De actieve fietsdag is er niet gekomen. Oorzaak: Té moe en lamlendig. Van het concertbezoek is het uiteraard wel gekomen, ook al vrees ik dat ik het eerder genoemde 'culturele weekend' laat schieten. Morgenmiddag even de zaak bekijken en zien of ik morgen zin heb in een lange fietstocht overdag of ten bate van het cultuur snuiven. Het is een beetje zinloos om twee maanden na het vorige concert opnieuw een soort van recensie te schrijven over Gercoh. Ditmaal in een museumboerderij in Ruinerwold en zonder band dus alleen met akoestische gitaar en piano. In navolging van het pittoreske kerkje in Echten opnieuw een bijzondere locatie met een fijne akoestiek. Naast de singer-songwriter leest Rikkert (van het duo Elly & Rikkert) gedichten voor en hebben we in de pauze zelfs een muziekquiz waarbij ik nog een consumptie verdien dankzij Harry Klorkestein. Een erg bijzondere avond met wederom een puik optreden van Gercoh. Dan ga ik nu verder met de 'Honderd achteruit' want zoals ik heb genoemd bij Brenda Russell is dat eentje waar ik stiekem naar uit kijk. De nummer 17 in de Gele Bak Top 100 van 2023 is 'My Ship Is Coming In' van The Walker Brothers uit 1965. Ik heb de single in de Engelse uitgave maar voor het bericht staat het Nederlandse fotohoesje erg goed.
The Walker Brothers is een hele lange tijd gewoon een jaren zestig-bandje met een paar hits voor mij. Ik koop in de vroege jaren negentig 'Living Above Your Head', die nog altijd in de Blauwe Bak verblijft, en 'Make It Easy On Yourself'. Gek genoeg duurt het pas tot 2020 eer ik een exemplaar van 'The Sun Ain't Gonna Shine Anymore' in mijn bezit krijg. In 1997 heb ik ook al 'No Regrets' op single aangeschaft. Dan maken we een sprongetje naar de week voor Pasen in 1999. Ik woon dan in Mossley en heb een weekje in Nederland gepland. Ik ga met de National Express van Oldham naar Hull. Bij een boekenwinkel in Oldham heb ik nog snel een boek mee gekaapt: 'A Deep Shade Of Blue', de biografie over Scott Walker. Ik zal het boek in etappes lezen want ook bij een reisje met de National Express naar York en terug word ik vergezeld door het boek. Als ik het boek uit heb, heb ik opeens een lijstje met platen die ik moet checken: De elpee 'Climate Of Hunter' van Scott Walker, de single 'The Electrician' van The Walker Brothers en de jaren zestig-platen in het algemeen. Op 20 april 2023 ga ik de Engelse uitgaven door op de website van Chris (Midas Touch Records) en zie daar een exemplaar 'My Ship Is Coming In'. Uiteraard geen soul maar wel aardig genoeg om in de collectie te hebben. En natuurlijk goed voor een zeventiende plek in de Top 100.
John Joseph Maus is de aanstichter van het geheel. Hij noemt zich al geruime tijd John Walker als hij met Scott Engel gaat samenwerken. Daar ontstaat het idee om een soort van broers te worden en Engel neemt de naam Scott Walker aan. In eerste instantie is Al 'Tiny' Schneider de drummer. Samen met twee andere muzikanten toeren John en Scott nog even als The Surfaris, hoewel geen van de muzikanten iets van doen heeft met 'Wipe Out' en de andere hits. In 1964 formeren ze The Walker Brothers. De ontmoeting met Gary Leeds is op zijn minst legendarisch. De auto van John en Scott komt in aanvaring met de auto van Gary. Terwijl de mannen de schuldvraag beantwoorden, zien John en Scott een drumstel achterin de auto van Gary. Dat is nu toevallig. Ze zoeken net een drummer! Zo wordt Gary Leeds tenslotte Gary Walker. Gary heeft in 1964 getoerd met The Standells als voorprogramma van P.J. Proby in Engeland. Het is Brian Jones die hem ervan overtuigd dat de muziek van de groep het goed zal doen als ze zich zetelen in Engeland. The Standells blijft uiteraard in Amerika maar The Walker Brothers gaan in 1965 het avontuur aan. 'Love Her' is nog in Amerika opgenomen met Jack Nitzsche als arrangeur. Het is de eerste plaat waar Scott de leadzang doet, maar Nitzsche heeft ten tijde van de biografie geen herinnering aan Walker. Omdat Scott's bariton zich niet echt leent voor snelle rhythm & blues, schakelt de groep over op de dramatische ballades.
Voor mij is het gewoon een jaren zestig-bandje, maar de impact dat het in Engeland heeft is totaal onbekend gebleven in Engeland. The Walker Brothers zijn drie knappe jonge Amerikanen die menig hart van de Britse tienermeisjes op hol doet slaan. Waar The Beatles en The Rolling Stones een té wild en ruig imago hebben ontwikkeld en onstuimige muziek maken, brengt The Walker Brothers muziek voort die ook de oma van de tienermeisjes nog kan waarderen. Het blijkt een schot in de roos en in Engeland is The Walker Brothers dé tienersensatie in de jaren 1966 en 1967. 'My Ship Is Coming In' is oorspronkelijk op de plaat gezet door soulzanger Jimmy Radcliffe en voorziet de surrogaat-broers van een top 3-hit in Engeland. De opvolger heet 'The Sun Ain't Gonna Shine Anymore' en is de tweede nummer 1-hit van de groep in Engeland binnen een half jaar. Dan kan Europa ook niet meer om het markante stemgeluid van Scott Walker heen. Toch is het met name deze Scott Walker die het minst tegen het succes kan en er geestelijk aan onderdoor gaat.
Scott verhuist voortdurend van adres want hij kan niet tegen de drommen schreeuwende tienermeisjes voor zijn deur. Toch weten ze keer op keer weer zijn voordeur te vinden. Dan is in alle geheim een verhuizing georganiseerd en er is nog niemand die ontdekt dat hij elders woont. Dan belt Scott in paniek zijn manager. 'Ze staan er weer. Honderden. Ik kan ze hier horen schreeuwen'. Scott blijkt vlakbij een voetbalstadion te wonen en het is een zaterdagmiddag. De schreeuwende menigte is het publiek bij een doelpunt. De mannen moeten een paar maanden terug naar Amerika ten behoeve van hun werkvisum in Engeland en het loopt achteruit met de hits. In het snel veranderende poplandschap klinken de dramatische ballades al snel uit de tijd en in april 1967 besluiten de mannen er een punt achter te zetten. Er vindt in 1968 enkel een reünie plaats voor een tournee door Japan. Solistisch gaan John, Gary en Scott echter verder met de naam Walker. Gary Walker gaat terug naar de rhythm & blues en de nieuwe psychedelica als Gary Walker & Rain. John Walker probeert het solo met een paar ballades maar is ook vergeten in 1968. Scott weet een heel nieuw publiek voor zich te binden hetgeen resulteert in een paar klassieke elpees in de late jaren zestig en een eigen televisieshow.
Eind 1974 komen de mannen elkaar weer tegen. Ze hebben elk te maken met financiële problemen en verslavingen en de enige manier om weer momentum te krijgen is om The Walker Brothers bijeen te brengen. GTO biedt de groep een contract aan en de Walkers gaan wekenlang allerhande elpees beluisteren op zoek naar repertoire. 'No Regrets' van Tom Rush wordt de titeltrack en de eerste single van het comeback-album. De BBC onderneemt een hele rare actie als deze in plaats van The Walker Brothers de uitvoering van Tom Rush opeens veel airplay geven. Het publiek gaat echter massaal voor 'No Regrets'. Het volgende album heet 'Lines' en bevat onder andere een versie van Boz Scaggs' 'We're All Alone'. In 1977 zal Rita Coolidge daar de betere versie van afleveren en The Walker Brothers zijn snel erbij om te zeggen dat ze hun versie achterwege hadden gelaten als Coolidge eerder was geweest. In 1978 maakt de groep de elpee 'Nite Flights', nu uitsluitend met origineel materiaal. Dat brengt ons ook bij het onderwerp van 'The Electrician'. Een nummer dat zó 'ongehoord' is in 1978, het zal uiteindelijk het geluid worden van Joy Division. Het is geen hit en deze single is bijna onbetaalbaar tegenwoordig. Ik heb laatst nog eens gekeken.
Dan valt definitief het doek voor de Walker Brothers. Scott maakt een aantal elpees waaronder het opvallende 'Climate Of Hunter' en zal later de avantgarde en filmmuziek in gaan. Ik heb in 2010 nog wel eens geprobeerd te luisteren naar een nieuw nummer van Scott, maar daar is mijn leven té zonnig voor. John is op 7 mei 2011 overleden in zijn huis in Los Angeles, Scott heeft ons op 22 maart 2019 verlaten. Gary Walker is dus nog de enige levende 'broer'.
'My Ship Is Coming In' is zo gezegd goed voor een derde plek in Engeland. In Amerika moet het tevreden zijn met 63 op de Billboard. In Nederland is het pas raak met 'The Sun Ain't Gonna Shine Anymore'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten