Ik benadruk het nog maar eens: Ik maak absoluut helemaal geen reclame voor Soul-xotica. Het zijn enkele goede vrienden en vriendinnen die ervan afweten, verder is het mond-tot-mond en zoekresultaten op Google. Ik werk al bijna drie jaar met een dame en vorige week kwam ik erachter dat ik haar nog nóóit had verteld over Soul-xotica. Het gesprek was begonnen naar aanleiding van 'De tent van bordkarton' en de dwaze actie om de sleurhut in de fik te steken. Dan zeg ik voor het eerst hardop wat ik nu aan het beeldscherm toe vertrouw: Eigenlijk zit ik door de vakantie-verhalen heen. Ik maak het nu nog even af, maar volgend jaar zal ik iets anders moeten bedenken. Overigens hoop ik volgende week reisvaardig te zijn óf al in mijn tentje te verblijven. Die week zal ik niet publiceren (er gaan geen computers o.i.d. mee in de bagage), maar ga jullie achteraf trakteren op foto's. Niet, zoals voorgaande jaren, van Google, maar eigen foto's! Vandaag blik ik terug op een bliksemstart van een vakantie die even abrupt is afgelopen. Het bericht over die dag, 24 september 2011, is kort en bondig (de laatste weken van de Nokia N95), maar vandaag haal ik nog eenmaal herinneringen op aan deze perfecte dag!
Perfect? Ja, tot het moment dat ik bij de Bundessparkasse sta te pinnen, gaat alles boven verwachting. De pas ging al een beetje stroef erin en daar had ik moeten stoppen. Nu haal ik bij een 'stroeve' pinautomaat het pasje eruit en probeer het elders. Ook heb ik sindsdien een nagelknipper aan mijn sleutelhanger zitten. Maar goed, het leven is goed en ik sta te pinnen. De transactie verloopt als gesmeerd. De SNS Bank geeft toestemming en dan moet eerst de pinpas worden uitgenomen voordat het geld verschijnt. Dan gebeurt het. De pinpas steekt nog geen halve millimeter uit de gleuf. Ik heb pas mijn nagels geknipt en ik kan vloeken en tieren wat ik wil, maar de pas komt er niets verder uit. De machine begint te piepen, de pas gaat terug, 'einde transactie' en tot een volgende keer!
Het verhaal begint in augustus als ik kennis neem van een Northern Soul-feest in Cologne. Aanvankelijk associeer ik dat met Frankrijk en omdat ik het bijzonder vind, een Northern Soul-feest aan vaste wal, geef ik het een 'like' op Facebook. Dan komt het me voor dat de namen allemaal erg Duits klinken. Zo leer ik 36 jaar na mijn geboorte dat Keulen een 'internationale naam' heeft: Cologne. Al snel ben ik aan het spelen met treininformatie en dan blijkt het uitstekend te doen. Mijn fietsvakantie is op meerdere malen van de baan gegaan. Enerzijds gebrek aan geld en een deugdelijke fiets, maar ook het weer werkt niet mee om te gaan kamperen. Eind augustus krijg ik dan het geld waar ik al maanden recht op heb en kan ik nadenken over een vakantie. Met 'Soul City Cologne' in aantocht word ik ambitieus. Eerst het weekend naar Keulen en dan? Misschien door naar München, omdat ik daar altijd nog eens naartoe wil. Misschien ook wel naar Waasmunster. Ik zie het al helemaal zitten om daar een midweek een caravan te huren. Dat laatste krijgt de overhand als ik van huis ga, gewapend met Numark, bak singles en mijn 'nieuwe' winterjas. Het is donderdag 22 nog flink koud, maar ik ben dit weekend (en ook daarna) slim verlegen met de jas. Na een rampzalige juli en augustus krijgt Europa plots een 'Indian Summer'.
Vrijdag is niet perfect, maar nog steeds voldoende. Bij aankomst in Keulen wil ik de jas al in de Rijn gooien, maar doe dat natuurlijk niet. Het is een 'splinternieuwe' Le Cocq die ik voor vijf euro bij het Leger Des Heils heb gehaald. Hij zal het drie winters uithouden. De wandeling naar de herberg is vermoeiend en bij aankomst ben ik de enige op de kamer. Ik vier het met Numark en singles. Dan even de stad in en ik ben feitelijk bekaf als ik terug kom. Ik besluit een dutje te doen, maar dat loopt uit de klauwen. 's Nachts is het nog altijd stikheet en bovendien is het erg gehorig. Ik slaap dus slecht. De ochtend komt veel te vroeg. Ik heb me niet aangemeld voor het ontbijt, daarvoor hou ik teveel van 'kaffee-mit-kuchen'. Ik stal platenspeler, tas en winterjas in de kluis bij Meininger en loop de stad in. Het is zomer! Bij een Konditorei bestel ik een potje koffie en doe een beetje 'sightseeing' vanaf het terras. Om elf uur ben ik daar wel klaar mee. Wat nu? De hitte neemt toe en ik wil dus weg uit de stad. Ook moet ik mezelf even zien te vermaken, want het Soul City-feest begint pas vanavond. Ik ga lopen en ga voorbij de Dom naar de Deutz-brug. Die steek ik over en ga langs de stille kant van de Rijn richting de Severinsbrücke. Die zal ik oversteken, maar zie dan in de verte een andere brug. Zullen we? Ja, opeens glijdt het vakantiegevoel over me heen. Ik heb tijd zat en bovendien: Wat moet ik terug in de stad? Het blijkt een fikse wandeling te zijn en als ik de brug over ga, ben ik in het dorpje Rodenkirche, vlak buiten Keulen. Bij een boetiekje koop ik een fles sinas en broodjes en vervolg mijn reis naar het centrum van Keulen, ongeveer zes kilometer verderop. Via een links-rechts-spelletje kom ik op plaatsen waar normaliter nooit een toerist komt, maar kom wel door een heel leuk parkje. Het spelletje heeft een goede uitkomst want ik kom ter hoogte van de Bundessparkasse aan in het centrum. Eerst heb ik een boodschapje. Ik ben die morgen langs een paar winkels gekomen in tweedehands kleding. Ik zoek eigenlijk een goedkoop trainingsjack, even voor deze week en dan met alle plezier in het asvat. De betreffende winkels hebben alleen Adidas-vesten en met Adidas-prijzen. Laat maar! Dat is mijn geluk geweest want zo heb ik na het pin-avontuur nog twintig euro in mijn zak zitten.
Eerst pinnen, dan even slapen, de stad in om te eten en verder naar Ehrenfeld voor het feest. Evenals een maand later denk ik dat dit feest om acht uur begint, maar dat is pas na middernacht. Toch is dit het idee dat ik heb. Nogmaals: Het is mijn geluk dat het zo is gegaan. Nadat Meininger mij de vijfendertig euro van twee nachten heeft uitgekeerd, heb ik nog steeds tijd om thuis te komen. De ICE is uit de vaart en zo reis ik via Venlo voor 29 euro all-in. Daar besluit ik het volgende maand opnieuw te doen!
Het is bizar: Als ik 's avonds, lichtelijk teleurgesteld, thuis in Steenwijk zit, lijkt het een droom. Toch heeft de wandeling langs de Rijn echt op dezelfde dag plaats gehad. Heel soms denk ik er wel eens aan om 's ochtends vroeg de trein te pakken, de wandeling te doen en weer met de trein terug te gaan. Nee hoor, wees maar niet bang... De vakantie mocht niet zijn, maar deze dag pakken ze me niet meer af. Het is 'Genieten' met hoofdletter 'G'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten