Assen, Emmen, Zwolle... De ambities zijn groot voor de geplande fietstochten maar om een lang verhaal kort te maken, gebeurt er helemaal niets. Maandag ligt het plan voor Assen op tafel. De laatste keer dat ik naar Assen ben gefietst heeft het een hele sterke associatie met broeder en op een ene of andere manier wil dat even niet op dit moment. Ik blijf net zo lang thuis dralen dat het al later op de middag is en ik de fietstocht uitstel. Het volgende plan is om vandaag naar Emmen te gaan, maar dan ga ik opeens spelen met het idee van Zwolle. Eigenlijk is het daar inmiddels ook al te laat voor en laat ik dat eveneens schieten. Er bestaat een dergelijk plan voor morgen. Zondagmiddag heb ik een fraai rondje gemaakt over Ruinen en de Anserdennen met zelfs het eerste ijsje van 2025 in Ruinen. Het geeft me lucht op Soul-xotica zodat ik kan doorgaan waar ik in februari ben geëindigd. Ik heb nog dertig singles liggen van Mark die hoognodig een bericht nodig hebben. Nu de eerste acht en nog eens acht later in de week. Dat zijn dan de officiële 'Five-A-Day'-singles. Dan heb ik vervolgens nog een pakketje van veertien 'Used-But-Not-Abused' liggen. Ik heb de singles drie weken geleden al in 'Do The 45' gedraaid maar kan wel een opfriscursus gebruiken. Bovendien heb ik nog niet overal de b-kanten gecheckt waar dat nodig is. De apparatuur kan dus aan!
* Joe Bataan- Crystal Blue Persuasion (US, Uptite, 1969)
In 1992 kom ik thuis met de maxi-single van Tommy James & The Shondells. 'Mony Mony' is daar de lead track en dat is logisch. Het is een Engelse EP en 'Mony Mony' is de grootste Engelse hit voor de band. Verder 'I Think We're Alone Now', dat later gecoverd zal worden door Tiffany, de albumversie van 'Crimson & Clover' en 'Crystal Blue Persuasion'. In de vroegste dagen van de Blauwe Bak twijfel ik bij de laatste. Het is geen stampende Northern Soul of anderzijds soulvol, maar het heeft wel iets. Pas jaren later leer ik dat Joe Bataan's uitvoering alsook The Naturals' cover hoog staan aangeschreven in de soul. Ik had het dus toch goed gehoord? Joe Bataan is daarbij de grootste favoriet. In alle eerlijkheid moet ik zeggen dat ik het even goed vind als die van Tommy James en The Naturals, voor mij is er geen echte uitschieter binnen de drie. De b-kant even proberen? Nee, daar gaat ome Joe op de lowrider toer. 'Crystal' is dan toch de uitschieter hoewel ik inmiddels ook de Pye Disco Demand van Tommy James in de bakken heb gezet.
* Central Park West- Sweets For My Sweet (US, Event, 1968)
In januari heb ik Gene Chandler met een té groot middengat in mijn pakket zitten. Schade? Acht pond. Als ik het opmerk heeft Mark net een pakketje non-soul aangeboden op zijn pagina. Ik stel voor om hier eentje van uit te zoeken maar dan laat hij weten 'dat hij iets beters weet'. Ik ben benieuwd! Welnu, het is deze single van Cental Park West geworden. Een beetje een crossover tussen garagerock en bubblegum pop met een cover van het nummer dat ik het beste ken van The Searchers. Het kan met een beetje creativiteit in de soul maar het is geen hoogvlieger. Leuk voor erbij!
* Enchantment- Sunny Shine Feeling (US, Roadshow, 1977)
Mark adverteert deze met de b-kant. Volgens Blues & Soul-magazine zou het in de Northern Soul hebben gepast als het een paar jaar eerder was uitgebracht. Ja, daar kan ik wel in komen, het heeft precies dat stampende ritme in het refrein maar verder is het een allerleukst plaatje. De zon gaat spontaan schijnen van dit plaatje en dat kan ik wel gebruiken. 'It's You That I Need' heb ik nog niet gecheckt maar het schijnt in de traditie van The Dramatics te zijn. Dat belooft veel! Een wonderschoon muzikaal arrangement en een prachtige zang... ik denk dat ik de keuze van de platenmaatschappij zal respecteren en 'It's You That I Need' als de topkant ga beschouwen.
* Bobby Goldsboro- It's Too Late (US, United Artists, 1966)
Ik heb er even op gehoopt als ik door de singles blader in Beilen. Er zitten heel veel singles tussen van Bobby Goldsboro maar helaas niets ouder dan 'Honey'. Een upgrade van 'It's Too Late' zou welkom zijn. De plaat is alleszins te draaien maar is verre van Mint, maar daar heeft Mark de prijs op aan gepast. Je zou bijna denken dat Bobby alleen maar sentimentele country-ballades heeft gemaakt, maar niets is minder waar. 'It's Too Late' is al decennia lang een favoriet in de Northern Soul-clubs. Het stampt genadeloos maar ik vind hem lekker genoeg! Ook de keerzijde is vrij uptempo voor Bobby, maar verder is 'I'm Goin' Home' wel pure country.
* The Inspirations- Kiss And Make Up (US, Wand, 1965)
We blijven in de oudheid. 'Kiss And Make Up' is een gezellig heupwiegend nummer. Niet heel erg essentieel maar wel lekker. 'Love Can Be So Wonderful' op de flip klinkt ideaal voor de Carib-soul met het dominante Hammond-orgel. Eigenlijk vind ik deze kant beter dan 'Kiss And Make Up'. In de show heb ik zowel 'Sunny Shine Feeling' van Enchantment als 'Kiss And Make Up' gedraaid. Dit duo krijgt komende zaterdag een herkansing met de andere kanten.
* Jimmy James- Come To Me Softly (US, Sundown, 1963, re: 1973?)
Ik zet al mijn vraagtekens bij het klavier. Dat klinkt té modern voor 1963 en nu blijkt dat dit het origineel is waarvan de synthesizers in de jaren zeventig opnieuw zijn ingespeeld. Ik ben vorig jaar februari zo stom geweest om de originele Jamaicaanse Gaydisc te laten liggen in Zwolle en ik weet niet of ik de moed heb om opnieuw de bananendozen door te gaan. En heel eerlijk... de synthesizer stoort me ook niet heel erg. Ik hoor 'Come To Me Softly' het liefste in de 1966-uitvoering met orkest, maar dat is persoonlijk.
* Joe & The Sensational (G) Special- Yes I Know He's Been Good (US, Lance, 1977)
Een ietwat knullige opname maar hee... het is obscure gospel. 'Yes I Know He's Been Good' is alles dat er wordt gezongen over een fijne groove met violen en flink wat gepluk aan de snaren. 'Father Don't Treat Your Family Mean' is een fraaie crossover van funk en blues. Ook best een interessante kant hoewel het een echte 'oddball' is. Oef, als de leadzanger over zijn God gaat zingen, gaat hij zelfs even flink in de emotie. Een erg leuk plaatje! Moraal van het verhaal: Vader, blijf thuis bij je vrouw en kroost en neem een voorbeeld aan de Here God want die verlaat zijn troon evenmin.
* Freddie North- Are You Thinking Of Him (US, Mankind, 1972)
Freddie North is een beetje de 'stem' van Swamp Dogg. De laatste schrijft de nummers en Freddie heeft een meer acceptabele stem voor de radio en de hitparade. In 'Are You Thinking Of Him' verricht hij de daad met zijn lieftallige die er een affaire op na houdt. Of is het andersom en is Freddie de tijdelijke vervanger van de 'Him'. Hoe dan ook: Het is een prachtig nummer met een typische Swamp Dogg-tekst. Op de keerzijde staat 'Roll Over' en dat is meer upbeat en haalt het wat mij betreft niet bij 'Thinking', hoewel ik geen slecht nummer kan bedenken van ome Jerry Williams. 'Thinking' is de winnaar voor mij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten