Kijk, zo kan het ook! Een twee-in-een deze week voor de Week Spot. Dat lost twee 'problemen' op. Ten eerste kan ik een band of artiest op herhaling doen waarover ik reeds een bericht heb geschreven en ik kan een beetje haast maken met de 'Singles round-up'. Nee, niet de 'used-but-not-abused' maar eerst de zeven singles die ik eerder deze maand van Chris heb gekocht. Wat je bij hem in je winkelmandje stopt blijft in principe maanden lang bewaard totdat de plaat is verkocht. Hij heeft een paar maanden geleden een 'white label'-weekend gehad en ik geloof dat ik meerdere singles in mijn mandje heb zitten. Daar is nu nog eentje van over. Verder kijk ik bij zijn Engelse uitgaven en zie dan de Week Spot van deze week. Het bericht in 2018 is eigenlijk ook meer over 'Love Power' gegaan dan 'Forget It' dat dan de Week Spot is. Het is vrij zinloos om dat verhaal opnieuw op te rakelen en dus maak ik er een 'Singles round-up' van en besluit met de Week Spot van deze week. Dat wordt 'Love Power' van The Sand Pebbles uit 1967.
* Chuck Brooks- I've Got To Get Myself Together (UK, Soul City, 1969)
Wat heb je aan dubbele singles in een verzameling? Tja, volgens mij heet het daarvoor een verzameling. Het is niet alleen maar een samenraapsel van verschillende titels maar ook variaties op het thema. Zeker als het gaat om Engelse uitgaven en dan het liefste ook nog op een label zoals Soul City. Ik heb een paar jaar geleden al deze van Chuck Brooks gekocht op de originele Amerikaanse AGP en wist niet dat Dave Godin ook deze had uitgebracht in Engeland. Welnu, eigenlijk de a-kant: 'Black Sheep'. Deze heb ik echter nooit zo interessant gevonden en dat geldt wel voor de fijne crossover van 'Together'. Nu dus zowel in de koffers met de Amerikaanse persingen als in de koffers met de Engelse uitgaven.
* Gene Chandler- Not The Marrying Kind (UK, Mercury, 1970)
Het is de derde keer dit jaar dat ik deze single aanschaf van Gene Chandler. De eerste komt van Mark en is de Amerikaanse persing. Helaas is daarvan het middengat té groot. Dan speur ik naar de Engelse persing maar de Discogs-handelaar heeft een foutje gemaakt. Het blijkt de Nederlandse persing te zijn en 'Not The Marrying Kind' klinkt daar niet zo gezellig. Dan zie ik dat Chris de Engelse heeft en nu ben ik tevreden. De Nederlandse gaat overigens de algemene jaren zeventig-bak in.
* Lamont Dozier- I Wanna Be With You (UK, ABC, 1974)
Er zijn op zichzelf wel meerdere kandidaten voor de Week Spot maar in alle gevallen heb ik de artiest of groep al eens eerder gehad. Vorige week was het bijvoorbeeld twee jaar geleden dat ik 'All Cried Out' van Lamont Dozier op deze plek heb gehad. 'I Wanna Be With You' is op dezelfde leest geschoeid, eveneens kwalitatieve crossover. In mijn beleving niet zo sterk als 'All Cried Out' maar nog altijd een hele prestatie.
* Don Gardner & Dee Dee Ford- Don't You Worry (UK, Soul City, 1962, re: 1968)
De allereerste release op het Soul City-label en blijkbaar een favoriet van Dave Godin. Ik ben het vaak wel met hem eens alleen begrijp ik hier de keuze niet zo goed. Ik heb afgelopen zaterdag per ongeluk beide kanten gedraaid. Ik meen dat 'I'm Coming Home To Stay' de a-kant is als ik de plaat opzoek op 45cat. Enfin, de b-kant is naar mijn mening de meer soulvolle kant maar het is in feite stokoude rhythm & blues. 'Don't You Worry' is meer upbeat rhythm & blues maar ook daar kan ik niet ontdekken wat Godin erin heeft gehoord. De plaat is billijk geprijsd en ik heb nu eenmaal een interesse voor Soul City-uitgaven en dus mag die mee. Ik denk niet dat ik hem grijs zal draaien.
* 9th Creation- Come Back Home (US, Prelude, 1976)
Eveneens een kanshebber maar er staat me al iets van bij dat 'Sexy Girl' van een jaar eerder Week Spot is geweest. Dat blijkt inderdaad het geval. 'Sexy Girl' is meer upbeat waar 'Come Back Home' een heerlijke 'builder' is. Ik ga op dit moment even niet de apparatuur aan zetten en heb de b-kant nog niet geproefd maar dat hoeft eigenlijk ook niet. 'Come Back Home' is een nummer waarmee je thuis kan komen!
* Roxco Robinson- That's Enough (UK, Wand, 1965, re: 1972)
Ach vooruit, hij is goedkoop en is in een fraaie staat op het Engelse Wand-label. 'That's Enough' is het type Northern Soul dat tot op de dag van heden erg populair is in Engeland en waarvoor ik twaalf jaar geleden echt zou warm lopen. Nu is het gewoon leuk voor erbij.
* The Sand Pebbles- Love Power (UK, Track, 1967, re: 1969)
https://soul-xotica.blogspot.com/2018/06/week-spot-sandpebbles.html Daar is het bericht van 26 juni 2018 dat niet alleen alle beschikbare informatie over The Sandpebbles bevat maar ook een beknopte geschiedenis van het Track-label. Dat laatste vooral vanwege 'Love Power' dat dan uiteraard niet de Week Spot is. De single blijkt tweemaal te zijn uitgegeven met verschillende catalogusnummers. De mijne stamt uit 1969, degene uit 1967 is een stuk kostbaarder. Uiteraard is de plaat oorspronkelijk in Amerika uitgebracht op het Calla-label. Volgens het bericht uit 2018 heeft Dusty Springfield het nummer gecoverd en is het gebruikt als samples. Aan de hand van de Week Spots uit het verleden kan ik melden dat het drie jaar geleden in deze week ook zo warm was, toen had ik een 'zomerse' Week Spot. Ik denk dat de wereld wel wat 'Love Power' kan gebruiken en dus vind ik deze meer toepasselijk voor deze week.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten