woensdag 5 december 2018

Het zilveren goud: december 1993 deel I



Gaat het steeds professioneler worden met de foto's? Welnu, over de kwaliteit ben ik niet altijd tevreden en dat is ook een beetje mijn eigen schuld. Als ik nu overdag deze foto had gemaakt? Maar nee, het wordt net zolang uitgesteld als wanneer ik het verhaal ga schrijven en dan moet ik genoegen nemen met een mindere belichting. Toch is er iets veranderd in de afgelopen weken. De oranje stoel, het eerste 'nieuwe' meubilair in Nijeveen, staat sinds jaar en dag boven te staan. Sinds 'The Big One' staat daar ook het terrastafeltje omdat ik toen alle bakken ben door geweest op zoek naar reggae en ska. De laatste maanden hadden de singles een kleurrijke achtergrond. Ik weet niet of iemand het heeft herkend? Het is de achterkant van de Amerikaanse elpee-hoes van 'Their Satanic Majesties Request' van The Rolling Stones. Helaas heeft de eerste eigenaar de 3D-foto eraf gekrabd waardoor de plaat flink in waarde is gezakt. Nu heb ik een 'laken' over de tafel gelegd. Ik wil in Nijeveen overgordijnen voor alle ramen hebben, maar het blijft beperkt tot de woonkamer. Ik neem de hagelnieuwe gordijnen wel mee naar Uffelte maar weet dat ik ze niet voor de ramen ga hangen. De paarse gordijnen liggen sindsdien over mijn studiotafels en deze oranjegele gaan jullie de komende tijd nog vaak zien. In december 1993 koop ik totaal achttien singles en dat is te overzien. Toch maak ik een zootje van de boekhouding. Daar hebben we in dit eerste deel echter nog geen last van.

Ik heb in een vorige aflevering van 'Het zilveren goud' 1993 al beschreven als een 'grauw' jaar. Ik geloof niet dat ik op mijn achttiende heel bewust ben bezig geweest met dit, maar anno 2018 had ik graag even terug gekeken op de voorgaande 52 weken. In december 2017 heb ik geen bijzondere doelen gesteld voor mijn leven en ik wens dat het over een jaar alleen maar beter gaat. Daar ben ik anno 2018 wel in geslaagd. In 1993 is dat anders. Ik ben een jaar geleden van school gegaan en heb een veelvoud aan baantjes gehad. Misschien dat ik op dat moment al spijt heb dat ik niet beter mijn best heb gedaan op de zuivelfabriek. Ik had het nooit lang vol gehouden, maar het verdiende op zijn minst erg goed! Een jaar later hang ik rond huis. Niet omdat ik dat wil, ondanks de mening die sommige dorpsgenoten is toegedaan, maar omdat het niet anders kan. De uitzendbureaus worden nog altijd regelmatig bezocht. De opleiding vanuit de integratiecursus is eigenlijk nooit reëel geweest. De sociale dienst moet hierover beslissen en ik kan me niet heugen dat ik iets van hen hierover heb gehoord. Dan is nog de nasleep van de crisis in september. Ik word vanuit huis nog altijd 'kort gehouden' en dat op aanraden van de hulpverlening. Zelf ga ik in 1994 steeds minder voelen voor de hulpverlening en ga ik uiteindelijk toch weer mijn eigen weg. Hals over de kop vluchten naar een armoedig bestaan in de randstad is definitief van de baan. 1994 levert me eveneens werk op en dat betekent dat ik de omgeving kan laten zien dat ik geen profiteur wil zijn. Het voelt vreemd aan om dit anno 2018 aan het papier toe te vertrouwen want het kan me nu helemaal niets boeien wat de omgeving van me denkt als ik morgen weer werkloos thuis kom te zitten. Ik moet eerst december nog even uitzingen. 1994 zal op alle fronten 'beter' worden dan 1993. Toch liegen de plaatjes uit 1993 er niet om!

Ook in december ben ik nog even op Leeuwarden georiënteerd. Ik denk dat ik een treinkaart heb gehad die tot en met december te gebruiken is. Anders kan ik me nauwelijks voorstellen waarom ik, buiten de cursus, nog zo vaak in Leeuwarden ben geweest. Later deze maand gaan we weer naar Leeuwarden evenals in januari. In de aflevering van vanavond ga ik weer eens ouderwets naar de vlooienmarkt in de Veemarkthal van Sneek. Bij de zwager van Klaas (van 'Golden Years') koop ik een aantal zeer interessante jaren zestig-singles. Die komen volgende week aan bod Dit is de eerste vangst van december 1993:

1617 Crazy Little Thing Called Love-Queen (UK, EMI, 1979)
1618 My Life-The Paper Dolls (Duitsland, Pye, 1968)
1619 Puppet On A String-Sandie Shaw (Duitsland, Pye, 1967)
1620 Touch Too Much-Arrows (NL, Rak, 1974)
1621 You Got Soul-Johnny Nash (NL, JAD, 1968)
1622 Rock Your Baby-George McCrae (Duitsland, RCA Victor, 1974)

Over Queen weet ik nog een leuk verhaal. Het is in 2008 geweest als ik via Marianne 'bevriend' raak met een paar jongens die ik al langer uit het kroegleven ken, maar waarmee ik nooit heel vriendschappelijk ben opgetrokken. Dan blijkt W. ook nog ergens een 'link' te hebben met één van de twee maten en zit ik in de zomer van 2007 zomaar op de verjaardagsvisite van hem. Ik nodig hen vaak uit als ik bardienst heb in De Buze. In 2008 is zo'n bardienst eerst vrij 'algemeen' met muziek vanaf Youtube en verzoekjes uit de zaal. Tegen sluitingstijd ga ik, dronken als ik ben, nog even de dj uithangen met vinyl. Zo komt deze Engelse 'Crazy Little Thing Called Love' ook voorbij. De plaat is reeds door de eerste eigenaar ernstig mishandeld en mijn talrijke optredens hebben niet bijgedragen in het welzijn van de plaat. De 'vriend' aan de bar blijkt een grote fan van Queen te zijn en gaat al over de zeik als de plaat blijft hangen. Ik trek woest de naald van de plaat en knik het schijfje in tweeën. Dan zie ik dat hij zijn bril heeft af gedaan en door zijn ogen wrijft. Hij zit te huilen! Hij had nog dolgraag de plaat aan de muur gehad, maar slaat de twee helften woest uit mijn handen. In 2009 koop ik deze 'upgrade' met fotohoes. Volgens mij gewoon de Nederlandse persing.

The Paper Dolls heeft nog jaren in de Blauwe Bak gezeten. De hit 'Something Here In My Heart' staat daar nog steeds als 'guilty pleasure'. Sandie Shaw heb ik gehouden omdat het de Duitse persing is. Ik heb echter de Nederlandse in nieuwstaat en fotohoes. Johnny Nash moest nog altijd eens de oversteek maken naar de (reserve-) Blauwe Bak nu de Carib een serieus ding wordt in de genoemde bak. George McCrae heb ik in 2014 nog eens in de Engelse Jay Boy-versie gekocht en dat is tegenwoordig de versie die ik draai. Of ik pak hem natuurlijk van de elpee. Het hoesje is in 1993 al half vergaan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten