Werk aan de winkel! Ik ben bijzonder trots als ik naar de overzichten van Soul-xotica kijk en met name naar de jaren 2011 tot en met nu. Exact zoveel berichten als dagen in de desbetreffende maand en aan het einde van het jaar lijkt het net alsof ik dagelijks heb gepubliceerd. Achterop raken betekent net zo hard terug slaan met berichten. Zo krijgen jullie in de week afwezigheid. Komende woensdag (of toch donderdag) tot en met volgende week dinsdag (of woensdag) ga ik met vakantie en dan ligt Soul-xotica even stil. Daarna kom ik terug met zeven foto's en een verhaaltje en ben ik ineens weer op schema. Maar... voordat het zover is, moet ik ook aan de bak. Ik lig inmiddels twee berichten achter. Het goede nieuws is dat ik vanmorgen twintig singles heb gekocht en dus presenteer ik jullie vandaag en morgen een 'Singles round-up' en een tweede bericht. Dan zit ik maandag weer op schema en kan ik met een gerust hart met vakantie gaan!
Het benauwde weer had mij gisteren in zijn macht. Ten eerste word ik veel te laat wakker en moet ik haasten (zonder een goed ontbijt) om op tijd op het werk te zijn. Daar moet ik een belangrijk telefoontje plegen en even meen ik het telefoonnummer in mijn mobieltje te hebben. Dat blijkt niet zo te zijn en dus leg ik de telefoon aan de kant en haast me naar de computer om het op internet te zoeken. Later die middag glimlach ik. Ik denk namelijk dat mijn chef zijn telefoon is vergeten. Hij lijkt sprekend op de mijne, maar verder denk ik ook niet. Bij thuiskomst blijkt dat ik geen telefoon heb en het kwartje valt een uur later. Dus ben ik vanmorgen naar de zaak gefietst, gelukkig heb ik een sleutel, om mijn mobieltje op te halen. Dan besluit ik ook even bij De Tafel te kijken. Deze heeft een nieuwe partij singles binnen, een stuk of achthonderd en ze gaan voor een euro per stuk. Dat levert een vangst op van zestien plus twee van vijftig cent uit de bak van Bart. Dan fiets ik langs De Kring en hier gaat de deal bijna over als ik zie dat ze de prijs heeft verhoogd van vijftig naar tachtig cent. Ach, wat ben ik ook een krent! Bij de toonbank rekent de dame gewoon de ouderwetse vijftig cent en zo ben ik voor achttien euro de nieuwe eigenaar van twintig singles.
* Lynn Anderson- It Wasn't God Who Made Honky Tonk Angels (NL, Killroy, 1970)
Er staat me iets van bij dat ik deze single al eens eerder heb gezien en me toen heb verbaasd over het platenlabel. Lynn Anderson op Killroy? Ja, het bestaat! Voordat Lynn een contract tekent bij CBS maakt ze platen voor de kleine maatschappij Chart. Haar eerste is van januari 1966 en met ingang van 1970 verschijnen haar platen op Columbia. Chart gaat echter nog een tijdje door met het persen van niet eerder uitgebracht werk. Daartussen zit ook 'It Wasn't God Who Made Honky Tonk Angels'dat op 21 december 1970 verschijnt in Amerika. Nu heb ik nooit geweten dat Telstar buitenlandse labels heeft gedistribueerd, maar naar het schijnt is dit het geval geweest met Chart. Als Lynn in 1971 haar hit heeft met 'Rose Garden' bestookt Killroy, het 'pop-label' van Telstar, de Tipparade met dit 'It Wasn't God Who Made Honky Tonk Angels'. De opname klinkt alsof die van 1966 of 1967 stamt en het sluit niet aan op het 'nieuwe' geluid van Lynn Anderson. De plaat blijft desondanks steken in de Tipparade. Vooral vanwege de 'novelty' in de jaren zeventig-bak naast de onlangs gekochte 'You're My Man'.
* Edie Brickell & The New Bohemians- Circle (Duitsland, Geffen, 1988)
Ik doe deze 'Singles round-up' helemaal 'live'. Voordat ik over een plaat schrijf, beluister ik het kleinood. Deze van Edie Brickell tikt een paar keer over in het eerste refrein, maar wellicht dat een poetsbeurt wonderen kan doen. De plaat oogt namelijk niet mishandeld. In 1999 'leen' ik in Mossley een cd van een mede-bewoner en, ja, hij moet hem nog steeds terug hebben. De cd is iets met 'Woman' en bevat werk van eigenzinnige vrouwelijke singer-songwriters. Edie Brickell staat daartussen met 'What I Am' en ik leer het nummer waarderen. Deze 'Circle' mag in de Top 40 hebben gestaan, maar ik heb hem destijds gemist. Evenals 'What I Am' is dit gewoon erg prettige radio-muziek, of het nu 'Met Het Oog Op Morgen', 'Langs De Lijn' of 'Arbeidsvitaminen' is? Dit plaatje smaakt altijd, ook al ben ik helemaal vergeten. Leuk voor een zondagavond in 'The Vinyl Countdown', want de radio-carrière van dit nummer is nog lang niet afgelopen!
* The Byrds- Mr. Spaceman (NL, CBS, 1966)
Ja, wie weet wat er allemaal is verkocht uit die partij? Het zijn, schat ik, zo'n achthonderd. Acht bakken vol singles, misschien ook wel duizend. Opvallend veel Belgische persingen, maar volgens de eigenaar van De Tafel komt de man uit het midden des lands. De 'gouwe ouwen' zijn veelal soul, vroege disco en té populaire pop van Tom Jones, Engelbert Humperdinck en Mary Hopkin. Wel allemaal smetteloos en in afwijkende Belgische fotohoesjes. Bij 'Knock Knock Who's There' van Mary Hopkin heb ik het even zwaar (en herinner me nu opeens dat ik een single van The Pebbles heb laten liggen, maandag of dinsdag dus nog even kijken...). Deze van The Byrds valt echt uit de toon. Geen Belgische persing, geen fotohoes en niet bepaald smetteloos, maar... hij draait en eigenlijk valt het achtergrondgeluid ook nog wel mee. Ik ben een gelukkig mens voor een euro!
* Ecstasy, Passion & Pain- I Wouldn't Give You Up (Frankrijk, Roulette, 1974)
Bij mijn eerste order bij Buydiscorecords in 2012 krijg ik twee gratis singles, waaronder 'Ask Me' van Ecstasy, Passion & Pain. Deze single groeit uit tot een geheide Blauwe Bak-favoriet. Nu draai ik 'I Wouldn't Give You Up', waar ik van meen dat hij 'minder' is, maar niks is minder waar. Een lekker nummer! Wat opvalt is dat Barbara Gaskins het heeft geschreven en haar eigen naam heeft gebruikt, terwijl ze in die tijd toch beter bekend is als Barbara Roy. En de vast Soul-xotica volger kent deze Barbara Gaskins uit een aantal berichten uit 2012: Ze is van 1963 tot en met 1968 de helft van het duo Barbara & Brenda. Komt mooi bij 'Ask Me' in de Blauwe Bak te staan!
* Boris Gardner- I Want To Wake Up With You (NL, Dance, 1986)
Ik heb het een paar weken geleden nog geschreven: Ik denk niet dat ik deze plaat zou hebben gekocht als ik niet bij Wolfman Radio werkte. Sterker nog: Ik merk dat ik meer 'algemene' singles koop met het vooruitzicht om het in mijn shows te draaien. Zo'n Boris Gardner is vooral een herinnering aan niet zo'n bijzondere tijd in de jaren tachtig voor mij, maar ik vind het desondanks fijn om het anno 2015 terug te horen en in mijn shows te presenteren. Het kost me bovendien slechts vijftig cent en dat heb ik graag voor mijn luisteraars over.
* Marvin Gaye- I Heard It Through The Grapevine (NL, Tamla Motown, 1968)
In een ongeschonden Brunswick-hoesje dat ik mooi kan gebruiken voor een Barbara Acklin-single of iets dergelijks. De plaat heeft gebruikerssporen op het label, maar het vinyl klinkt stevig. Als ik deze plaat hoor, zie ik in een flits het rek groenteconserven bij de C1000 in Steenwijk. Het gaat nooit volgens de stopwatch, maar op vrijdagavond in de desbetreffende winkel... als ik mijn boodschappen doe, klinkt Marvin Gaye uit de luidspreker. Een assistent-bedrijfsleider leert me dat het gewoon 'cassettebandjes' zijn uit de computer en dat de plaat iedere dag wel eens voorbij komt. De plaat ontbreekt nog ernstig in mijn singles-bakken en dat is nu in één klap recht gezet. Ook deze gaat de Blauwe Bak in!
* Jimmy Helms- Gonna Make You An Offer You Can't Refuse (België, Cube, 1973)
Mijn eerste exemplaar van Jimmy Helms koop ik op de vrijdag van Woodstock in 1997 waarover ik heb geschreven in 'De tent van bordkarton' en de 'Week Spot' van Johnny Bristol. Een prima exemplaar dat geen vervanging behoeft. Toch ga ik meteen overstag als ik deze Belgische in mijn handen hou met in het Franse 'Discotheque Special'-hoesje. Toch gaat de plaat gewoon in de jaren zeventig-bak.
* Donna Hightower- This World Today Is A Mess (België, Decca, 1972)
In 2010 koop ik in een winkeltje in Sint Niklaas de Nederlandse 'This World Today Is A Mess'. Mijn eerste exemplaar koop ik tijdens mijn eerste solo-vakantie in 1994 in Utrecht, maar daarvan is het fotohoesje 'vergaan'. Deze 'nieuwe' uit 2010 is een echte 'upgrade'. Toch is dit de Nederlandse persing en getuige een sticker op het hoesje in Hulst gekocht. Tot mijn verrassing is het dus toch in België uitgebracht. Bij het zien van het hoesje smelt ik meteen en deze móet ik gewoon in de bakken hebben staan. Aan de collectie van Peter te zien, ben ik niet de enige met deze tic.
* The Isley Brothers- Good Things (NL, Tamla Motown, 1970)
Ziet er dramatisch uit, maar de schade is beperkt gebleven. Het hoesje heeft vochtschade opgelopen en met name het label en de inloopgroef heeft stukjes papier van het hoesje overgenomen. De plaat zelf is ongeschonden. Eentje voor in de Blauwe Bak en dan met name vanwege de b-kant: 'Tell Me It's Just A Rumor Baby', maar beide kanten zijn stampers van de Isleys. Ik wil hem in eerste instantie laten liggen, maar ben erg blij dat die is mee gegaan. Het hoesje had beter gekund, maar voor een euro heb ik geen reden tot klagen.
* Jimmy James & The Vagabonds- Now Is The Time (Frankrijk, Pye, 1976)
Deze single staat sinds een paar maanden hoog op mijn verlanglijstje. Niet vanwege de hitkant, maar vanwege de uitstekende b-kant. In 'Want You So Much' is het tempo een tandje lager dan in 'Now Is The Time' en de productie is meer uitgekleed. Een plaat die alom wordt getipt in de meer progressieve Engelse soul-scene. Past bij mij prima in het hoekje van 'My Woman Is Calling' van Dwight Thompson. 'Sophisticated disco' van Jimmy James? Andermaal het bewijs dat je altijd een b-kant moet draaien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten