Ik heb vandaag wekdienst want om half één staat de postbode aan de deur. Eigenlijk ben ik dan net wakker, het is mijn vrije dag, en lig nog een beetje te ontwaken. De singles van Albert zijn gearriveerd in Uffelte en dat zijn er, even slikken, bijna honderd! In hapjes van zes of acht betekent dit dat ik de rest van de maand de 'Singles round-up' zou kunnen doen, maar dat gaat niet gebeuren. Ongeveer een derde heb ik dubbel en zijn in veel gevallen mooie 'upgrades'. Die kunnen dus wel in twee berichten. Ook zijn er een paar platen waar ik niet zoveel mee op heb en die kunnen ook samen in een bericht. Als dat is gebeurd, wordt de boel al meer overzichtelijk. Hoewel ik meteen over dubbele singles begin moet ik benadrukken dat er enkele onverwachte schoonheden zitten in het doosje. Rond het weekend meer hierover! Ik betrap me er soms op bij de Week Spot dat ik té moeilijk denk. Ik loop weer eens door de singles uit de laatste partij van Mark. Bettye Swann op herhaling? Of Johnny Bristol uit januari? Diep spitten voor informatie naar Westmorland Co.? Intussen blader ik steeds voorbij Edwin Starr. Die hebben we in negen jaar Soul-xotica vast wel eens gehad? Is 'Eavesdropper' geen Week Spot geweest? Nee??? De naam is heel vaak gevallen maar Edwin heeft nog nooit een eigen bericht gehad. Daar komt vanavond verandering in want 'I'll Never Forget You' (1975) is de kersverse Week Spot!
Ik heb het voor het eerst over Edwin Starr in '20 Years Ago Today' in 2011. 'Twenty-Five Miles' komt vijf jaar later opnieuw langs in 'Het zilveren goud' en vorige week nog in de 'Blauwe Bak Veteranen'. Verder zijn de berichten gelieerd aan de Blauwe Bak Top 40 en Top 100 en de diverse 'Singles round-up'-afleveringen door de jaren heeb. De hoogste tijd om deze grote man eens in het zonnetje te zetten. Onze held wordt op 21 januari 1942 als Charles Edwin Hatcher geboren in Nashville maar groeit op in Cleveland, Ohio. Als vijftienjarige formeert hij zijn eerste zanggroep: The Future Tones. In de vroege jaren zestig verruilt hij Ohio voor Detroit en krijgt een contract bij Ric Tic. Wikipedia schuift Ric Tic met het grootste gemak op een stapel met Golden World en maakt er zelfs een onderdeel van. Dat is niet helemaal waar. Feit is wel dat Golden World en Ric Tic de voornaamste concurrenten zijn van Motown voor wat betreft de platenlabels in Detroit. Het kost Motown veel smeergeld om de platen van de radio te weren en uiteindelijk is de eenvoudigste stap voor hen om beide labels op te kopen en failliet te laten gaan. Edwin Starr is één van de weinige artiesten die erin slaagt om hits te scoren voor Ric Tic. Het begint met 'Agent Double O Soul' en krijgt een vervolg dankzij 'Stop Her On Sight' en 'Headline News'. Bij de meeste artiesten op de labels is zoveel weerzin jegens Motown dat die al zijn opgestapt als Berry Gordy de boel opkoopt. Edwin Starr is de enige die mee gaat naar Motown en daar ook nog nieuwe opnames maakt. In geval van The San Remo Golden Strings wordt de Ric Tic-elpee gewoon opnieuw uitgebracht op Motown. Edwin Starr schrijft eveneens nummers voor anderen, zo werkt hij met The Shades Of Blue (op het Impact-label) en zingt mee op een single van The Holidays op Golden World.
Motown neemt daarbij ook de rechten over van zijn Ric Tic-opnames, ook al levert dat in Engeland nog een gevecht op. Polydor heeft in 1966 de singles van Edwin Starr uitgebracht en 'Stop Her On Sight' is zelfs nog een hit geworden. Twee jaar later brengt Polydor 'Stop Her On Sight' en 'Headline News' samen op een single en dat bereikt in Engeland de elfde plek op de hitparade. Als even later de Northern Soul-rage losbarst, is Edwin meteen één van de favoriete artiesten. Als ik even mag mijmeren: Edwin Starr komt Motown binnen stappen op een moment dat dit net begint in te zien dat de artiesten geen fabrieksarbeiders zijn maar kunstenaars. Bovendien heeft Edwin het voordeel dat hij zelf liedjes kan schrijven waardoor hij niet aan de cover-albums is overgeleverd zoals Stevie Wonder en The Supremes. Edwin is dus méér een 'vrije ziel' binnen de muren van Motown dan welke artiest ook en dat maakt hem met name populair in de Northern Soul. Daar hebben ze over het algemeen toch wel moeite met Motown en zeker de hits, maar bij Edwin is dat geen enkel bezwaar. 'Time' uit 1970 is een voorbeeld van een hit welke tot een kraker is uitgegroeid in de Northern Soul.
Terug naar Amerika en de feiten. Starr zal voor altijd worden herinnerd voor 'War'. Oorspronkelijk een albumtrack voor The Temptations, maar Starr adopteert het nummer met producent Norman Whitfield. Omdat Starr iets dichter staat bij de rauwe realiteit van te worden uitgezonden naar Vietnam, kan hij als geen ander de boodschap over brengen in tegenstelling tot de professionele Temptations. Als Motown in Amerika genadeloze klappen moet opvangen, is de Motown-koorts in Engeland op zijn hoogste punt. De hitparade staat vol met Motown in de vroege jaren zeventig. Zowel oorspronkelijk werk (dat nauwelijks meer mee doet op de Billboard) als 'gouwe ouwen' voor het Northern Soul- en discothekencircuit: Engeland ademt Motown. Het is niet zo verwonderlijk dat Edwin Starr zich in 1973 vestigt in Engeland. Wikipedia maakt een stap van 1973 naar 1979, maar daar blijf ik even stil staan. Weliswaar scoort Edwin geen grote hits in de tussenliggende jaren maar hij maakt wel enkele van zijn mooiste liedjes in deze periode. In Amerika verschijnen de singles op Granite, in Engeland zien ze het ligt op Bradley's en GTO. Engeland heeft 'I'll Never Forget You' zelfs samen op een single met 'Stay With Me' en deze wil ik meteen wel hebben. Beter dan de beide styreen-singles.
Het duurt echter tot 1979 eer we opnieuw internationaal horen van Edwin Starr. Zijn single 'Contact' bereikt ook hier de top twintig en zowel 'Contact' als 'H.A.P.P.Y. Radio' zijn beide goed voor top tien-hits in Engeland. In de jaren tachtig gaat het allemaal een stuk moeizamer voor Edwin Starr. Met de sluiting van The Casino in Wigan valt in 1981 ook het doek voor de Northern Soul, hoewel dat later weer een opleving zal krijgen waar Edwin Starr graag aan meewerkt. Hij heeft een kleine Engelse hit in 1985 met 'It Ain't Fair' en doet in 1987 mee op 'Let It Be' van Ferry Aid. Hij werkt kortstondig samen met Stock, Aitken & Waterman (Peter Waterman is van oorsprong een Northern Soul-dj) en hij maakt vanaf 1989 enkele platen voor het Motorcity-label van Ian Levine. Later in zijn loopbaan zal hij werken met de Britse elektronische band Utah Saints. In 1993 heeft hij een hit met 'War', een nieuwe opname met Shadow. De laatste jaren toert hij vooral weer langs de Northern Soul-feesten totdat een hartaanval zijn leven vroegtijdig beëindigd. Dat gebeurt op 2 april 2003 en Edwin Starr is dan slechts 61 jaar oud geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten