Voordat ik weer verder ga met de plaatjes en de verhaaltjes daarover, wil ik eerst 'het weekend' afsluiten. 'Beeld uit het verleden' lijkt vooral een winterse aangelegenheid want het valt me op dat ik het de laatste maanden niet tot nauwelijks heb gedaan. Enfin, het is ook maar een fotootje met vaak een niet al té lang bericht. Ik zwaai momenteel even naar de 'boosdoener' die hier over een stoel hangt. Hij is meerdere malen genoemd op Soul-xotica en is in november 2018 pas in mijn leven gekomen. De altijd héérlijk warme blauwe winterjas. Als het vriest dat het kraakt, heb ik het liefste deze jas aan. Toch moet ik concluderen dat het einde nabij is. De lak begint los te laten en daardoor zijn er een paar stukjes op de mouw 'open'. Geen gat maar beduidend minder winddicht dan voorheen. Het is in 2018 een trots bezit, hoewel die dan alweer een tijdje uit de mode is. Ik heb de mazzel dat ik een exemplaar voor weinig heb kunnen vinden die slechts eenmaal is gedragen door de eerste eigenaar en daardoor praktisch nieuw is. De jas mag ook aan als ik met W. heb afgesproken bij de kust. Ik heb dan mijn seizoenenkaartje bij de NS welke ik in in 2019 opnieuw gebruik. Het zou zelfs de bedoeling zijn om hem ook in 2020 te kopen maar dan komt de corona en sindsdien is er niet meer gesproken over een dergelijke abonnement. Voor deze aflevering van 'Beeld uit het verleden' ga ik even terug naar zondag 25 november 2018.
Ik heb de blauwe jas net een paar weken en toch heb ik deze ochtend een kleine teleurstelling. Het knoopje van de ene borstzak valt er erg spontaan af. Ik ga dan overigens nog op de fiets vanuit Uffelte naar het station in Meppel waarna ik gebruik maak van de trein. De winterjas komt goed van pas want er staat een harde koude wind op het strand van Noordwijk. We lopen van Noordwijk naar Katwijk en uiteraard heb ik mijn camera mee. Omdat W. nooit op de foto wil (een paar weken geleden voor het eerst samen een selfie gemaakt!), wil ik een foto van het strand maken en haar rug en lange haren. Ze doet een stapje opzij maar net niet ver genoeg om van de foto te verdwijnen. Het is lange tijd de enige foto die ik heb. De nieuwe foto is een stuk mooier. Het is de dag van de overmatige cafeïne. Als ik arriveer in Meppel moet ik ontzettend nodig naar de wc. Gelukkig is de stationsrestauratie nog open en dat wordt een onaangenaam verhaal. Teveel koffie en wellicht ook een beetje kou. En dan moet ik ook nog op de fiets terug naar Uffelte. Nee, de reis terug is geen succes maar de dag met W. is onvergetelijk geweest.
De foto is even voor Katwijk genomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten