In de tijd van Koninginnedag stap ik nog wel eens op de fiets of in de benenwagen voor een festiviteit. Ik denk dat het letterlijke uitstapje naar het Beat-trix festival in Meppel in 2012 de laatste keer is geweest. Bij de kroning van Wim-Lex zit ik in een tijdelijke depressie en sindsdien kan ik me niet heugen dat ik ooit nog iets heb gedaan met Koningsdag. In 2016 ben ik op deze dag met het eerste spul verhuisd naar Uffelte en heeft een vriend me aangesloten op het internet. Verder is Koningsdag voor mij vaak een inactieve rustdag. Ik zou op zichzelf best vanmiddag nog even willen fietsen, alleen... kan ik de tijd ook anders gebruiken. Bijvoorbeeld om op Soul-xotica te publiceren, even wat aan mijn uiterlijk aan te passen (lees: een scheerbeurt) en ik moet vanavond serieus koken want anders kan ik de ingrediënten naar de Kliko brengen. Laat me nu eerst maar beginnen met de 'Singles round-up'. Er zijn de afgelopen week geen nieuwe platen meer binnengekomen en ik trap vandaag af met een nieuwe release die ik bij de 'Singles round-up' met de nieuwe releases over het hoofd heb gezien. Vanavond ga ik dan alvast de 'Eindstreep' aan jullie voorstellen, woensdag vul ik de rest van de maand met verhaaltjes over het uitstapje.
* The Break Cracker- Cosmic Freaks (UK, Echo Edits, 2025)
Naast dit plaatje heb ik ook een paar slipmats gekocht van Simon met het design van het label van dit plaatje van The Beat Cracker. Exact dezelfde kleuren. Ik heb dan overigens nog geen noot gehoord van het plaatje maar bij Echo Edits kan ik bijna niet mis grijpen. In wezen is Simon een Mod met muzikale liefhebberij in dezelfde hoek, dus interesse in (latin) jazz maar ook 'freakbeat'. In Amerika heet zoiets psychedelica. Op beide kanten van deze single ligt een obscuur Latin-ding ten grondslag en wordt op 'Cosmic Freaks' de nadruk gelegd op een heel klein stukje fluit dat door het hele nummer heen wordt gesampled. 'Boca Cherie' is meer wat je verwacht van psychedelica met vervreemdende elektronisch geluiden, alleen ben ik daar niet zo zeker van of dat in de praktijk werkt voor een dansvloer. 'Cosmic Freaks' blijft per draaibeurt groeien bij mij.
* Cool Million feat. Seest- One Of A Kind (Duitsland, Sedsoulciety, 2025)
Hoe exclusief wil je het hebben? Deze single is op transparant vinyl en ik weet nu niet of het geldt voor de totale oplage of specifiek deze, maar er zijn slechts vijftig exemplaren in omloop. Ik ken Sedsoulciety dankzij de Roy Ayers-'hit' van vorig jaar (eigenlijk een heruitgave uit 1997) en krijg het hierdoor aanbevolen. Het weer is net ietsje minder geworden op dat moment maar de eerste lente heeft de zomer in mijn hart doen ontwaken. Daarbij hoort een potentiële zomerhit. Het zou zomaar kunnen dat dit nummer een tweede leven krijgt in een digitale vorm en alsnog dé ultieme mainstream-zomerhit gaat worden, ook al betwijfel ik dat. Het is echter het zomerse deuntje dat in geen enkele hippe discotheek zou misstaan. Niet de meest soulvolle plaat maar wel zeer geschikt voor de dansvloer.
* The Ebony's- Back In My Arms (US, B-Town, 1968, re: 2025)
Ofwel... Brewerytown. Een label waar ik tot een paar maanden geleden nog nooit van had gehoord en waar ik inmiddels al drie releases in de koffers heb. Het is een label dat beide dingen doet: Zowel het uitbrengen van fonkelnieuw materiaal als aandacht voor de zeer obscure dingen uit een grijs verleden. Deze single van The Ebony's verschijnt oorspronkelijk in 1968 op het kleine Avis-label. Het is praktisch onvindbaar. 'Back In My Arms' is verrukkelijke crossover-soul. 45cat heeft geen bouwjaar voor dit nummer staan en een week geleden twijfel ik nog of het misschien niet uit de vroege jaren zeventig komt. Een welverdiend applaus nu ik op Discogs zie dat het uit 1968 komt. Zoals we van een band uit Philadelphia gewend zijn, heeft het mierzoete vocalen en perfecte harmonieën maar ook het eigenzinnige orkest geeft dit nummer een extra sfeer. Het blijkt dezelfde Ebonys te zijn als van de latere platen op Philadelphia International. 'I Can't Help But Love You' is waarschijnlijk meer geschikt voor de Northern Soul maar ik hou het voornamelijk bij 'Back In My Arms'.
* Marc Hype & Jim Dunloop- Lost Girl (UK, Dusty Donuts, 2025)
Een plaat krassen kan zelfs een kind. Een plaat op een specifieke plek krassen en daarmee nieuwe muziek creëren is een kunst die niet iedereen onder de knie heeft. Marc Hype is een legende op dat gebied, een man die op onnavolgbare wijze platen in elkaar kan draaien zodat er een nieuw nummer ontstaat. Zo nu en dan moet ik me even laven aan live-video van de man en heb ik eveneens een interesse voor zijn platen ontwikkeld. Als ik een stukje heb gehoord van 'Lost Girl' ben ik meteen overstag. Dat origineel... dat ken ik... maar wat is het? Ik ga 'live' een poging wagen want de betrouwbare bronnen geven geen uitsluitsel. De vraag is beantwoord. Het is gebaseerd op 'Lost Freestyle' van Nas uit 2019 en deze gebruikt de sample van 'Accept Me' van Angela Bofill. Die moet ik nu ook origineel zien te vinden want dit smaakt naar meer. Het is een 'Late Night Rework' en daardoor nog wel enigszins geschikt voor mijn koffers.
* Outback- Strangers (US, Symphonical, 1972, re: 2025)
Deze Outback is afkomstig uit Tulsa in Oklahoma, niet meteen de bakermat van de soul. Toch is dit wel één van de betere heruitgaven die ik in een tijdje heb gehoord. Het begint groots en meeslepend maar wordt dan rustiger van aard. Opvallend zijn de blazers die me heel erg doen denken aan bepaalde Miami-producties. De persinfo schrijft het nummer een gospel-invloed toe maar dat kan ik er tekstueel niet uit halen. Het is een ambitieuze productie welke ruim vijftig jaar later nog altijd staat als een huis. De b-kant heet 'Reggie's Thang' en daarop mag saxofonist Reginald Cherry zijn ding doen. Ik hou het dan toch maar bij 'Strangers'.
* Freddie Scott- You Got What I Need (UK, Bewith, 1968, re: 2018)
Volgens mij is deze opnieuw geperst, maar de heruitgave is oorspronkelijk van 2018. Biz Markie heeft dit nummer gesampled en hierdoor is een hernieuwde interesse ontstaan voor deze single. Het plaatje is geschreven en geproduceerd door het koninklijke duo van Kenny Gamble en Leon Huff en behoort daarmee tot de vroegste samenwerking van de beide heren. Ik hoor Freddie persoonlijk het liefste in de ballades maar 'You Got What I Need' is verder klassieke Philly-soul met alle ingrediënten uit deze stad. 'Powerful Love' is dan nog meer upbeat en voor mij totaal niet interessant. 'You Got What I Need' hoort gewoon in iedere soul-collectie thuis en dan liever op stevig vinyl dan op afgedraaid styreen.
* Thee Sacred Souls- My Heart Is Drowning (US, Penrose, 2025)
Een plaatje dat naadloos aansluit op de recente aanwinst van The Charities op Colemine. Vergeet de jaren zestig, de beste jaren zestig-muziek wordt in 2025 voortgebracht. Je zou zweren dat er in het achtergrondkoortje een dame zit, maar het zijn allemaal stoere mannen met baardjes. Dit moet binnenkort ook nog eens de Week Spot worden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten