Raddraaien: Steve Rowland & The Family Dogg

Je zou het bijna vergeten, maar er is ook nog het Raddraaien. Waarbij ik de komende weken nog een mysterie heb op te lossen, want ik 'mis' een bak. Kan nooit ver weg zijn, maar de jaren zeventig-bak met de 'J' speelt verstoppertje. Vandaag is een makkie. Het huisnummer van de kapper die aan de beurt is, is nummer 1. Dat zou de volgende single op 'My Friend The Wind' van Demis Roussos moeten zijn, maar een bericht over die grapjurk per jaar is wel genoeg en dus tel ik in mijn hoofd één artiest verder. Daarvoor hoef ik niet eens overeind te komen, ik weet zo al dat de volgende dan Steve Rowland & The Family Dogg moet zijn met de single 'Sympathy'. Op het eerste oog een nietszeggend close harmony-groepje totdat je iets verder in de geschiedenis duikt. Omdat ik daar dol op ben, presenteer ik jullie vandaag 'Sympathy' van Steve Rowland & The Family Dogg uit 1970.

Steve Rowland komt op 3 september 1939 ter wereld in de Verenigde Staten. Aanvankelijk ligt zijn hart bij het acteren, als kind speelt hij in een reeks televisie-serie's waarvan 'Bonanza' eentje is met eeuwigheidswaarde. Ook speelt hij in een aantal films en tijdens opnames in Spanje blijft hij daar even hangen en wordt zanger van de groep Los Flaps, waarmee hij enkele Spaanse hits scoort. Toch trekt hem in 1965 het swingende Londen aan en steekt de Noordzee over. Daar kan hij meteen aan de bak als platenproducer bij Fontana. Rowland is als producer betrokken bij de grote hits voor Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich. Ook staat hij te boek als de ontdekker van Peter Frampton, wanneer deze nog bij het bandje The Herd zingt. Voordat Nicky Chinn/Mike Chapman en Mickie Most de dienst overnemen, is Rowland een van de meest succesvolle teenybop-producers van Engeland.

Hij is niet in zijn eentje naar Engeland gegaan, maar werd vergezeld door Albert Hammond. Deze zanger-gitarist is geboren op Gibralter, maar strijkt in de jaren zestig eveneens neer in Spanje en is gedurende enige tijd de leider van de Spaanse groep The Diamond Boys. Hammond vindt in Engeland het gezelschap van Mike Hazlewood, waarmee hij een succesvol songschrijverstandem opstart. 'Little Arrows' van Leapy Lee is hun eerste pennenvrucht die hoge ogen gooit op de hitparade en daarna zullen vele volgen. Rowland, Hammond en Hazlewood stellen Christine Holmes aan als vierde oorspronkelijk lid van The Family Dogg en ze gaan de studio in om een elpee op te nemen. De single 'A Way Of Life' doet het eerst al goed op de hitparade. Doordat de mannen geen onbekenden zijn in de muziekwereld kunnen ze rekenen op de beste studiomuzikanten. Jimmy Page, John Bonham en John Paul Jones doen bijvoorbeeld mee op het eerste album, slechts weken voor de officiële oprichting van Led Zeppelin.

De overige zangeressen zijn praktisch inwisselbaar, maar ik noem ze toch even: Doreen De Veuve en Pam Quinn, terwijl Kevin Lamb een extra stem leent aan de mannelijke partijen. Deze bezetting maakt ook 'Sympathy'. Met Hammond en Hazlewood in de bezetting zou je denken dat The Family Dogg geen covers nodig heeft en toch is 'Sympathy' in 1969 geschreven en opgenomen door de progressieve band Rare Bird. De single piekt bescheiden op nummer 27 in Engeland, maar met name in Italië en Frankrijk gooit Rare Bird hoge ogen met de plaat. In Nederland blijft Rare Bird buiten de hitparade, maar hier is het Steve Rowland & The Family Dogg die met de hoofdprijs vandoor gaan. De single bereikt een tweede plek in de Top 40 en vertoeft een kwartaal in de lijst. Rowland blijft produceren, onder andere voor The Pretty Things. Albert Hammond gaat in 1972 op de solo-toer en zal miljoenenhits scoren met 'The Free Electric Band' en 'I'm A Train'. Steve Rowland zet in 1972 een radicaal gewijzigde Family Dogg op de benen, deze moet het vooral van gevierde studiomuzikanten hebben. Chris Spedding hanteert de gitaar, de vrouwelijke zang komt van de zusjes Irene en Doreen Sheer en ook P.P. Arnold verleent haar medewerking aan de elpee 'A View From Rowland's Head'. Opvallend is tevens dat Rowland op dit album dankbaar gebruik maakt van het oeuvre van de cult-zanger Sixto Rodriguez. Engelse en Amerikaanse persingen verschillen van elkaar, maar in totaal neemt Rowland zes liedjes op van Rodriguez, waaronder eentje die de schrijver zelf nooit zal uitvoeren. Nederland krijgt een hitje mee in de vorm van het doodsaaie 'Sweet America'.

Terwijl Hammond zijn naam vestigt als zanger, gaat Rowland na 1972 weer achter de schermen werken. Het is een man die met zijn tijd mee gaat, want in de jaren negentig werkt hij met een aantal dj's, maar ontdekt ook een volslagen onbekende Geri Halliwell. Die kennen we beter als Ginger Spice van The Spice Girls. Beide heren zijn tot op de dag van heden actief, de zoon van Hammond, Albert Hammond Junior, komen we begin deze eeuw nog tegen in de gitaarrockband The Strokes.