De volgende twee woensdagen heb ik afleveringen van 'Het zilveren goud' in de planning. Het maakt voor de singles niet heel veel uit, deze lopen toch vaak niet synchroon aan de maanden. Daarin zal ik ongetwijfeld dieper in mijn geheugen graven omtrent de gebeurtenis van de zonsverduistering. Alhoewel? Het geheugen laat me op andere momenten soms in de steek maar van deze reis weet ik nog héél veel details te herinneren. Het begint met een verhaaltje tussen mijn vrienden tijdens het Dicky Woodstock-festival van 1999. Het is de bedoeling dat ik na Woodstock weer terug naar Jutrijp ga voordat ik weer op de boot naar Engeland ga. Hoe meer ik er van hoor, hoe meer zin ik krijg. De deal is uiteindelijk snel gesloten. Een van de Friese broers heeft onlangs Altar gezien en zo komt mijn Altar-shirt ter sprake. Ik heb deze ooit bij een concert gekocht maar moeder weigert het te wassen. Gelukkig heb ik meer ruimdenkende buurtgenoten om me heen en gaat het shirt zo nu en dan even uit logeren voor een rondje wasmachine en centrifuge. De deal is als volgt: De Friese broer het t-shirt en voor de rest zal hij ervoor zorgen dat ik mijn natje en droogje krijg gedurende de week. Mijn ouders staan uiteraard niet te springen als ik zondagmiddag het paspoort op haal, maar goed... het gaat wél gebeuren! De soundtrack van deze week bevat uit meerdere liedjes en van uiteenlopende artiesten, maar er is eentje die er met kop en schouders bovenuit steekt. Omdat dit binnenkort vijfentwintig jaar is geleden maak ik 'Sugar Man' van Rodriguez (1970) deze week tot Week Spot.
Des, de kameraad met de antieke ambulance, is net een paar maanden terug uit Australië. Daar heeft hij kennis gemaakt met de muziek van Rodriguez en heeft voor de ambulance een mixtape gemaakt met 'de beste van' Rodriguez. Dat zijn dus opnames van zijn eerste twee albums. In 1999 is er nog helemaal niets bekend over Rodriguez en moeten we het doen met de wilde verhalen. Er wordt dan altijd nog geloofd dat hij zichzelf bij het laatste optreden in 1973 in brand heeft gestoken. Rodriguez is niet alleen een cultheld in Australië maar ook in Zuid Afrika. Hoewel de platen niet door de censuur komen van de Zuid Afrikaanse radiostations wordt de plaat massaal geïmporteerd en groeit Rodriguez uit tot een boodschapper voor Zuid Afrikaanse jongeren. Dat is overigens jaren nadat hij zichzelf in brand heeft gestoken. Of... in ieder geval sinds zijn laatste optreden.
Sixto Diaz Rodriguez is zijn volledige naam. Hij wordt op 10 juli 1942 geboren in Detroit. Zijn moeder overlijdt als hij drie jaar oud is. Het gezin Rodriguez is één van de vele Mexicaanse families die naar Detroit zijn gekomen om in de staalindustrie te werken. Sixto heeft daarbij het geluk dat hij in een middenklasse gezin wordt geboren, ook al gaan veel van zijn teksten over de lotgevallen van de minderbedeelde medemens. In 1967 neemt hij een single op voor het Impact-label: 'I'll Slip Away'. De single verschijnt als Rod Riguez en zal decennia later heruitgebracht worden door Light In The Attic. Deze heb ik eveneens in de koffers staan. In de jaren zeventig neemt Rodriguez een nieuwe semi-akoestische versie op waar het origineel typische psychedelische folkrock is. In 1970 krijgt hij een contract bij Sussex en is het eerste album een feit. 'Cold Fact' is het album met 'Sugar Man' als belangrijkste track. Mike Theodore en Dennis Coffey tekenen voor de productie en dat geeft de plaat enige potentie voor de soul. Toch geldt voor het repertoire alsook de Week Spot dat het eigenlijk ingedeeld moet worden onder de psychedelische rock. Toch schaam ik me er niet voor want ik heb een paar maanden geleden 'Apricot Brandy' van Rhinoceros op deze plek gehad en er zijn wel meer Week Spots welke per definitie niet onder de soul vallen.
Het tweede album heet 'Coming From Reality' en dat is opgenomen onder leiding van de Engelse producent Steve Rowland. De druggy teksten maken dat hij een zeker publiek aan zich weet te binden, maar er is geen enkel radiostation dat er zich de vingers aan wil branden. De dozen met elpees verdwijnen in pakhuizen totdat er opeens een enorme vraag ontstaat vanuit Zuid Afrika. In 2013 krijgen we dan eindelijk antwoord op de vele vragen als 'Searching For Sugar Man' op het filmdoek verschijnt. Want het is met Rodriguez net als met Jan Klaassen de trompetter. Hij is niet dood, hij lééft.
Rodriguez heeft zich in 1976 helemaal teruggetrokken uit de showbiz. Hij heeft een onbewoonbaar verklaard krot verbouwd tot woonruimte en verdient zijn boterham met sloopwerkzaamheden en productiewerk. Het is iedere maand schrapen. Bizar om te weten dat hij tegelijk zéér populair is in Zuid Afrika maar over het algemeen wordt aangenomen dat Rodriguez het tijdelijke heeft verruild voor het eeuwige. Enkele Zuid Afrikaanse jongeren gaan in de jaren negentig dan tóch eens op zoek om uit te vinden wat er precies is gebeurd. De mannen krijgen al snel contact met zijn dochter en ze durven de vraag niet te stellen. Ze willen graag weten of hij ergens ligt begraven, maar krijgen het dan te horen van de dochter. 'Mijn vader dood? Niet dat ik weet!'. Veertig jaar na zijn twee albums bezoekt Rodriguez Zuid Afrika voor een reeks uitverkochte concerten. Dankzij de film leert de rest van Europa en de Verenigde Staten Rodriguez kennen en opeens is David Letterman maar al te geïnteresseerd om deze cultheld in zijn show te ontvangen.
In 2013 komt ook het nieuws dat Rodriguez lijdt aan een oogziekte en dat hij spoedig blind zal worden. In de zomer van 2022 wordt bevestigd dat hij inderdaad blind is. In februari 2023 krijgt hij een beroerte. In maart ondergaat hij enkele operaties maar dan is de hoop al opgegeven. Zijn gezondheid hobbelt heel erg snel achteruit en hij overlijdt op 8 augustus 2023 in een hospice. Rodriguez is 81 jaar geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten