Het gaat erg vaak over muziek van gisteren en eergisteren op Soul-xotica. Toch ben ik van mening dat 'goede muziek' altijd zal bestaan en dat 'commerciële meuk' van alle tijden is. Dat heeft zijn weerslag op mijn radioshows en met name 'Tuesday Night Music Club' en 'Afterglow'. Het is een gezonde nieuwsgierigheid. Ik ga iedere week door een database met nieuwe of recente albums en singles en het is de John Peel-intuïtie die bepaald welke platen ik eruit kies om te beluisteren of te draaien in mijn shows. De afgelopen jaren heb ik hier geregeld 'Van hit naar her' gebracht dat zich vooral richt op de hitparade. Tegenwoordig is dat overgenomen door 'Hier en nu' zodat ik niet meer gebonden ben aan de hitparade. Vandaag wil ik jullie kennis laten maken met een duo dat voor een deel mijn 2017 heeft bepaald en nu met een volgend album op de proppen is gekomen: The Molochs. Ik moet nog even wennen aan de nieuwe plaat, maar ik weet zeker dat dit goed gaat komen. Alleen al vanwege 'America's Velvet Glory', de vorige plaat, verdient het duo een plekje op Soul-xotica.
Het nieuwe jaar is kwalijk begonnen of ik roep iets in de trant van 'het beste album van 2017'. Het staat een lange tijd op de 'shortlist' totdat ik kennis maak met het debuut van Bedouine (zie: 'Terug naar een voortkabbelende bron' op 17 juli 2017). Pas tegen het einde van het jaar zie ik 'America's Velvet Glory' weer in de lijst en moet ik concluderen dat het op een tweede plek hoort. Of 'Flowers In The Spring' zo ver gaat komen? Bij mijn weten heb ik op dit moment nog geen album dat eruit springt als ultieme favoriet, hoewel ik wel een paar kanshebbers weet. 'Flowers In The Spring' moet ik, zoals ik aangeef in de introductie, nog even verder op me in laten werken. Het is geen liefde op het eerste gezicht zoals bij 'America's Velvet Glory'. Maar goed... wie zijn die twee 'nerdy' ogende jongemannen op de foto?
Het zijn Lucas Fitzsimons en Ryan Foster. Twee mannen met een voorliefde voor de jaren zestig. Ze nemen hun naam van een Allen Ginsberg-publicatie welke Moloch voorstelt als de allesvernietigende god. 'America's Velvet Glory' heeft een typische New York-sound. Het klinkt alsof Syd Barrett en Lou Reed bij dezelfde snoepwinkel zijn geweest en een jam doen met de overige leden van Velvet Underground. Het resultaat is vuig klinkende rock. Volgens de publicist die het verhaal schreef voor hun Facebook-pagina laat 'America's Velvet Glory' horen wie The Molochs zijn. 'Flowers In The Spring' moet de luisteraar tonen wát de mannen zoal kunnen doen. Dat geeft meteen een ander geluid. Het is meer open en frisser dan de naar de zelfkant riekende sfeer van 'America's Velvet Glory'.
De band staat nog in de kinderschoenen. 'Flowers In The Spring' is pas de tweede 'full-length' van het duo na een single en een EP met overige opnames uit de sessies voor 'America's Velvet Glory'. Het bouwt nog enthousiast aan een eigen geluid en het is een volslagen verrassing hoe de derde plaat van de groep zal gaan klinken. Daar hebben ze nog geen tijd voor gehad om daaraan te werken want veel van 2018 heeft in het teken gestaan van concertreeksen door Amerika en Europa en het bespelen van festivals. Persoonlijk hou ik van het 'donkere' geluid van het debuut en moet 'Flowers In The Spring' nog even op me in laten werken. Wie weet dat we het album in december nog in een lijstje tegenkomen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten