Singles round-up: mei 6

Om in het 'team' te komen bij Wolfman Radio moet je radioshows maken. Dat klinkt voor mij erg logisch. Er is een paar jaar geleden geprobeerd om iemand postuum 'lid' te maken die 'van plan was' om zich bij ons aan te sluiten maar erg plotseling overleed. Ik ben één van de tegenstanders en de radiobaas heeft het laatste oordeel. Het is dus niet gebeurd! Een radioshow maken is niet het enige dat voor mij telt, ook de inzet en motivatie om wekelijks op dat ene tijdstip je show te doen, wegen voor mij zwaar. Er is echter een uitzondering: Baz is sinds ruim een jaar officieel 'lid' van het team. Hij is vooral luisteraar en heeft niet de techniek voor handen om een show te gaan doen, bovendien is zijn genre en stijl ruim vertegenwoordigd in het huidige aanbod (reggae en ska uit de jaren zestig). Toch is het handig om een extra stel oren te hebben in de chatroom en daarnaast is Baz de koning van de Photoshop. Wij kunnen het meteen goed vinden. Ik geloof dat dit enerzijds de connectie is tussen een Schot en een Fries en bovendien zijn we beide helemaal gek van vinyl. Baz leeft van zijn Ebay-handel dat uit platen bestaat en oude Engelse voetbalshirts. De platen slaat hij in bij de 'charity shops' in Edinburgh en ook hij raakt helemaal opgewonden als het een bakje is met singles uit de jaren zestig. Zo vertelt hij me een paar weken geleden van een partijtje dat hij heeft gevonden. Hij gaat de volgende dag terug om nog meer te halen en belooft een pakketje voor me te zullen maken. Dat is dus een week geleden gearriveerd. Ik heb het echter zo 'druk' dat ik acht van de elf singles nog niet eens heb gedraaid.

Hij dreigt zo nu en dan ook elpees te sturen maar 'jammer dat het zoveel kost om te verzenden'. Ik wijs hem er dan graag op dat elpees nauwelijks aan bod komen bij mij en dat alles draait om de singles. Verkooplijsten heeft hij niet en zoeklijsten heb ik ook niet paraat hoewel ik wel met eentje bezig ben. Ik heb mezelf in januari opgedragen om een paar 'algemene' singles uit de jaren zestig te zoeken die al heel lang op mijn verlanglijstje staan. De Byrds-fan uit Dwingeloo gaat kijken voor mij of die 'My Back Pages' en 'All I Really Want To Do' heeft liggen. Verder zijn de wensen vooral Engelse persingen en daarvoor kan ik wellicht de ogen en oran van Baz gebruiken? Als ik naar dit pakketje kijk, kan ik gerust zijn: We 'begrijpen' elkaar.

* The Caravelles- You Don't Have To Be A Baby To Cry (UK, Decca, 1963)
,,Als ik die eens tegenkom voor weinig neem ik hem mee". Als ik al deze platen achter elkaar zou zetten, had ik eindelijk een zoeklijst. Vaker nog denk ik: ,,Hee, die zocht ik al een tijdje". Dat gebeurt vanmiddag een paar keer bij het doosje singles van Albert. Ook The Caravelles roept deze gedachte op. 'Gonna Get Along Without You Now' staat alweer tijden in de jaren zestig-bak. Het is in 2013-14 als ik even bezig ben met de meidengroepen dat het in de Blauwe Bak mag staan en wellicht nog het meeste vanwege het mysterie over de komaf. Ik vermoed dat het een Zuid Afrikaanse persing is. Hoewel het een grote hit is in Engeland wil het elders niet echt lukken voor 'You Don't Have To Be A Baby'. Voor 1963 is het wellicht ietsje te truttig, maar het is wel een ontzettend schattig liedje dat erg mooi wordt gezongen.

* Petula Clark- Baby It's Me (UK, Pye, 1963)
* Petula Clark- My Love (UK, Pye, 1966)
Petula Clark is doorgaans een beetje lastig voor mij. Ze heeft dingen uitgebracht waar mijn tenen krom van gaan staan en aan de andere kant heeft ze ook een paar onweerstaanbaar mooie platen opgenomen. Ik heb 'Don't Sleep In The Subway' al genoteerd op het lijstje van Baz. Het label van 'Baby It's Me' doet me denken aan 'In Love' uit 1964, wellicht één van de meest ondergewaardeerde nummers uit het oeuvre van Clark. 'Baby' heb ik zondag gedraaid in 'The Vinyl Countdown' en kan ermee door. Het is redelijk uptempo zonder de lullige koortjes zoals op 'Sailor'. 'My Love' heb ik reeds in de Engelse persing maar die is een heel stuk minder dan dit exemplaar van Baz. De singles zijn ondanks hun hoge leeftijd vrijwel allemaal in een onberispelijke staat. Ik hoef hem niet eens op te zetten om hier zeker van te zijn!

* Bobby Darin- Lazy River (UK, London Atlantic, 1960)
Deze heb ik in de jaren negentig eens in Denemarken gekocht, maar dan op de Zweedse Atlantic. Dat is al zeer vroeg met 'eigen' Atlantic-labels want in Engeland wordt het eerst nog een tijd als merk van London gevoerd. Ook 'Save The Last Dance For Me' van The Drifters verschijnt in deze vorm en kort daarna krijgt Atlantic aparte labels en eigen catalogusnummers in Engeland. Ik moet bekennen dat ik de plaat niet echt ken en dat klinkt erg fijn voor een Bobby Darin-plaatje. De begeleiding heeft de juiste 'touch' om het meer rhythm & blues dan 'crooner' te maken en dat mag ik wel!

* Joe Gordon Folk Four- EP (UK, His Master's Voice, 1958)
Vanzelfsprekend zit er ook folk in het pakketje. De collega's bij Wolfman Radio drijven gretig de spot met mijn folk-hobby en ik heb zelfs speciaal een zeer irritante jingle opgenomen voor iedere folkplaat. Ditmaal betreft het een EP van Joe Gordon en zijn drie kornuiten. Vier traditionele Schotse folksongs verzameld op een schijfje vinyl. Ik krijg spontaan zin aan een longdrinkglas Famous Grouse bij het lezen van de titel 'Ridin' Doon Tae Glesca Wi'Ma Soor Milk Cairt'. Ik trek mijn geitenwollen sokken even op en zet me schrap voor deze EP. Leuk voor de novelty en daar is het uiteraard ook voor bedoeld!

* The Master Singers- The Highway Code (UK, Parlophone, 1966)
Baz maakt direct melding van deze single. ,,Ik meende dat ik alles had gehoord". En dan? Dan krijg je een a capella gezongen nummer waarin de verkeersregels worden opgesomd. De Engelse verkeersregels dus die moeten we niet in Nederland gaan opvolgen mits je een boete wilt hebben voor spookrijden en niet voorrang verlenen aan rechts. Baz vraagt me donderdag of ik het kan draaien in 'Afterglow'. Omdat dit een 'digitale' show is en ik te lui ben om de plaat om te zetten, ga ik op zoek in de database. Het blijkt een productie te zijn van George Martin! Het staat op een compilatie van zijn productiewerk. The Master Singers is een klassiek geschoold gezelschap en hun opsomming van de verkeersregels klinkt enerzijds als kamermuziek en anderzijds als monnikenzang. Op 'Rumbletum Song' doen ze een tweede deel van de verkeersregels maar nu met George Martin op de piano en in de sfeer van een pub. Wonderlijk plaatje!

* Mood Music For Listening And Relaxation (UK, Reader's Digest/Sound For Industry flexi, 1963)
Het labelontwerp en het bedrukte plastic doen me eerder jaren zeventig aan en ik zie dat er ook eentje met een papieren label is. Dat oogt meer 1963. Hoe dan ook: Het is een promo voor een box die zichzelf verkoopt. Reader's Digest brengt in samenwerking met RCA een box uit met tien albums met muziek voor 'alle gelegenheden'. Het is duf orkest-werk en dus niet geschikt voor een wild feest maar de romantici onder de platenkopers kunnen hun hart ophalen bij deze doos elpees. Het is later zelfs op cd verschenen! Baz stuurt deze mee vanwege de uiterst saai klinkende 'presentator' die van onze Willem Duys op slag een bevlogen verteller maakt. Ik heb een stukje van de plaat gedraaid met de oude naald en dit opgenomen. Ik moest binnenkort nog eens de hele plaat opnemen want het zit vol potentieel 'jingle-werk'. 'Are you in the mood for soft voices', past inmiddels al voor iedere plaat met schreeuwende vocalen. (Overigens komt deze plaat niet in de collectie maar ga ik puur gebruiken voor het radiowerk)

* The New Christy Minstrels- Green Green (UK, CBS, 1963)
Barry McGuire krijgt zelfs nog extra credit op het label als 'featured singer' en hij schrijft het nummer samen met Randy Sparks. Dit is ruim twee jaar voordat McGuire de wereld zal waarschuwen voor de 'Eve Of Destruction'. Het is terecht dat hij de extra vermelding krijgt want McGuire zingt ook de coupletten in dit nummer. Ik denk dat Baz de plaat heeft toegevoegd vanwege het folky karakter maar dan maakt hij me ongewild erg blij. Dit is zo'n plaatje dat ik steeds 'vergat' om te zoeken.

* Paul & Paula- Young Lovers (UK, Philips, 1963)
De opvolger van 'Hey Paula' en net zo'n 'tearjerker' als de grote hit. Het enige dat me nu nog kan troosten is een zuurstok. Toch moet ik bekennen dat ik dit erg leuke muziek vind en dat ik versteld sta van de goede staat waarin het 56 jaar oude vinyl zich bevindt. Als bonus heeft deze evenals The Springfields de originele Philips-hoesjes intact.

* The Springfields- Breakaway (UK, Philips, 1961)
* The Springfields- Island Of Dreams (UK, Philips, 1962)
De eerste heb ik zondag al gedraaid in 'The Vinyl Countdown'. Het hoesje hoort helemaal bij deze tijd en toch heeft het blijkbaar eerder een andere resident gehad. Er is met potlood een labelnummer geschreven op het hoesje en dat behoort toe aan Marty Wilde. 'Breakaway' is een prettig uptempo folkpopliedje met Dusty op lead. 'Island' brengt herinneringen naar boven aan Jutrijp en gelukkig ben ik ooit zo brutaal geweest om de single mee te nemen. Ik heb het dan over de single van The Shepherds: 'Mensen Zoals Wij/Land Van Mijn Dromen' uit 1965. De a-kant is dan weer een cover van 'I'll Never Find Another You' van The Seekers. Gek om te bedenken dat Dusty zes jaar later in Memphis zou staan met de grootheden uit de soul.