Singles round-up: mei 11

Laat hier geen misverstanden over bestaan: Het krijgen van kadootjes is prachtig en zeker als het platen betreft! Albert had me een paar maanden geleden al eens laten weten dat hij héél veel singles voor me had liggen, maar dat hij dit in porties wilde doen. Een portie van veertig zoals eerder. Toen het pakket binnen kwam, heb ik even gezucht. Omdat het traditie is voor mij om alle singles te noemen in de 'Singles round-up' en dat wellicht het leukste onderdeel is van het verzamelen, zag ik meteen in dat dit een drukke maand kon worden. Jaren geleden kwamen de singles ook geregeld in deze porties binnen en dan zette ik ze zo in de bakken. In sommige gevallen heb ik een plaat niet sinds de aanschaf gedraaid of zelfs helemaal nooit! Dat is met Soul-xotica en de 'Singles round-up' iets dat tot het einde behoort. Ik heb op dit moment nog 31 singles die ik in berichten moet stoppen en er rest me nog slechts zeven dagen voor het einde van de maand. Ik heb besloten de turbo aan te zetten. Twee goed gevulde berichten en dan ben ik definitief 'klaar' met deze singles. Ik ga een aantal morgenavond wederom draaien in 'The Vinyl Countdown' (voor één week op zaterdagavond) en over een week wacht de zware taak om een top tien samen te stellen. Een groot deel van de singles komt in juli weer terug in de Gele Bak Top 100. Het eerste deel bestaat uit zestien singles van vijftien verschillende bands en artiesten.

* Fats Domino- My Girl Josephine (NL, Imperial, 1960)
Ik heb een zeer hoge pet op van Fats Domino als het betreft de zangers die populair zijn in de late jaren vijftig en vroege jaren zestig. In de straat waar mijn wieg heeft gestaan, woont een echtpaar dat Berend en Hil heet. In de volksmond is dat verbasterd tot 'Bere-hil' en als Fats Domino voorbij komt op de radio zingen we allemaal opzettelijk 'Blue bere-hil'. 'Blueberry Hill' is bovendien een nummer 'uit mijn tijd' volgens 'heit' en hoewel het té rock'n'roll is voor zijn platencollectie vindt hij het best aardig. De Nederlandse agent van Fats zit in Sneek en ik geloof dat hij in de jaren tachtig nog in Sneek heeft opgetreden. Het klinkt bizar maar ik leer grootheden als Elvis Presley, Cliff Richard en Buddy Holly pas na Fats Domino kennen. In de afgelopen jaren heb ik een aantal Fats Domino-singles aan de collectie kunnen toevoegen en met name 'Natural Born Lover' is meer dan een favoriet geworden. 'My Girl Josephine' ontbreekt nog altijd in het rijtje. Natuurlijk hoort zo'n hit van 59 jaar oud niet geheel kraakvrij te zijn en dat is die evenmin. Toch is deze verre van 'afgedraaid' en kan die bij mij nog prima een ronde mee!

* Mac Doodle- Drink Lisa Drink (België, Imperial, 1973)
Een fraaie Belgische persing van een single die ik alleen uit het 'Hitdossier' ken. Het is een productie van Jack De Nijs en dat kan dus alle kanten op? Helaas, het gaat richting de platvloerse hoempa welke Jack zelf in de vroege jaren zeventig maakt. Ik heb zondag geprobeerd deze single te draaien in 'The Vinyl Countdown' maar reeds bij het tweede refrein zit die terug in het hoesje. Die gaan we gewoon archiveren!

* Earth Wind & Fire- Fall In Love With Me (NL, CBS, 1982)
Deze is zondag eveneens aan bod gekomen. Ik kan me vergissen maar ik denk dat mijn oudste broer anno 1983 meer is verschoven naar de jazzfunk van Mezzoforte en Level 42 en dat iets als Earth Wind & Fire té soft is voor hem? Het plaatje weigert een associatie of herinnering op te roepen. Dat neemt niet weg dat Earth Wind & Fire mij steeds beter gaat smaken en dat ik dus erg gelukkig ben met de single.

* The Employees- Rock'N'Roll (België, HKM, 1993)
De meest recente single uit het pakket van Albert. Meteen ook nog een 'foutje' bij het persen: De a-kant heeft een blanco label. De verwachtingen liggen niet heel erg hoog want het hoesje oogt té hip, maar ik moet zeggen dat het me niet geheel tegenvalt.

* 1st Avenue- Heaven In Your Arms (NL, Indisc, 1992)
* 1st Avenue- Once In A Million Years (NL, Indisc, 1992) Nog nooit van gehoord en bij de aanblik van de hoesjes loop ik niet over van enthousiasme. Toch vertellen de hoesjes een verhaal waar ik op dat moment meer van wil weten. Op de voorkant van de eerste single staat de hele band en een andere 'take' uit dezelfde fotosessie staat op de keerzijde van de tweede single. Bij de tweede single is opeens ook sprake van een album. Op de voorkant van dat album alsook de overige foto's op de singlehoesjes laten alleen de leadzanger zien. Is hier sprake van een soort van Robby Valentine waar zijn oorspronkelijke bandleden niet tekort mogen worden gedaan? Qua productie is 1st Avenue niet over een nacht ijs gegaan. 'Heaven' is geproduceerd door de gebroeders Bolland en de overige nummers door Nederpop-veteraan Okkie Huysdens. 'Heaven' blijkt ook geschreven door Bolland & Bolland en is meteen wat ik had verwacht: Een pure rockballad. Niet echt opvallend of heet dat internationale allure? 'Once In A Million Years' is hetzelfde laken een pak. Als ik ga zoeken op 1st Avenue kom ik een rockcoverband tegen uit de nieuwe eeuw die blijkbaar met de naam aan de haal is gegaan. De 'prominente' zanger is Peter Struyk die eerder bij Vandenberg heeft gezongen. Leuk detail: De coverband treedt vaak op met Bert Heerink uit dezelfde band. Ook aardig dat ik Robby Valentine heb genoemd want hij is omstreeks 1987 lid van 1st Avenue. De groep heeft drie (cd-)singles gemaakt en twee albums en staat sinds 1995 te boek als inactief.

* Fonseca & Anges Noirs- El Monte (België, Ronnex, 1964)
Ook dit plaatje is zondag voorbij gekomen in 'The Vinyl Countdown'. Ik heb toen ter plekke geprobeerd meer te weten te komen over het nummer. Het is een swingende salsa waarin contouren zijn te herkennen van 'Guantanamera'. Ik weet dat dit een lied met een rijke historie is maar niets dat een link brengt met 'El Monte'. Ik krijg altijd bijzonder goede luim van salsa en dus heet ik dit plaatje van harte welkom in de verzameling. Overigens zit deze verstopt in het hoesje van een EP van Les Chakachas, maar dat is een ander verhaal.

* Ron Grainer- The Maigret Theme (NL, Decca, 1965)
Mijn opmerking op 45cat is reeds binnen een week opgepikt. Deze single van Ron Grainer krijgt in 1967 een heruitgave met een 'artistiek' hoesje. Deze staat als leidende hoesfoto op 45cat en op mijn aanraden is dit vervangen door het oranje hoesje met de foto van Maigret. De a-kant is een walsje met accordeon voor het Franse effect. 'Ginette' op de keerzijde borduurt verder op hetzelfde thema. Niet seentieel maar wel een gezellig plaatje voor op de zondagavond.

* Rocco Granata- Plum Plum Serenata (NL, CNR, 1963)
Nog meer 'goud van oud'. Ik heb buiten 'Marina' om altijd plaatwerk van Granata vermeden maar ook ik ben zwak tegenover een fraai exemplaar met fotohoes uit 1963. Voor in het archief.

* Jesse Green- Flip (NL, Red Bus, 1976)
Deze 'link' heb ik zondag al mogen gebruiken! 'The treasures are always on the flipside', is een ongeschreven regel in het verzamelen en dj-en met soul. Bij deze single is de a-kant het meest interessant want het is immers 'the Flip-side'. Ik heb er last mee met meerdere opvolgers van nummer 1-hits. Ik vind ze eigenlijk beter dan de grote hit en dat geldt eveneens voor 'Flip' van Jesse Green. Het is een voortzetting van de grote hit maar dan net ietsje minder plat gedraaid. Daar mag ik nu voor gaan zorgen?

* Hot Chocolate- Tears On The Telephone (EEG, Rak, 1983)
De b-kant lijkt veel te zijn gebruikt door de discotheek vanuit waar deze single afkomstig is. Het hoesje is een oerwoud van stickers en ergens wordt de b-kant nog aangeduid: 'It's My Birthday'. Het gaat mij echter om de laatste hit van Hot Chocolate op de a-kant. Een nummer dat ik echt in 25 jaar niet heb gehoord en de hernieuwde kennismaking is zeer prettig. Toch nog even een verlate verjaardagsplaat? Helaas, daar moet ik vaststellen dat ik wellicht toch wel een beetje teleurgesteld was geweest als de dj geen Stevie Wonder in petto had voor mij.

* Maurice Jarre- EP Lawrence Of Arabia (Frankrijk, Colpix, 1964)
'Oklahoma', 'My Fair Lady', 'Lawrence Of Arabia'... Ik kan de hoezen nog moeiteloos voor de geest halen. In Mossley had ik een dealerschap in dit soort elpees kunnen beginnen en ik weet niet hoeveel ik precies in de container heb gemikt. Op enkele tientallen singles een enkele EP met een filmsoundtrack waarmee ik niets heb? Ach vooruit, ik doe het ervoor.

* Grace Kennedy- I'm Starting Again (Frankrijk, DJM, 1981)
Het eerste dat me opvalt: Is DJM nog zo lang door gegaan? Het blijkt uit deze single. De arrangementen zijn in handen van Richard Hewson die in de eind jaren tachtig een hit heeft als Rah Band. De a-kant is weinig opvallende Eurodisco. Op zichzelf niet onaardig maar net niet goed genoeg voor de Blauwe Bak. Maar... een single heeft een keerzijde. 'Love In The Sunshine' is de titel van dat kantje. Het begint als een ballade en met 'snel prikken' blijkt dat ditzelfde stukje nog een tweede keer terug komt. In de buurt van het refrein wordt het iets uptempo. Het is in ieder geval meer stijlvol dan de a-kant. Nou? Zou dit nog kunnen voor 'rare groove'? Ja, ik ga het proberen! De tweede single voor de Blauwe Bak.

* Kid Frost- La Raza (Duitsland, Virgin, 1990)
Het daagt me ergens in de verte maar ik moet concluderen dat 'La Raza' in 1990 niet is blijven hangen bij mij. Best lekkere jazzy hiphop en dat boeit me anno 2019 veel meer dan in de tijd dat het in de hit- of tipparade stond. Hij mag blijven!

* Ben E. King- Stand By Me (UK, London Atlantic, 1960)
Kan ik ooit genoeg krijgen van Ben E. King? Nee, de man heeft me de afgelopen jaren overtuigd met elke plaat die ik op het spoor ben gekomen. 'Stand By Me' ontbreekt nog in de verzameling, zowel origineel als de jaren tachtig-heruitgave. Nu heb ik hier de originele in de mooiste uitvoering die ik kan wensen: De Engelse London Atlantic. De plaat mag in de Blauwe Bak en hiervoor stel ik de b-kant verantwoordelijk: 'On The Horizon'. Dat is een ballade in hetzelfde stramien als 'Stand By Me' maar dan het soort dat je niet iedere dag op de radio hoort.

* Eartha Kitt- Where Is My Man (NL, Dureco, 1983)
Op het hoogtepunt van de breakdance-rage heeft Chocomel een actie waarbij je kan sparen voor 'electric boogie'-elpees. Ik ggloof dat ik mijn elpee van een rommelmarkt heb gehaald en ik ben zo trots als een pauw op mijn eerste elpee. Toch heb ik zelf nog geen apparatuur en 'heit' staat het niet toe dat ik een plaat van de rommelmarkt op zijn platenspeler draai. Mijn achterneef biedt uitkomst en ik doe mijn uiterste best om ervan overtuigd te zijn dat dit mijn favoriete muziek is, maar de plaat staat reeds na drie nummers af. Het trapt af met het verschrikkelijke 'Where Is My Man' van Eartha Kitt en dankzij Albert heb ik deze oorwurm nu eindelijk op single. Mijn muzikale horizon is inmiddels flink uitgebreid maar nog steeds verwacht ik niet dat dit een hele grote favoriet gaat worden. Nee, ik zet hem vanavond ook niet op...