dagplate: vrijdag

Volgende week is het precies twee jaar geleden dat ik weer eens wat 'aan het kloten was' met een weblog. Het had eenvoudig één van de aantal 'one-offs' kunnen worden of een initiatief dat binnen twee maanden helemaal was doodgebloed (en het leek ook even op dat laatste uit te draaien). Met de ontdekking van singlehoesjes.nl leek de toekomst van Soul-xotica opeens een stuk prettiger! Na het grote succes van vorig jaar doe ik ook nu weer een week lang de dagplate: Een kleine aftelling tot de tweede verjaardag van Soul-xotica. Iedere dag een plaat centraal met de dag in de titel. We kunnen hiermee nog jaren vooruit? Woensdag en donderdag zijn de pijnpunten, maar ik kan nu alvast beloven dat ik volgend jaar wel weer aan durf! Een aantal van de titels van komende week waren vorig jaar al 'reserve'. Sommige titels uit de komende week zijn niet meteen de meest memorabele, maar hebben wel een sterk gevoel of een herinnering aan een bepaalde tijd. Vandaag trap ik af met zo'n voorbeeld: 'Black Friday' van Steely Dan (1975).

Op 25 augustus 2011 schreef ik een bericht over de zonsverduistering van 2011. De gebruikte afbeelding is van een album van Sixto Rodriguez en zijn muziek staat dan ook synoniem aan die tijd. De eclips was op woensdag, op zaterdag reed ik met Rein en Hinke naar Koudum. De vakantie zat er bijna op. Morgenavond zou ik de oversteek van Rotterdam naar Hull maken, de laatste als inwoner van Mossley. Na een afgepast muzikaal menu van de afgelopen weken, voornamelijk alle populaire 'hippie-shit' uit de jaren zestig, was het best een verademing dat Rein bij thuiskomst een plaat opzette van een groep die ik niet zo goed kende. De perfecte popmuziek pastte echter goed bij de sfeer van die middag (ik was toen al heel stiekem een beetje verliefd op Hinke, hoewel die twee getrouwd waren) en misstond evenmin toen er een 'toeter' rond ging. Ik herken de hoes meteen, ik heb hem zelf ook, maar ik had altijd geleerd dat Steely Dan 'moeilijk' was. Nee, het is perfect, zonder een wanklank, maar 'moeilijk' is het niet. Het album is 'Can't Buy A Thrill' uit 1972.

Net als bij Sixto, van wie ik al heb geleerd dat er moeilijk aan te komen is, neem ik als het ware de herinnering van Steely Dan mee naar Engeland. Daar heeft Steely Dan vrijwel nooit iets voorgesteld. Zo kan het gebeuren dat het verzamelalbum 'Remastered', dat in Nederland nog voor de volledige prijs wordt aangeboden, in Engeland voor 'a few quid' bij een boekwinkel ligt. Hagelnieuw! Op deze compilatie staan naast de single-hits ook een aantal klassieke albumtracks. Van 'Can't Buy A Thrill' ondermeer de kippevelnummers 'Midnite Cruiser' en 'Dirty Work', maar uiteraard ook 'Do It Again' en 'Reeling In The Years'. Is Steely Dan moeilijk? Niet zoals ik had verwacht met jazzrock-achtige patroontjes. Nee, het enige verwijt dat past bij Steely Dan is dat het van een klinische perfectie is, de muziek is verzorgd en aalglad. Bijkomend punt is dat het daardoor bij vlagen zielloos klinkt, alsof het gemaakt is door computers. 'Steely Dan is geen muziek, dat is wiskunde', hoorde ik Rob Stenders ooit eens zeggen.

Kijken we even mee op het Scrabble-plankje? Tettigoniidae. Kun je dat eten? Vast, maar er zit weinig vlees aan. Het is een lid van de sprinkhanenfamilie, hoewel zijn verschijning het meest doet denken aan een krekel, maar dan met enorme voelsprieten. Dit wezentje kan moeiteloos de vorm van zijn groene omgeving overnemen en is in Amerika beter bekend als de 'katydid'. Steely Dan publiceerde in 1975 een foto van het groenvoer op een plaat, die ze 'Katy Lied' had genoemd. Hoewel Steely Dan nauwelijks geïnteresseerd is in singles, brengt de platenmaatschappij van hun albums toch enkele uit. 'Black Friday' is dus één van de Amerikaanse single-hits van het album 'Katy Lied'.

Terug naar 1999. Ik ging voor de laatste paar maanden naar Mossley. De opgebouwde schuld bij de Rabobank begon me zorgen te baren en een tijdelijk verblijf in Nederland met een uitkering om die schuld in te lossen, leek op dat moment de enige juiste oplossing. Ik ben 'gebleven'. In die maanden, die eerste loodzware maanden in De Bilt, heb ik opnieuw een muzikaal menu, waar ook 'Remastered' van Steely Dan een vast onderdeel van uit maakt. Gaandeweg verslapt echter de aandacht. Daar staat tegenover dat ik de cd nog steeds met plezier kan draaien. Er zijn ook albums die ik niet meer wil of kan horen! Vandaag kom ik thuis vanuit Engeland, morgen een plaatje dat mede eraan toedraagt dat ik daar terecht was gekomen?