Tussen twaalf en drie staat onze bezorger bij je voor de deur'. Dat is de mededeling die ik heb gekregen van DHL, maar ja...? De eerste inschatting was gedaan door AI en daar heb ik op dat vlak niet zoveel vertrouwen in. Het herinnert me aan twee jaar geleden toen ik een erg fraaie woensdag heb opgeofferd door het wachten op UPS. Die kwam pas op de avond en bezorgde het ook nog eens bij de afhaallocatie. Ik had dus, achteraf gezien, met een gerust hart uit fietsen kunnen gaan. Vandaag is het weer niet al teveel soeps als ik zo moet beoordelen. Een vrij krachtige wind uit het zuiden. Ik speel nog met het idee van De Wijk maar dan moet DHL wel vóór twee uur zijn geweest. Ik heb gisteravond even zitten tellen in de lijst. Als de Juno-singles vóór zaterdag arriveren dan zijn dat drie extra om mee te beginnen. Dan valt mijn keuze voor de Week Spot op een klassieke Detroit-kant, ook al wil de platenmaatschappij me eigenlijk aan de andere kant hebben. Opnieuw een 'unsung hero' uit Detroit in de schijnwerpers, ditmaal Theresa Lindsay met haar 'Gotta Find A Way' uit 1963.
Theresa Lindsey wordt op 23 mei 1944 geboren in Romulus, een voorstadje van Detroit. Als tiener wil ze maar één ding: Plezier maken. Ze groeit op in een streng religieus gezin en het is strikt verboden om te luisteren naar seculiere rhythm & blues. Als ze Mary Wells 'Bye Bye Baby' heeft horen zingen, trekt Theresa de stoute schoenen aan en meldt zich bij Motown voor een auditie. Ze wordt meteen aangenomen. In de wolken reist ze terug naar Romulus. 'Niks daarvan', zegt haar moeder. 'Je maakt eerst je opleiding af'. Als ze een jaar later slaagt voor haar school wil ze opnieuw de muziek in maar heeft ze intussen Mary Wells en andere zangeressen bij Motown gadegeslagen. Nee, daar wil ze niet onderdeel van zijn. Berry Gordy's manier van werken is als het runnen van een fabriek. Hoewel het personeel voor een bescheiden loontje de wagens in elkaar zet, is het de directie die de winst opstrijkt van de verkochte auto's. Gordy beoordeelt zijn zangers en zangeressen als grondpersoneel. Het is dezelfde Mary Wells die in 1964 de biezen pakt bij Motown omdat ze tevergeefs op een royale cheque zit te wachten nadat 'My Guy' een tophit was geworden. Theresa ziet dat Motown-artiesten veel platen mogen verkopen maar dat ze 'on the road' vaak geen cent hebben te makken. Bovendien is Diana Ross in het vizier gekomen van Gordy en speelt iedere andere zangeres inmiddels tweede of derde viool.
In 1963 sluit Theresa zich aan bij een bestaand bandje en doet daarmee auditie bij Correc-Tone. Eigenaar Wilbert Golden, Ed Wingate (van het latere Golden World-label) en Joanne Bratton zijn aanwezig bij de auditie. Ze vallen allemaal op de stem van Theresa maar zien de band liever vertrekken. Dat gebeurt ook, maar dan heeft Theresa nog één probleem. Ze is té jong om een contract te tekenen en op haar ouders hoeft ze niet te rekenen. De moeder van haar vriendje tekent het contract als Theresa's moeder, voor de 'vader' spreken ze een willekeurige man aan op straat. Het werkt en Theresa kan haar eerste plaatje uitbrengen. 'Gotta Find A Way' is geschreven door Richard 'Popcorn' Wylie en Janie Bradford. De laatste is echter onder contract bij Motown en mag niet meewerken aan producties op andere labels. Daardoor gebruikt ze het pseudoniem Nikki Todd. Wingate financieert de opname en de beste studiomuzikanten worden verzameld waaronder drummer Benny Benjamin. De plaat verkoopt lokaal redelijk en dan neemt Atlantic de distributie op zich. Voorwaarde is wel dat 'Wonderful One', de b-kant, de nieuwe kant wordt. In veel gevallen is op de latere single de titel van 'Gotta Find A Way' doorgekrast. Haar tweede single heet 'Sugar Mountain' en is oorspronkelijk bedoeld voor Yvonne Vernee. Golden wil het uitbrengen op zijn label en dwingt Theresa min of meer tot een uitvoering. Ze haat het nummer zélf met een passie. Van McCoy tekent voor haar derde en laatste single op Correc-Tone. Ze vindt daarna onderdak bij het Golden World-label van Ed Wingate. Ze heeft een aandeel in de tekst van 'I'll Bet You' dat verder door George Clinton en Sidney Barnes wordt geschreven. Clinton zal het later zelf opnemen en zelfs Michael Jackson doet een uitvoering van het nummer. De plaat flopt en op dat moment staat Wingate op het punt om Golden World over te doen aan Berry Gordy. Ze kan nog altijd een contract krijgen bij Motown maar daar bedankt ze nu voor.
Ze trekt naar New York om haar showbiz-carrière een nieuwe impuls te geven. Ze neemt op een gegeven ogenblik een single op in New York als Terry Lindsey. De single, 'It's Over', is vreemd genoeg alleen in Europa uitgegeven. Wellicht dat ik binnenkort de Duitse persing kan toevoegen aan mijn verzameling. In de jaren zeventig toert Lindsey met Broadway-musicals door het land en keert eventueel weer terug naar Michigan. Daar overlijdt ze op 10 juli 2019. Nadat Golden voor het contract bij Golden World heeft gezorgd, verkoopt deze zijn Grand River-studio aan een echtpaar dat het label Magic City zal opzetten. In 1967 brengt het materiaal uit van ene Thelma Lindsey. Er wordt vaak gedacht dat Theresa en Thelma dezelfde zijn of aan elkaar gerelateerd maar dat blijkt 'fake news' te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten