktober 2012 als ik de b-kant ontdek. 'Didn't I' is in meerdere opzichten een 'Higher And Higher Version Two' maar dat deert me niet. Ik bombardeer de plaat in november 2012 tot Week Spot. Dit heeft definitief mijn ogen en oren geopend voor wat betreft Jackie Wilson. Waar het klootjesvolk Otis Redding heeft, daar beschouw ik Jackie Wilson als de koning van het genre.