Ik stel de 'Eretitel' uit naar morgen want het publiceren na een radioshow op zaterdagavond is ook vaak hopeloos en dan kan deze rubriek precies genoeg zijn. Ik weet nog niet of dit het enige bericht is vanavond of dat ik de schade ga inhalen met een 'Raddraaier'. Het is even na zijn sterfdatum dat ik al iets van plan ben met Stan Lewis, maar ik kan dan niet iets zinnigs bedenken. Morgenavond (zaterdag van 23.00 tot plm. 02.00 uur) ga ik in het derde uur van 'Do The 45' een 'special' doen. Ik noem het de 'Sweet Sixteen' en voor dat uurtje zoek ik zestien singles uit die iets gemeen hebben. Afgelopen zaterdag was het 'slow and low', morgen ga ik zestien (of eigenlijk zeventien) singles draaien die allemaal iets met Stan Lewis van doen hebben. Ik heb helaas geen singles op het Ronn-label, maar wel enkele op Jewel en Paula. Dat geeft een mooie gelegenheid om Stan 'The Record Man' Lewis eens in het zonnetje te zetten. Hij is op 15 juli op 91-jarige leeftijd overleden.
Stan Lewis wordt op 5 juli 1927 geboren. In 1948 opent hij zijn eerste platenzaak, Stan's Record Shop, aan Texas Street in thuishaven Shreveport in de staat Louisiana. De regionale radio biedt een show genaamd 'The Louisiana Hayride' en dat nodigt muzikale gasten uit, ook van buiten de staat. Eén van de optredende artiesten in de show komt geregeld over de vloer bij Stan om platen te kopen en zal na zijn doorbraak eveneens signeer-sessies doen in de winkels. Het is Elvis Presley. Het unieke aan Stan's Record Shop is dat hij een 'one stop'-business heeft. Andere winkels kopen ook weer voorraad in bij hem en daarnaast is hij distributeur van een aantal onafhankelijke labels. Althans... ze zijn dan nog wel onafhankelijk en niet in staat om de platen zelf in de winkels te krijgen. De lijst toont invloedrijke rhythm & blues-labels als Atlantic, Specialty, Chess, Modern en Imperial. De winkel aan Texas Street zal uitgroeien tot een bedrijf met zes fysieke winkels, een landelijke postorder-service, distributie van kleine labels en tenslotte zijn eigen platenlabels.
In de midden jaren vijftig gaat Lewis zich bezighouden met het schrijven en produceren. Zijn eerste opname is het klassieke 'Reconsider Baby' van Lowell Fulson. Ook deelt hij een 'credit' in 'Susie Q' van Dale Hawkins. Hawkins werkt in de winkel van Lewis en het liedje zou gaan over Stan's dochter Susan. Omdat Lewis een vinger in de pap heeft, staat hij als mede-schrijver genoteerd maar dat is volgens Hawkins teveel eer. In 1963 begint Lewis zijn eigen platenlabel: Jewel Records. Hoewel er mondjesmaat 'seculiere' platen verschijnen op Jewel, is dat label toch vooral bekend geworden vanwege de gospel. Dat wordt vooral duidelijk als Lewis in de loop der jaren het label uitbreidt met Ronn (vooral blues en rhythm & blues) en Paula (meer pop-georiënteerd). Ik moet erkennen dat de meeste namen uit de lange lijst van Jewel/Paula/Ronn-artiesten niet heel bekend zijn geworden buiten hun vakgebied: Ted Taylor, Toussaint McCall, The Violinaires en ga zo maar door. Toch brengt Lewis in 1968 een plaatje uit van een lokale popband: 'Judy In Disguise' van John Fred & His Playboy Band. Het liedje is overigens begonnen met een 'misheard lyric'. John hoort voor de eerste keer 'Lucy In The Sky With Diamonds' en denkt dat 'Lucy In Disguise' wordt gezongen. 'Judy' is veruit de grootste hit uit dertig jaar geschiedenis van Jewel, Paula en Ronn. Morgen heb ik de b-kant van de hit en de instrumentale versie van Offenbach (eveneens op Paula) in 'Sweet Sixteen'. Clarence Carter en Clay Hammond zijn van die namen die succesvoller zijn geworden bij andere labels, maar die op een zeker moment voor Jewel hebben opgenomen. Van hen draai ik respectievelijk een Atlantic- en een Mercury-plaat.
In de vroege jaren zeventig wordt de stal uitgebreid met Soul Power en de jaren 1972-73 zijn de meest succesvolle voor Lewis en zijn imperium. In dat jaar maakt tijdschrift Rolling Stone bekend dat Lewis de voornaamste gebruiker is van het telefoonverkeer in Louisiana en de grootste klant op het postkantoor. Zijn bedrijf doet dan de distributie voor meer dan zeshonderd verschillende platenlabels. Hij geeft werk aan ruim tweehonderd medewerkers. De verkoop liegt er niet om. Naar verluid heeft Lewis in 1973 meer dan twee-en-een-half miljoen singles verkocht en 470.000 albums. Even een Nederlands tintje toevoegen aan het verhaal? Het Nederlandse Havoc-label is sinds 'Wasted Words' van The Motions druk in de weer om haar platen in Amerika aan de man te krijgen. Zo verschijnt The Motions bij Chess en eindigt een plaatje van Honest Men bij Motown. Dat is tegenwoordig een gewild item onder verzamelaars van het label uit Detroit. Shirley Zwerus' versie van 'Big Boss Man' verschijnt in 1968 bij Paula. Ook dat plaatje is gewild geworden in Amerika.
Jewel gaat als business door tot 1993. Wikipedia schrijft over een 'bankroet', maar daar kan ik geen aanwijzingen voor vinden. Wél het aannemelijke verhaal dat Lewis het welletjes vindt. Hij is per slot van rekening 66 jaar oud en zijn positie is danig verzwakt in het landschap van steeds groter wordende 'majors'. Hij biedt de volledige catalogus aan en er zijn een paar 'majors' geïnteresseerd, maar het gaat uiteindelijk in 1998 naar Em Music. Lewis blijft in Shreveport wonen en geeft nog geregeld interviews waar hij met plezier vertelt over zijn ervaringen met Elvis.
Morgenavond na één uur 'onze tijd' ga ik zestien singles draaien met totaal zeventien titels. Op het Jewel-label zijn dat The Southerners, Stanley Winston, Charlie 'Cole Black' Brown, African Music Machine, Redd Holt Unlimited en The Violinaires. Van Paula mogen jullie verwachten: Buddy Ace, John Fred & His Playboy Band, The El Dorados, Little Johnnie Taylor, Fontella Bass en Offenbach. Van Soul Power krijgen jullie tenslotte twee van Tommie Young en eentje van George Perkins.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten