Alsof er niks is gebeurd, ga ik vandaag gewoon verder met de volgende top honderd lijst. Achterstevoren, zoals de naam van de rubriek doet vermoeden. Op woensdag 2 augustus 2023 heb ik een bericht geschreven over de nummer 1 uit de betreffende Gele Bak Top 100. Nee, jullie hoeven niet terug te bladeren. De ultieme nummer 1 in de Gele Bak Top 100 is 'Fresh Air' van Quicksilver Messenger Service. 'Heb ik niet een eenvoudigere nummer 1 kunnen kiezen?', verzucht ik daar in het intro. En 'De top twintig doet een beetje pijn'.. De eerste opmerking is van toepassing op de ontstaansgeschiedenis van de band en nogal tegenstrijdige ervaringen van de verschillende leden. De tweede gaat onder andere over de strijd tussen de nummer 1 en 2 want eigenlijk gaat er weinig boven de nummer 2 in de Gele Bak Top 100 van 2023. Er is een tijd dat het een 'guilty pleasure' want je moet er toch niet aan denken dat iemand ontdekt dat DJ Soul-X in zijn vrije tijd naar Glen Campbell luistert? Dan kom ik steeds vaker lotgenoten tegen en nog veel later zal ik opeens een enorm ontzag krijgen voor Glen Campbell. Het nummer is een onmisbaar onderdeel geworden van mijn leven. Vanavond presenteer ik jullie vol trots: 'Wichita Lineman' van Glen Campbell uit 1968.
De eerste 23 jaar van mijn leven is Glen Campbell de zanger van 'Rhinestone Cowboy' en heb ik ergens het titelnummer van de film 'Any Which Way You Can' liggen. In Engeland heeft Glen Campbell al veel meer status. Vooral in de jaren zeventig wordt daar om de haverklap een verzamelalbum uitgebracht met de hits van Campbell en niet zelden staat 'Wichita Lineman' daar ook tussen. Ik denk dat ik het nummer voor het eerst hoor op BBC Radio 2, een verzoekje van iemand die zich publiekelijk verontschuldigt omdat hij een diepgewortelde liefde heeft voor 'Wichita Lineman'. Ik neem een Glen Campbell-compilatie mee naar mijn kamer en luister ook heel stiekem vaak naar het nummer op de koptelefoon. De plaat blijft echter wel in Engeland en in 2000 kom ik de instrumentale uitvoering van Johnny Harris tegen. In de daaropvolgende jaren zal ik leren dat 'Wichita Lineman' voor mij nét als 'If You Could Read My Mind Is'. Het maakt niet uit wie het uitvoert of in welk jasje het wordt gestoken. Het is en blijft een ijzersterk nummer dat in elke setting past. Als ik in 2006 ook 'Galveston' heb leren waarderen, wordt het weer eens tijd voor een verzamelelpee van Glen Campbell. In mijn eerste jaren op Facebook word ik 'vrienden' met menig groot popartiest, hoewel het allemaal fanpagina's zijn. Er is anno 2024 nog maar eentje van over en dat is Jimmy Webb's pagina. Het wordt gemodereerd door iemand anders met toestemming van Jim, maar soms schrijft hij zelf ook nog wel eens memoires op de pagina. Hij vestigt ook mijn aandacht op de laatste levensjaren van Glen Campbell en dat is waar ik een groot ontzag krijg voor de man. Ik dank Jimmy Webb overigens voor méér liedjes dan alleen 'Wichita Lineman', hoewel het één van zijn allerbeste nummers is in mijn opinie.
Jimmy Webb begint zijn muzikale loopbaan in de kerk als organist. Als elders in Amerika de rock'n'roll los barst, zit hij tot over zijn oren in de religieuze muziek en klassieke orgelstukken. In 1961 hoort hij dan een popliedje op de radio en besluit hij dat hij popliedjes wil schrijven. De zanger van het plaatje wordt zijn uitgangspunt. Nee, het is niet Elvis, Frank Sinatra of The Beatles, maar een redelijk onbekende zanger genaamd Glen Campbell. Jim droomt er dan van om ooit liedjes voor deze zanger te kunnen schrijven en zes jaar later is dat een feit. Glen Travis Campbell wordt op 22 april 1936 geboren in Billstown in de staat Arkansas. Campbell groeit op in een muzikale maar ook straatarme familie. Het runt een boerderij waar katoen, koren, watermeloenen en aardappelen worden verbouwd maar de opbrengst is mager. Ze verdienen daarnaast geld door katoen te plukken voor anderen en ook Glen is al op vroege leeftijd aan de beurt. Op zijn vierde verjaardag krijgt Glen een gitaar ter waarde van vijf dollar en zijn oom leert hem de basisprincipes. Als Glen zes jaar oud is treedt hij al op voor een lokaal radiostation. Als hij niet op het veld is om katoen te plukken, zit hij de gitaar te bestuderen en hoopt hij even groot te worden als Django Reinhardt. Op zijn veertiende verlaat hij school en heeft hij wat saaie baantjes. Dan besluit hij fulltime de muziek in te gaan. Als hij achttien is, trekt hij naar New Mexico om in de band van een oom te spelen. Daar ontmoet hij zijn eerste vrouw en zij is slechts zestien als ze in het huwelijksbootje stappen. In 1958 formeert Campbell zijn eerste eigen band: The Western Wranglers.
In 1960 trekt Campbell naar Los Angeles. Hij wordt in 1961 lid van The Champs dat drie jaar na 'Tequila' flink op zijn retour is. Hij gaat actief liedjes schrijven voor een publicatiemaatschappij en wordt als gitarist één van The Wrecking Crew, de sessiegroep die op zoveel platen uit de jaren zestig is te horen. Zijn eerste solo-single is 'Turn Around, Look At Me' dat een bescheiden Amerikaanse hit is in 1961. Zeven jaar later is het een grote hit voor The Vogues en deze heb ik afgelopen zondag nog in de show gedraaid. In 1962 gaat hij een contract aan met Capitol maar de hits liggen niet voor het oprapen. In 1965 heeft hij een grote hit met 'Universal Soldier', dat hier een hit is voor Donovan. Capitol staat op het punt om hem te wippen van het label als Al De Lory de reddende engel is. 'Gentle On My Mind' zet in 1967 de trein in beweging en direct daarna komt Jimmy Webb in beeld als songschrijver. 'By The Time I Get To Phoenix' en 'Wichita Lineman' zijn grote hits uit de pen van Webb. 'Wichita Lineman' is Glen's tweede nummer 1-hit in de Billboard Country. In de Hot 100 is nummer drie het hoogst haalbare en in Engeland wordt nummer zeven bereikt. In Duitsland verschijnt 'Wichita Lineman' als b-kant van 'Gentle On My Mind' in 1969 en tien jaar later opnieuw in de afgebeelde hoes. Omdat dit de bewuste persing is die ik in de bak heb staan, gebruik ik dat hoesje.
De loopbaan van Glen duurt voort tot aan zijn dood in 2017. In maart 2010 kondigt hij 'Ghost On The Canvas' aan als zijn afscheidsalbum. In het daaropvolgende jaar wordt Alzheimer geconstateerd en besluit hij nog één uitgebreide tournee te doen om 'de overgebleven magie te preserveren'. De tournee is té ambitieus en moet in november 2012 worden afgekapt omdat zijn gezondheid teveel achteruit gaat. In 2013 maakt hij de opnames voor het album 'Adios' dat pas een paar weken voor zijn overlijden zal verschijnen. Het nummer 'I'm Not Gonna Miss You' is de allerlaatste opname van Campbell. In 2014 verschijnt de film 'Glen Campbell, I'll Be Me' waarmee hij Alzheimer een gezicht geeft. In juni 2017 verschijnt 'Adios' en op 8 augustus 2017 verlaat hij dit leven op de leeftijd van 81 jaar.
'Wichita Lineman' is en blijft een monument in de popmuziek, voor mij voor evenveel waarde als bijvoorbeeld 'God Only Knows' van The Beach Boys. Het had dan eigenlijk ook nummer 1 moeten zijn in de Gele Bak Top 100.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten