Het is maar goed dat ik vanmiddag besluit toch even voor de zekerheid te checken. Ik verwacht dat de computer antwoord geeft met 'onderwerp niet gevonden' maar dan laat het tóch een notering van Slade zien in de Top 100 van 2024. Het is per slot van rekening ook alweer een half jaar geleden dat ik voor het laatst naar deze Top 100 geluisterd. Op de achterbank van de auto van Denemarken naar huis en dus hebben enkele nummers hierdoor een lading gekregen waardoor ik mezelf er niet toe heb kunnen brengen om het opnieuw te beluisteren. Een dubbelaflevering met Slade in de hoofdrol. 'How Does It Feel' schopt het in 2023 tot een 22e plek in de Gele Bak Top 100, de Engelse groep moet een jaar later tevreden zijn met nummer 78 in dezelfde lijst met 'The Bangin' Man'. Ik heb niet in de archieven gekeken maar de band is, denk ik, al een hele tijd niet aan bod gekomen op Soul-xotica en dus is het weer eens de hoogste tijd?
Broer is alom vertegenwoordigd in de muziek en zelfs bij Slade heb ik een komische herinnering en een associatie met hem. Het is op de lagere school als een van de onderwijzers jarig is en broer samen met een paar vrienden een nummer playbackt. Het is 'Lock Up Your Daughters' van Slade. De ceremoniemeester heeft geen kaas gegeten van de Engelse taal en kondigt hen aan als Sla-de op zijn Hollands. In Denemarken heeft hij een vriend die alleen en uitsluitend platen van Slade verzamelt. Hij heeft iedere elpee en single in tenminste vijf of tien verschillende uitgaven want hij zoekt naar elke afwijkende persing. Verder is Slade voor mij een Wolfman Radio-ding. De groep komt van oorsprong uit de omgeving van Wolverhampton en dat is waar een radiocollega woont. Hij werpt zichzelf op als kenner van Slade en samen met hem hebben we vastgesteld dat 'How Does It Feel' de beste single moet zijn. Op 25 september 2022 schaf ik mijn exemplaar aan in Meppel. De dag na onze laatste ontmoeting bij het leven, op 9 oktober 2023, bezoek ik de inbrengwinkel in Beilen en kom onder andere thuis met 'The Bangin' Man'. Dat bereikt dus een 78e plek in de Top 100 van 2024. Tot dusver heb ik sinds juli nog geen 'nieuwe' singles gekocht van Slade dus ik betwijfel of de groep dit jaar opnieuw in de lijst staat.
Drummer Don Powell wordt geboren in Wolverhampton en Dave Hill in Devon in het zuiden van Engeland. De laatste verhuist als kind naar Wolverhampton. De beide mannen komen elkaar in 1964 tegen in de muziek. Ze spelen samen in The Vendors en nemen in eigen beheer een EP op. Noddy Holder speelt gitaar bij Steve Brett & The Mavericks en deze band maakt drie singles voor het Columbia-label. De mannen van The Vendors luisteren veel naar de Amerikaanse bluesmuzikanten zoals Howlin' Wolf en besluiten het over een andere boeg te gooien. De band gaat zich The 'N Betweens noemen en treedt als voorprogramma op voor de grote Engelse rhythm & blues-groepen uit die tijd. The Mavericks en The 'N Betweens zijn onderweg voor optredens in Duitsland als de mannen elkaar ontmoeten op de veerboot. Ze vragen Holder of hij bij de groep wil komen. Deze slaat het aanbod af maar bij een volgende ontmoeting in Wolverhampton denkt hij daar anders over. Jim Lea is inmiddels ook bij de groep gekomen en zie daar: De vroegste incarnatie van Slade.
In 1966 neemt de nieuwe formatie een demo-single op die in eigen beheer wordt uitgebracht. Het levert hen een contract op bij Columbia en in 1967 neemt de band 'You Better Run' op met Kim Fowley als producent. In de daaropvolgende twee jaar bouwt The 'N Betweens aan een stevige live-reputatie waarin de flamboyante verschijning van Noddy Holder een belangrijke rol speelt. In 1969 wordt de band echter benaderd door Fontana. Deze wil dat de groep vanuit Londen gaat opereren en de naam verandert. Dat wordt Ambrose Slade en het album 'Beginnings' verschijnt in 1969. In datzelfde jaar treft de groep Chas Chandler, voormalig bassist van The Animals en de 'ontdekker' en eerste Engelse manager van Jimi Hendrix. Chandler is echter niet te spreken over hun eerste album en de covers en stuurt erop aan dat de band haar eigen repertoire gaat schrijven. Bovendien verandert de band haar imago. Het speelt in op de Engelse skinheads. Er wordt echter één ding over het hoofd gezien. De Engelse skinheads luisteren niet naar rock maar naar Jamaicaanse rocksteady. De groep kort de naam in tot Slade in 1970 en tekent bij Polydor. 'The Shape Of Things To Come' is een eerste poging in 1970 maar deze blijkt vruchteloos.
Het is pas in 1971 als Chandler het toverstokje tegenkomt. Het begint met een cover van 'Get Down And Get With It'. Oorspronkelijk van Bobby Marchan maar meest bekend in de uitvoering van Little Richard. Omdat het nummer 'live' moet klinken met publieksparticipatie speelt het precies in op datgene waar Slade in de jaren 1967 tot en met 1969 heeft geoefend. De kaalgeschoren koppen van 1969 zijn in 1971 weer bedekt met schouderlengte haar en de band maakt dankbaar gebruik van de nieuw ontstane glamrock-trend. De volgende jaren zijn ze de schrik van iedere onderwijzer want de band heeft de grootste hits met fonetisch gespelde titels als 'Coz I Luv You', 'Look Wot You Dun' en 'Mama Weer All Crazee Now'. Terwijl de band op een commercieel hoogtepunt is, treft Don Powell de keerzijde van de medaille. Hij is betrokken bij een verkeersongeluk. Zijn twintigjarige vriendin is op slag dood en Powell ligt enige tijd in coma. Jim Lea's broer helpt de groep uit de brand en Powell is weer bij de band als het midden in een hittegolf in Amerika 'Merry X-mas Everybody' opneemt. Het zal de meest succesvolle Slade-single worden.
Eind 1973 gaat de band experimenteren met een ander geluid en dat valt niet altijd in goede aarde met de platenkopers en de fans. De hoogtijdagen mogen voorbij zijn, de band brengt enkele muzikale hoogstandjes uit. Denk aan de pianoballade 'Everyday' en het magnifieke 'Far Far Away' uit de film 'Slade In Flame'. Intussen scoort de band met 'The Bangin' Man', een plaatje dat teruggrijpt naar de bekende glamrock-formule. In Engeland is het goed voor een derde plek maar in Nederland raken we de interesse kwijt. Hier doet de single slechts een 22e plek op de Top 40. 'How Does It Feel' bereikt zelfs helemaal niet de Top 40 en blijft steken in de Tipparade. In Engeland doet het ook slechts plaats nummer vijftien. Terwijl het succes in Engeland en Europa afneemt, frustreert het de band dat ze nog niets voor elkaar hebben gekregen in Amerika. Eind 1975 trekt de band naar Amerika om daar de podia een paar jaar lang onveilig te maken. Het toert als voorprogramma voor Aerosmith en ZZ Top. In 1977 keert de band terug in Engeland waar net de punkrage is losgebroken. Polydor wil het contract niet verlengen en dus zet Chandler het Barn-label op.
Het verhaal van Slade gaat in de jaren tachtig en negentig vrolijk verder maar de nadruk in dit bericht ligt op de twee singles uit 1974. In de jaren tachtig heeft het een succesvolle comeback met 'Lock Up Your Daughters' en 'My Oh My' en zal de groep onderdak vinden in de Britse heavy metal-scene. Vanaf 1992 is de band actief als Slade II. Dave Hill en Don Powell zijn dan de enige overgebleven leden. Powell wordt in 2020 de laan uitgestuurd en sindsdien trekt Hill door het land met een stel jonge honden als Slade II. Ook Powell schijnt tegenwoordig een eigen Slade te bezitten. Op de plaat is de band al een tijdje afwezig, het meest recente album dateert van 1994.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten