Het hoofd heeft weer zijn oorspronkelijke vorm terug maar het is wel lastig geweest in de afgelopen week. Ik stoot steeds mijn kop aan het deurkozijn met die enorme punt op mijn hoofd. De batterijen zijn niet weer opgedoken, ik vermoed dat iemand in de omgeving van Dwingeloo of Westerbork onlangs een nieuw pakje alkalinebatterijen heeft bemachtigd. Ik heb het niet gemeld als verloren voorwerp want ik ga niet voor een pakje batterijen op de fiets naar Westerbork. Toch vergeet ik steeds de juiste batterijen te kopen. De huidige batterijen in de camera ontberen alkaline en dat merk ik meteen in de fotokwaliteit. De foto's van de 'used but not abused' singles van Mark zijn ondermaats. De foto's van nu zijn ietsje beter maar dat kan ook met de kleuren hebben te maken. Vandaag is weer zo'n dag dat het even dreigt om wederom afstel te worden als ik plots om half drie de geest krijg en op de fiets stap. Wat bezielt me? Ik ben vast een dikke twee uur onderweg, wellicht zelfs nog meer. Het kan zomaar vijf uur zijn voordat ik in Zwolle ben. Wanneer gaat ome Minstrel dicht op vrijdag? Onderweg verzucht ik ook een paar maal dat het eigenlijk gekkenwerk is, maar... ik heb het gehaald en op tijd! Eerst de belangrijkste reden van mijn bezoek en daarna zie ik kans om de 'bovengrondse' soul door te gaan en gericht een paar artiesten in de pop van de jaren zestig en zeventig. Tien minuten later tel ik het stapeltje en dat is op één single na precies wat ik in de portemonnee heb. Arjen doet niet zo moeilijk en dus heb ik ze gekregen voor de inhoud van mijn portemonnee. In het tweede deel zal ik iets vertellen over de fietstocht, maar nu de eerste acht van vandaag.
* Gary U.S. Bonds- New Orleans (UK, Top Rank, 1960)
De hoofdreden van Zwolle komen we bijna tegen het einde van de volgende aflevering tegen. Omdat deze singles en de nieuw binnengekomen platen van Chris 'nieuw' zijn voor mij en ik ze graag morgen wil draaien, geef ik deze even voorrang op de 'used but not abused'. Niet alles is geschikt voor 'Do The 45' in deze partij en toch denk ik dat ik nog best een paar een draaibeurt zal geven in de show. Gary U.S. Bonds is een soort van rhythm & blues waar ik normaliter met een grote boog omheen fiets, maar hey... hij heeft in de jaren zeventig samengewerkt met Swamp Dogg. Overigens heet hij op deze plaat U.S. Bonds. Niet te verwarren met Eurobonds die momenteel weer in het nieuws zijn. 'New Orleans' is een echte dijenkletser maar niet goed genoeg voor de Blauwe Bak hoewel ik denk dat hij morgenavond best even mag. Jimmy Jones heeft het ooit gehaald voor de b-kant en op 'Please Forgive Me' tapt Bonds uit een ander vaatje. Het is een mooie kleine ballade en net als zijn latere compaan kan ook Bonds heerlijk 'huilen'. Ik vind het alleen wat minimaal voor de Blauwe Bak, maar ik ga deze kant morgen zeker draaien!
* James Brown & The Famous Flames- I Guess I'll Have To Cry, Cry, Cry (Zuid Afrika, Polydor, 1968)
Ome James maakt omstreeks 1968 enkele prachtige platen die enerzijds gestoeld zijn in de oude rhythm & blues en al heel voorzichtig met de arrangementen van zijn latere funkplaten. De b-kant heet 'Just Plain Funk', maar op 'Cry Cry Cry' doet Brown alsof het nooit 1965 is geworden. Wellicht moet het nog even groeien bij mij maar de single mag zeer zeker in de Blauwe Bak. Geen enkel probleem! 'Just Plain Funk' klinkt erg antiek als je het vergelijkt met 'Sex Machine' van twee jaar later maar het is best een gezellig kantje!
* Mel Carter- The Richest Man Alive (US, Imperial, 1964)
Zelda Sands. Niet te verwarren met Zelma Sanders. Ik had de vergissing bijna gemaakt maar nee... de Z. Sands van 'The Richest Man Alive' is niet de dame van het J&S-platenlabel. Discogs en 45cat zijn het niet eens over de a-kant. Zelfs deze demo laat dit in het midden. 'I'll Never Be Free' is 'IM-6019' waar 'Richest' 'IM-6020' is, maar hee... ik hecht de meeste waarde aan de kenners op 45cat. 'Richest' is een fijne beat ballad om mee te beginnen. Ja, het is de meest geschikte kant voor 'Do The 45'. Een fraaie 'big city soul ballad' waar 'I'll Never Be Free' meer klinkt als een crooner met een té groot orkest.
* The 5th Dimension- Up, Up And Away (Zuid Afrika, Liberty, 1967)
* 5th Dimension- Blowing Away (UK, Liberty, 1969)
Ik heb het onlangs gehad over mijn bedenkingen bij The 5th Dimension en ik zal meteen opbiechten dat ik de eerste heb gekocht met de Gele Bak in het achterhoofd. De single uit 1969 ziet er té aantrekkelijk uit in de Engelse uitdossing voor slechts twee euro. 'Up Up And Away' is hier in de meest definitieve versie als je het mij vraagt. De b-kant is eveneens een compositie van Jimmy Webb. 'Which Way To Nowhere' is meer een ballade maar nee... deze gaat toch echt in de Gele Bak. 'Blowing Away' is geschreven door Laura Nyro. We blijven dus in de hoek van mijn favoriete soort songschrijvers uit de jaren zestig. Het wordt echter nergens soulvol. 'Skinny Man' al helemaal niet en dus gaan ze beide in de Gele Bak.
* Les Vikings- Pain Of Love (Barbados, Discques Debs, 1978)
Op zang is Gordon Henderson die ook heeft mee geschreven aan 'Pain Of Love'. Het is pure spouge en hangt tegen de stokoude soul aan, hoewel de gitaren het Carib-gehalte hoog houden. Helaas is het niet de beste vinylpersing en wordt deze steeds luidruchtiger naarmate het label in zicht komt. Het zal wel zand zijn van de gouden stranden van Barbados? Gelukkig is 'Love' op de b-kant ook het betere schuifelwerk. Natuurlijk mag dit in de Blauwe Bak!
* Little Milton- A Real Good Woman (US, Malaco, 1986)
Een vrij late single van Little Milton maar je kan niet mis grijpen als George Jackson zijn medewerking heeft verleend. Het is de ietwat bluesy Southern Soul maar Little Milton weet het zowel bluesy als soulvol te maken. Ik vind het in ieder geval héérlijk. Op de keerzijde staat de titeltrack van Little Milton's meest recente album: 'Annie Ma's Cafe'. Eenzelfde laken een pak als de a-kant. Little Milton leunt zwaar tegen de blues in deze periode en geef hem eens ongelijk. Het is de tak van sport waarin in de jaren tachtig het beste geld is te verdienen, ook al is Milton er nooit schatrijk van geworden. Blauwe Bak? Ja natuurlijk!
* Moby Grape- Rounder (US, Sundazed, 1967, re: 2010)
Ik noem het beestje bij de a-kant maar dat is niet de reden van aanschaf. Een onderbelichte 'claim-to-fame'. In 2012 ben ik voor een paar maanden de enige moderator op de oudste Moby Grape-pagina op Facebook. De voormalige bandleden en managers zetten pas later hun officiële pagina op Facebook. Binnen de officiële cirkels worden wij als piraten beschouwd, maar ach... het is een pure fanpagina. Deze single is blijkbaar al in 2010 met Record Store Day uitgebracht. 'Rounder' is een track van het album 'Moby Grape Live' en is in 1967 opgenomen in San Francisco. De b-kant is echter niet alleen exclusief maar voor mij ook erg bijzonder. Het is één van mijn ultieme Moby Grape-favorieten. Buiten deze single is de live-opname niet anders verkrijgbaar (althans... in 2010) en dat is in 1969 opgenomen in... de Amsterdamse RAI. Dat is 'Sitting By The Window'. In gedachten dans ik tussen de bloemenmeisjes terwijl ik het nummer woord voor woord mee zing. Een erg sfeervolle opname waar de muzikaliteit van afdruipt. Uiteraard voor de Gele Bak maar dat hadden jullie vast wel begrepen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten