Week Spot: Dobie Gray

De prehistorie van het internet? Nee, het uiterste begin is aan me voorbij gegaan. Of mag de prehistorie iets langer duren? Soul-xotica zou dan eveneens uit de prehistorie komen. Ja, ik geef het eerlijk toe, een blog met alleen maar tekst en een foto is een schreeuw uit het verleden. Net zoals forums en 'message boards' en e-zines. Het is de tijd dat Google nog voor verrassingen kan zorgen. Als je tegenwoordig zoekt op Dobie Gray krijg je, zeer voorspelbaar, zijn overzicht op Discogs en de Wikipedia-pagina's in Nederlands en Engels. In 2007 kon je nog uitkomen bij een knullig Wordpress-documentje van een lokale veiling voor een goed doel in Amerika. Het is ergens in 2006 of 2007 als ik besluit dat mijn dj-activiteiten een visueel extraatje verdient. Ik denk dan aan een kostuum uit de seventies met puntkragen waarvoor je een speciale vergunning moet hebben van de gemeente. Als ik op Google zoek kom ik uit bij een soort van veiling en ik droom weg bij een kanariegeel pak met een puntkraag waar je je vingers aan kan snijden. De eerste eigenaar is niemand minder dan Dobie Gray. Hij kan het niet over zijn hart halen om zijn oude podiumkledij weg te doen en heeft dus een verzameling opgebouwd. Hij wil ze nu wel kwijt maar de opbrengst moet ten goede komen aan een goed doel. De overhemden en pakken worden vergezeld met foto's en videobanden van de momenten waarop hij het pak heeft gedragen. Natuurlijk pas ik met geen mogelijkheid in de pakken van Dobie en ik heb hier domweg ook niet het geld voor. Ik denk dat ik al eens eerder op Soul-xotica heb geschreven over Dobie en dan met name over zijn pakken. De beste man heeft deze week de Week Spot met 'You Can Do It' uit 1978.

Een 'Telefoontoppertje' schat ik zo? Nee, ik ga niet zoeken op Soul-xotica om te zien wat ik allemaal al heb geschreven. 'Drift Away' staat in de jaren van de Nokia N95 in de speellijst en ik kan zeggen dat ik hem toen iets te vaak heb gehoord. Toch is het een nummer dat blijft. Er zijn maar weinig nummers die mijn muziekbeleving zo goed beschrijven als 'Drift Away'. In 2011 bemachtig ik de single. In het uiterste begin staat die in de Blauwe Bak, maar ja... eigenlijk is het helemaal geen soul en zo verhuist het naar de jaren zeventig-bak. Nu ik de Amerikaanse persing te pakken heb, gaat die alsnog terug in de Blauwe Bak. Het is echter de meest recente Dobie Gray-single in de partij uit Beilen welke deze week de Week Spot mag worden. Als mijn moeder twee kaarsjes op haar taartje heeft staan, wordt Dobie Gray geboren. Op 26 juli 1940 komt hij ter wereld in Simonton in Texas. Zijn echte naam luidt Lawrence Darrow Brown. Of is het toch Lawrence Victor Ainsworth? De officiële papieren lopen uiteen. Zijn familie is werkzaam op het land als deelpachters en hij leert de gospelmuziek via zijn grootvader die dominee is in de Baptistengemeente. In de vroege jaren zestig vertrekt Lawrence naar Los Angeles om zich te bewijzen als zanger. Hij doet dat aanvankelijk onder de namen Lawrence Ainsworth, Larry Curtis en Larry Dennis maar via Sonny Bono komt hij uit bij het kleine Stripe Records. Op dat moment is er een populaire tv-serie met de titel 'The Many Loves Of Dobie Gillis' en op suggestie van Stripe hanteert hij vanaf dat moment de naam Dobie Gray. Zijn eerste bescheiden hit is in 1962 met de single 'Look At Me'.

In 1965 scoort hij zijn eerste grote hit met 'The 'In' Crowd' dat later in het jaar een nóg grotere hit zal worden in de instrumentale uitvoering van The Ramsey Lewis Trio. Met de hulp van Carol Kaye, Hal Blaine en Larry Knechtel maakt hij een elpee met 'The 'In' Crowd' en de opvolger 'See You At The Go-Go'. In 1966 maakt hij platen voor Charger waaronder 'Out On The Floor' dat een paar jaar later voor een aardverschuiving zal zorgen in de Engelse Northern Soul. In de late jaren zestig maakt hij soundtracks en zet ook zijn eerste schreden in een loopbaan als acteur. Hij speelt een rol in de musical 'Hair' voor 2,5 jaar en vanuit deze ervaring gaat hij werken met de band Pollution. Pollution is een psychedelische rockband met soul-invloeden vergelijkbaar met The Rotary Connection. Tata Vega is de zangeres van Pollution en zij zal in de late jaren zeventig platen maken voor Motown. Het Engelse magazine 'Blues & Soul' schrijft in 1973 dat Gray heeft gezongen met Tower Of Power maar daar kan ik niks over vinden? Hij tekent echter een nieuw solo-contract bij de Amerikaanse Decca. Alleen 'Drift Away' verschijnt op Decca want in 1973 neemt MCA het label over. Hoewel het best lucratief is voor Gray om iets meer op te schuiven richting de country heeft MCA wel moeite om de platen in de markt te plaatsen. Een zwarte muzikant in de overwegend roomblanke country, maar toch weet hij de handen op elkaar te krijgen. Dobie maakt drie albums voor MCA waarvan 'Drift Away' voor altijd zijn 'signature song' zal blijven. Na MCA volgt een tijd bij Capricorn, het label dat groot is geworden dankzij The Allman Brothers Band maar ook Percy Sledge onder contract heeft.

Deze 'move' komt de soul van Dobie Gray wel ten goede want stukje bij beetje hervindt hij zichzelf voor de soul-markt. In 1978 heeft de disco haar intrede gedaan en swingt de halve wereld op 'Night Fever' van de Bee Gees. Hoewel Evie Sands het nummer al in 1974 heeft geschreven, wordt Dobie's uitvoering voorzien van de riff uit de Bee Gees-hit en voldoet daarmee helemaal aan de disco-standaard. Toch doet het een hele bescheiden 37e plek aan in de Billboard. In Engeland is overigens alleen 'Out On The Floor' een hit als dit in 1975 via het Black Magic-label op de markt wordt gebracht. Na 'You Can Do It' gaat hij zich concentreren op enerzijds de country en anderzijds de gospel. Hij schrijft liedjes voor vooraanstaande country-artiesten als George Jones, Don Williams en de eveneens zwarte countryzanger Charley Pride. In de vroege jaren tachtig treedt hij op in een showcase van het gospel-label Myrrh en in de late jaren tachtig maakt hij een tweetal country-albums. In de late jaren negentig maakt hij een album met opnieuw opgenomen uitvoeringen van zijn oude hits en in de volgende jaren komt hij nog incidenteel voor het voetlicht. Op 6 december 2011 verliest hij zijn strijd tegen kanker en verlaat ons op 71-jarige leeftijd. Hij heeft dan al besloten om al zijn toekomstige royalty's onder te brengen bij twee goede doelen. Dat St/ Jude's Children Hospital komt me bekend voor, ik denk dat dit het goede doel was voor de veilingen van een paar jaar eerder. Geen idee of dat een groot succes is geworden?