Het zou immers een kwestie van beginnersgeluk kunnen zijn? Ik heb afgelopen zaterdag het geld afgetikt voor een zeer gelimiteerde single die uit Engeland moet komen. Ik vrees dat deze pas in mei binnen komt en ook weet ik niet zeker of de fysieke plaat al is geperst. Het is deze en een andere die ervoor zorgen dat ik de 'nieuwe' singles nog even laat liggen. Qua 'oude' singles ben ik deze maand wel klaar of ik moet begin volgende week nog zwart vinyl treffen. Deze gaan dan in ieder geval door voor mei. De planning op Soul-xotica is als volgt: Eerst de oude plaatjes, dan het tweede deel van 'Alwéér 25 jaar' welke ik ook vandaag ga publiceren. Morgen of zaterdag de 'nieuwe' singles en zaterdagavond de 'Eindstreep'. De berichten van zondag tot en met woensdag krijgen jullie dan woensdag van mij. Ik heb voor een paar nachten een bed & breakfast in het immer bruisende Hardenberg geboekt. Vooral met het idee om heel veel in de Duitse grensstreek te fietsen. Met uiteraard ook een kleine 'flashback' naar de vakantie van vorig jaar. Ik heb er zin in! Nu eerst tien singles die ik van Discogs heb gekocht en de eenling die vorige week is meegekomen vanuit Ruinerwold.
* Jim Capaldi- It's All Up To You (UK, Island, 1974)
We beginnen meteen met een 'dubbele'. Ik neem de Duitse mee vanuit Dedemsvaart maar deze is niet helemaal smetteloos. Erg jammer want ik vind het een enorm goed nummer! Ik speur dezelfde week al op Discogs en zie dan deze fraai geprijsde Engelse persing staan. Later die week ontdek ik ook dat het nummer zowaar nog in de Engelse hitparade heeft gestaan. Dat heb ik kunnen weten want Jim heeft vóór Nazareth al een grote Engelse hit met 'Love Hurts'. Engelse persingen klinken sowieso beter en deze heeft ook last van achtergrondgeluid maar niet zo extreem als de oude. Klaar voor de Gele Bak Top 100!
* Carole King- So Far Away (UK, Ode, 1971)
In mijn hoofd schrijf ik al de volgende aflevering van 'Alwéér 25 jaar' en bij één van de jaren speelt ook dit nummer van Carole King een rolletje. Nadat ik eens bij een kringloopwinkel een lelijke jaren tachtig-heruitgave zonder hoes heb gekocht, trakteer ik mezelf in de zomer van 2002 op een exemplaar van Carole King's 'Tapestry'. Een album dat ik in 2003 nog heel veel draai en ongetwijfeld ook bij 'de schoonmaak' heeft geholpen. Meer daarover in het betreffende bericht. Bij het zien van een Engelse persing krijg ik een week gevoel in mijn knieën, zeker als het plaatje bijna wordt weggegeven. 'So Far Away' heeft enige steenslag gehad maar dan opnieuw: Het is de Engelse persing en deze klinkt erg smakelijk. Ik moet bekennen dat 'Tapestry' voor mij wel een album is dat in 2003 is achtergebleven.
* Barbara Lewis- Snap Your Fingers (NL, Atlantic, 1964)
In Nederland de opvolger van 'Hello Stranger'. Heel aardig detail is dat deze single met het originele Atlantic-hoesje komt. Het is het Amerikaanse hoesje met één 'A' vervangen door het Bovema-logo. Polydor gaat vanaf 1966 de distributie doen voor Atlantic in Nederland. Het is niet het beste dat ik van Barb heb gehoord maar desondanks mag het gewoon in de Blauwe Bak. Op de flip staat 'Puppy Love', zo leer ik van 45cat. V&D heeft het nodig gevonden om het prijsstickertje op het label te plakken waardoor de titel onleesbaar is. Hij is dus ooit voor 58 cent verkocht? Oh, dat valt niet tegen. Het is niet het ding van Paul Anka dat is gecoverd door onder andere Donny Osmond. Deze 'Puppy Love' komt uit de pen van Lewis en is meer uptempo. De soul ontbreekt een beetje aan beide kanten maar... zoals gezegd... hier heb ik nog wel ruimte voor in de Blauwe Bak.
* Mr. Waldy & Greenlight- Yellow Rose Of Texas (België, Ronnex, 1970, re: 1980)
Je weet maar nooit? Ik heb sinds jaar en dag 'Neptune' in de Blauwe Bak staan omdat ik deze 'groovy' genoeg vind voor 'Do The 45'. Ik had wellicht ook even op Youtube kunnen kijken want dit blijkt helemaal niks te zijn. In 1970 is 'Boogie Woogie Blues' overigens de a-kant maar dat is in 1980 verwisseld. Beide kanten zijn opzwepende stukken met prominente mondharmonica maar het wordt nergens 'groovy' genoeg voor de Blauwe Bak. Ik heb uit lieverlee afgelopen zaterdag 'Neptune' maar gedraaid.
* Graham Nash- Military Madness (NL, Atlantic, 1971)
Op een bepaald moment heb je zoveel besteld bij een handelaar dat het om de verzendkosten niets meer uit maakt. Dan mag er opeens veel. Deze van Graham Nash is uitgevoerd met een prachtig fotohoesje en nu ik de plaat beluister, heb ik geen spijt. Ik heb het nummer jaren lang op een elpee gehad en ben het ergens alweer een beetje vergeten. Anno 2025 smaakt het naar meer en, ja, de militaristische kolder blijft gewoon voortdenderen.
* The Radiants- Hold On (NL, Chess, 1968)
Helaas niet met het fotohoesje, hoewel ik die afgelopen weekend wel heb gebruikt om de 'listen again' van 'Do The 45' te promoten. De single is zeer aantrekkelijk geprijsd en mag dus mee als kassakoopje. Wat is er beter dan een Amerikaanse 'original'? Een Nederlandse! Dat geldt zeker voor plaatjes op Chess. Waar je met Amerikaanse persingen hebt te maken met styreen, daar is de Nederlandse van stevig vinyl. Bovendien is Artone nogal eigenzinnig. Waar in andere landen, ook Engeland, een kopie van een kopie wordt gemaakt, daar staat Artone erop dat ze de oorspronkelijke masters mogen gebruiken. Dat maakt de jaren zestig-singles op Motown ook zo gewild onder verzamelaars. 'Hold On' knalt uit de luidsprekers zoals dat hoort. Mijn oude Amerikaanse klinkt een stuk minder. Bovendien heeft deze single een fraaie bonus op de flip: 'You Left The Water Running' van Maurice & Mac. Dat klinkt ook fantastisch op een Nederlandse persing hoewel ik deze nog niet in een andere vorm heb.
* Second City Sound- The Dream Of Olwyn (UK, Major Minor, 1969)
Mijn collega Lee gebruikt 'A Touch Of Velvet, A Sting Of Brass' van Ron Grainer als 'bed music' in zijn Northern Soul-show. Het nummer is echter uitgevoerd door een veelvoud aan orkesten en ik moet grinniken als ik deze zie staan. Qua 'A Touch Of Velvet' haalt dit het niet bij Mood Mosaic, dat voorlopig mijn favoriete versie blijft. Dromen over Olwyn? Nee, ik zie heel wat overleden mensen in mijn dromen recentelijk maar Olwyn is de grote afwezige. De enige dame met die naam is het oudere vrouwtje dat me in Mossley gezelschap houdt in het winkeltje en me zo nu en dan wat extra zakgeld toe stopt. 'Here, have yourself a pint tonight'. Maar goed... terug naar de plaat. 'The Dream Of Olwyn' is een zwaar sentimenteel instrumentaal ding. Ik neig dan toch naar de niet al te bijzondere 'Touch Of Velvet'.
* Roscoe Shelton- Strain On My Heart (US, Sound Plus, 1964, re: 1973)
Als de voormalige dj meer optredens had gehad? Dan zou hij ongetwijfeld een Edding-stift hebben kunnen veroorloven. Met een balpen wis je nu eenmaal niet zoveel uit op een label. Dat de single zijn roots heeft in de Suri-soul is iets waar ik wel zeker van ben. 'Strain Of Love' klinkt bijna bluesy maar de blazers stoppen nog wat soul erbij. Het wordt vanonder de teennagels vandaan gezongen en dus is het voor mij een winnaar. 'A Man's Love' op de flip gaat ook lekker 'deep' en uiteindelijk moet ik toegeven dat dit mijn favoriete kant gaat worden. Ik heb zaterdag 'Strain' gedraaid, komende zaterdag moet 'A Man's Love' maar langskomen!
* David Smith- See Me (NL, NAP, 1973)
'You can't judge a record by looking at the label'. Toch laat ik mezelf heel vaak verleiden door een label waar ik fijne associaties mee heb. Of... laat ik een plaat liggen omdat het label me niet aanstaat. Bij mijn voorlaatste bezoek aan de bedrijfsarts heb ik een rondje gedaan langs de lokale kringloopwinkels. In Ruinerwold liggen dan twee van Deep Purple die ik in het achterhoofd hou. Helaas, ze zijn beide verkocht. 'Super Trouper' heb ik op zichzelf wel op goed vinyl, maar mijn hoesje is een beetje vergaan. 'Woman From Tokyo' had ik meteen moeten kopen want mijn oude is helemaal verpest door de eerste eigenaresse. Persoonlijk hoor ik de laatste liever in de albumversie maar de single moet nog altijd eens worden vervangen. David Smith onthou ik ook. Wie is dat? En waarom durf ik voor een euro niet de gok aan? Tja, het platenlabel. Ik associeer NAP met Nico Haak en ontdek thuis dat het een Engelse opname is welke door NAP in de Nederlandse handel is geplaatst. Een ambitieus nummer dat wonderwel erg goed klinkt. Kosten noch moeite is gespaard met orkest, dreunend orgel en best een uitzonderlijke zangprestatie van Smith. Het had zomaar een hit kunnen zijn? Helaas, ook de BBC heeft het blijkbaar meteen apart gegooid waardoor het in Nederland niets is geworden. Ik vind het een curieus plaatje!
* Voice Of The Beehive- Don't Call Me Baby (NL, Mercury, 1988)
Als ik aan deze plaat denk, speelt 'Don't Talk To Me About Love' van Altered Images in mijn hoofd. Die moet ik binnenkort ook maar eens zien te vinden. Zowel Voice Of The Beehive als Altered Images leer ik via mijn Wolfman Radio-collega's kennen. Klemtoon heeft ook de opvolger in de aanbieding, maar nee... ik hou het uitsluitend bij deze. Het plaatje is helemaal nieuw!
* Clifford T. Ward- Gaye (UK, Charisma, 1973)
Het is een Engelse hit geweest en dus moet ik hem wel hebben. Los daarvan ben ik erg zwak als een plaatje op het Charisma-label is. Zie de inleiding van David Smith want ook niet alles op Charisma is evenzeer de moeite waard. 'Gaye' is een lieflijk liedje. Qua aanpak vrij eenvoudig maar tegelijk erg sfeervol. Nog twee maanden om te groeien tot de Gele Bak Top 100 over 2025.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten