Singles round-up: augustus 2

Het is morgen een week geleden dat ik een telefoontje krijg uit Steenwijk of ik die dag vrij wil hebben. Op zichzelf zou ik morgen wel weer opnieuw vrij willen hebben maar ik vrees dat dat hem niet gaat worden. Twee van onze 'bezige bijen'  hebben elk deze week vakantie. De afgelopen dagen heb ik al wijken moeten lopen die normaal gesproken nooit blijven liggen dus ik verwacht dat er morgen genoeg is te doen. In de inleiding van de vorige 'Singles round-up' ben ik naar Beilen gefietst, nu dan de terugweg. De radio staat aan in de winkel en als ik ga zitten voor de singles is het nieuws net voorbij. In het volgende reclameblok maak ik de definitieve selectie. Ik geloof dat ik eerder heb geschreven dat het een uur is geweest, maar nee... het is een half uur. Om tien voor zeven ben ik immers ook al in Brunsting. Op het vaste bankje (sinds 2023) eet ik geheel volgens traditie een grillworst en drink een pak karnemelk leeg. Dan de gebruikelijke tocht naar huis? Nee, niet helemaal. Ofwel... waar ik op een gegeven ogenblik links moet naar de Beilervaart, daar ga ik een stukje rechtdoor. Volgens het kaartje moet ik uitkomen bij de Achterste Plas. Feit is dat ik een stuk fiets dat ik in jaren niet heb gefietst. Op een moment zie ik de bordjes van Boterveen en dan weet ik het! Ik zit in de buurt van de tocht die ik maandag heb gefietst. Ik fiets door naar Leggeloo en heb daar een herkenningspunt. Dan fiets ik het stuk achterstevoren van maandag en beland in Dwingeloo. Bij de winkel haal ik een paar boodschapjes maar heb met de grillworst al een solide basis gelegd. Tja, dat krijg je ervan als je een week wacht met het verhaaltje. Ik kan me op dit moment niet herinneren hoe ik naar huis ben gefietst. Of toch wel? Ja, nu weet ik het weer: Ik ben door het bos en over Ansen en Rheebruggen gefietst. Dan nu het tweede deel van de singles.

* Pierre Groscolas- Lady Lay (Duitsland, Ariola, 1974)
* Harpo- Rock 'N' Roll Clown (Duitsland, EMI, 1976)
* Oscar Harris, Twinkle Stars & Urker Zangers- I Believe (NL, Omega, 1970)
* Hello- Shine On Silver Light (UK, Arista, 1977)
Pierre Groscolas heb ik al in de Nederlandse uitgave maar deze Duitse kan ik niet laten liggen. Er bestaat immers ook nog het risico dat het onverhoopt een Duitse vertaling is, maar nee... het is gewoon de Franse. Harpo's 'Rock 'N' Roll Clown' is 'Moviestar Version 2'. 'Motorcycle Mama' is volgens mijn herinnering een iets ander deuntje. Oscar Harris gaat enkel mee voor de 'novelty', ik heb geen idee voor de Blauwe Bak of de gospelkoffer want daar komt die evenmin te staan. De Urker Zangers zijn het meest te horen op het theatrale 'I Believe'. Op de keerzijde staat geen slechte cover van 'Jesis Is A Soul Man', oorspronkelijk van Lawrence Reynolds. Hello kan anders flink glamrocken maar in 1977 doen ze het een stukje rustiger aan. Het is niet helemaal mijn kop thee.

* Jimmy 'Bo' Horne- Let Me (NL, TK, 1978)
* Les Humphries Singers- To My Father's House (NL, Decca, 1970)
* Les Humphries Singers- Rock My Soul (Duitsland, Decca, 1970)
* Les Humphries Singers- Kansas City (NL, Decca, 1974)
Jimmy 'Bo' Horne heb ik wel in de Nederlandse uitdossing maar zonder de fotohoes. Datzelfde geldt ook voor 'To My Father's House'. Terwijl wij, de Nederlanders, in 1970 uit onze plaat gaan op 'To My Father's House' is in Duitsland hetzelfde aan de hand met 'Rock My Soul'. 'To My Father's House' blijkt nooit in Duitsland te zijn uitgebracht als single. In 1972 heeft het koor een hit met 'Mexico' en in dat kader moeten we ook 'Kansas City' zien.

* Chas Jankel- Ai No Corrida (NL, A&M, 1980)
* Paul Johnn- Reggae Bump (Duitsland, Hansa, 1977)
* Wally Jump Jnr. & The Criminal Element- Tighten Up (UK, A&M, 1987)
* Henry Mancini- Moon River (Duitsland, RCA Victor, 1961)
Henry Mancini heb ik reeds in de verzameling maar niet met het fraaie fotohoesje. Of... is het een labelhoesje. Ach vooruit... het is dicht en bevat een grote foto, maar de Duitse RCA gebruikt voortdurend hetzelfde design voor haar singles in die tijd. Ik reken het tot een fotohoes. Chas Jankel is de basgitarist in The Blockheads van Ian Dury. Als hij in 1980 solo gaat presenteert hij ons het zelf geschreven 'Ai No Corrida'. Hoewel het geen grote hit zal worden, valt het nummer Quincy Jones op die er vervolgens een knaller van een hit mee scoort in Amerika. Paul Johnn is één van de twee 'stoute' platen. Binnen Wolfman Radio sta ik bekend als iemand die geen reggae 'kent', het genre uitspreekt als 'reggie' en met halfbakken Europese popreggae-dingen op de proppen komt. Het is een beetje een sport geworden. Er is weinig reggae aan de 'Reggae Bump' maar leuk genoeg om de reggae-liefhebbers te irriteren. Voor Wally Jump moet ik dan toch even de apparatuur aan zetten. Ik ken de titel uit het Hitdossier maar tot vorige week gaat er geen lampje branden. Volgens het label covert Wally Jump twee nummers van Archie Bell & The Drells. Ik heb geen idee wat ik moet gaan verwachten en het resultaat vind ik zelfs erg goed. Een Arthur Baker-productie dus heavy in de drums en bas. Op vakkundige wijze wordt 'I Just Can't Stop Dancing' samengevoegd met de groove van 'Tighten Up' en Wally klinkt opvallend écht als de oude Archie Bell. Een leuke plaat!

* Match- Maggie's Ambitious Mother (NL, Poker, 1977)
* McGuinness Flint- When I'm Dead And Gone (UK, Capitol, 1970)
* Mokka- I Was Born To Reggae (Duitsland, Hansa, 1979)
* Monica & Oscar Benton: Everybody Is Telling Me (Duitsland, Columbia, 1972)
Goed gegokt! Ik meen ergens dat ik de Engelse persing van McGuinness Flint moet hebben, maar dat is niet zo. Uiteraard heb ik hem wel in de Nederlandse en is deze dubbel. Dat geldt ook voor Monica & Oscar Benton, nota bene één van de allereerste berichten op Soul-xotica in 2010. De Duitse Columbia kan ik niet laten liggen. Match is in feite Lucifer zonder Margriet Eshuijs. 'Maggie's Ambitious Mother' is geschreven door Hans Vermeulen en is een beetje een zeiknummer. 'Reggae' is de b-kant van de Mokka-single maar uiteraard de kant van mijn keuze. Ik kan het lachen niet bedwingen als ik deze in handen hou. Qua productie is dit Silver Convention met een discoreggae-groove. Tekstueel valt er niet veel te melden in het nummer.

* Olivia Newton-John- Let Me Be There (Duitsland, Polydor, 1973)
* Olivia Newton-John- Hopelessly Devoted To You (NL, RSO, 1978)
* Orchestral Manoeuvres In The Dark- Enola Gay (UK, Dindisc, 1980)
* Partridge Family- Walking In The Rain (Duitsland, Bell, 1972)
Na ruim 35 jaar verzamelen moet je bepaalde singles wel vijftien keer hebben? Niet dus! Ik heb afgelopen vrijdag mijn eerste Nederlandse 'Hopelessly' met fotohoes gekocht. Ik draaide hem nog altijd van de RSO Silverline-single op stuk gedraaid styreen. Toch beschouw ik deze als dubbel. Ik ben in de veronderstelling dat ik Partridge Family ook al heb, maar dat is onjuist. 'It's One Of Those Nights' is de andere Partridge Family-single die ik heb buiten 'I Think I Love You'. 'Walking In The Rain' is een verkrachting van het nummer van The Ronettes. 'Let Me Be There' van Olivia stamt uit haar countrypop-periode en is niets wereldschokkends. 'Enola Gay' is daarentegen een van de singles waar ik echt blij van word. Eentje die al jaren hoog op mijn verlanglijstje staat. De volgende aflevering van de 'Singles round-up' trap ik overigens ook af met een 'big want'.