Singles round-up: september 6

Alles is onder controle. De eerste singles komen binnen druppelen en ook heb ik genoeg inspiratie om te schrijven. Het ene is iets gemakkelijker om te schrijven, voor wat dat betreft voel ik dat er wel een zware tijd aan zit te komen. Ik had eigenlijk zaterdag al gehoopt op de platen van Pete maar het is pas gisteren als ik de melding krijg dat de singles de douane zijn gepasseerd en vandaag worden bezorgd. Dat levert een 'Singles round-up' met zestien singles. In de eerste plaats voor de Gele Bak hoewel er een 'gokje' bij zit welke nog in de Blauwe Bak terecht kan komen. De eerste zes heb ik vorige week zaterdag gekocht. Op de laatste zaterdag van de maand heeft de Grote Kerk van Steenwijk een grootschalige rommelmarkt. Ik heb hier in 2008 mijn Wharfedale-luidsprekers gekocht voor een heel zacht prijsje. Normaal gesproken gaat alles na de markt naar het vuilstort maar sinds een paar jaar hebben ze een klein winkeltje in boeken en snuisterijen dat alleen op zaterdag open is. Dit keer hebben ook een paar platen de winkel bereikt en dat levert de eerste zes singles op. Ik mag ze samen voor 2,50 euro hebben dus weinig reden tot klagen. 

* Perry Como- Magic Moments (UK, RCA, 1959)
* Jimmy Bo Horne- Dance Across The Floor (UK, TK, 1978)
* Vicky Leandros- Apres Toi (NL, Philips, 1972)
* Keith Marshall- Only Crying (Frankrijk, Carrere, 1981)
* Nina & Frederik- Listen To The Ocean (Denemarken, Metronome, 1959)
* Odyssey- Going Back To My Roots (NL, RCA, 1981)
Voordat iemand zaterdag op de fiets springt om naar Steenwijk te gaan... Blijf maar thuis! Wat er nu nog ligt aan singles is kleinkunst, klassiek en gewijde muziek. In geval van kleinkunst dan vooral de platen van Wim Kan die je op iedere straathoek tegenkomt. Misschien niet zo goedkoop als hier, maar goed... zou het een ramp zijn geweest als deze waren gerecycled? Van mijn oude Odyssey weet ik dat die een tik in het intro heeft, dus als deze het niet heeft mag dat een upgrade zijn. Bij Jimmy Bo Horne ga ik de twee even vergelijken. Ik geloof dat ik Vicky Leandros in zijn geheel nog niet heb. Nina & Frederik is echt in 1959 in Denemarken uitgebracht. Twee jaar later krijgt het een eerste release in Nederland. De 'die-cut'-hoes is is een Deens accessoire en bovendien heeft het 'NCB" in plaats van 'BIEM' op het label. De meest aangename verrassing is Keith Marshall. Meteen gecheckt met zus en, jawel, zij heeft dit plaatje in 1981 de hitparade in gekocht. Even vluchtig draaien. Perry Como klinkt niet gek voor zijn leeftijd, een beetje distortion in het fluitje. Jimmy Bo Horne kan een upgrade worden, ik weet niet hoe erg mijn oude eraan toe is. Vicky is gewoon gezellig. Keith Marshall is krom als een hoepel maar dat lijkt het draaien nog niet in de weg te staan. Zus heeft gezegd dat ze nog eens naar haar singles wil kijken en wel een paar wil missen. Naar 'Versailles' van White Soxx kan ik fluiten! Daar hadden broeder en ik ooit al een klein 'gevecht' over wie deze zou erven...  Net als bij Perry Como is Nina & Frederik opvallend goed voor de leeftijd. Odyssey slaat niet over en mag dus zeker blijven!

Dan mag ik jullie nu voorstellen aan Eazeybeat Pete. Ik ken zijn naam sinds het eerste moment dat ik naar Wolfman Radio luister. Een aantal van het station, destijds, hebben daarvoor met Pete gewerkt bij een ander station. Pete heeft hen aangeboden hen te sponsoren met cd's als ze reclame willen maken voor zijn webshop. Zij zijn de enigen binnen Wolfman Radio die een adverteerder mogen hebben. Pete is een graag geziene gast in de chatroom en het is een anderhalf jaar geleden dat ik naar zijn radioshows ga luisteren op dinsdag- en woensdagavond. Pete heeft zijn leven lang in de muziek gewerkt waaronder een lange tijd bij het Engelse London Records. Noem een grote band of artiest op London of Mercury uit de periode van 1985 tot en met 2000...? Pete heeft gewerkt met deze artiest en vaak ook persoonlijk begeleidt. Hij heeft zijn webshop overgeheveld naar Ebay en is zich een paar jaar geleden gaan storten op het vinyl waarbij hij een neus heeft voor promo's en demo's. Onlangs kondigt hij aan een partij rock binnen te hebben en bij een eerste inspectie zie ik al vier waarvoor ik belangstelling heb. Omdat deze singles binnen drie dagen in Uffelte zijn, gooi ik een tweede bestelling er achteraan. Deze doet er maar liefst tien dagen over, maar ach... Dat levert de volgende tien singles op. 

* Golden Earring- Radar Love (UK, Track, 1973)
Tja, kijk... Ik wil ook nog eens de Amerikaanse MCA hebben maar dat heeft geen haast. Toch moet ik benadrukken dat mijn Nederlandse 'Radar Love' nooit in de beste staat is geweest dus de Engelse is meer dan een extra persing. Ik heb een gevoel dat een kleine poetsbeurt de staat kan opkrikken. Hij is niet slecht, sterker nog: Het is verbluffende Engelse stereo. De blazers in het refrein hebben zelfs een eigen plekje gekregen en de basgitaar klinkt fruitiger dan in de Nederlandse persing. Ja, hij moet wel even worden schoongemaakt maar het zijn keurige prijzen bij Pete. 

* Marillion- Kayleigh (UK, EMI, 1985)
Als ik vanavond naar huis fiets, hoor ik onder andere deze. Ik heb gisteren een vijftigtal jaren tachtig-nummers in een map gegooid. Ook al moest ik hem vijf keer per dag verplicht horen? Het blijft gewoon een wereldnummer. Ademloos geluisterd. Deze is voorlopig nog niet uitgespeeld bij mij!

* Medicine Head- Slip And Slide (UK, Polydor, 1974)
Even gokken? Ach ja, waarom ook niet. Ik ken wel een aantal platen van Medicine Head maar 'Slip And Slide' zegt me niks. Het opleggen begint al goed want het gaatje voelt 'maagdelijk' aan. Het is een eigenzinnig plaatje zoals we dat gewend zijn van de heren. Het is geschoeid op de blues met veel mondharmonica maar ook op een poppy refreintje. Het valt wel in hetzelfde straatje als 'One And One Is One', lastig om voor één gat te vangen. 

* Garnet Mims & Truckin' Company- What It Is (UK, Arista, 1977)
De gok voor de Blauwe Bak. Pete heeft deze single misschien al vier of vijf jaar op zijn site staan als hij een hele partij Arista-promo's op de kop heeft getikt. Daar heb ik wel vaker naar gekeken maar nooit tot een bestelling over gegaan. Ik heb ook al jaren niet van Ebay gekocht en moet zeggen dat ik het irritant vind in vergelijking met Discogs. Het is niet één order, het zijn zes berichten omdat er zes singles in het pakket zitten. Oef, deze is aardig krom maar 'does not affect play'. Garnet Mims staat er op het label maar dat is uiteraard Garnet Mimms. Het is ietwat saaie doorsnee-disco maar ik gun het een plekje in de Blauwe Bak tussen de Engelse persingen. 

* Nazareth- Broken Down Angel (UK, Mooncrest, 1973)
* Nazareth- This Flight Tonight (UK, Mooncrest, 1973)
Ik heb de nummers al wel op verschillende heruitgaven en Duitse persingen maar beschouw deze Engelsen als echte nieuwe aanwinsten. De rest zijn meer 'thuisbrengers'. Ik zie nu trouwens dat 'Broken Down Angel' is geproduceerd door Roger Glover. Dat heb ik nooit geweten! Het is uit dezelfde partij als Golden Earring en ook hier moet ik nog even poetsen. Ja!!!! Zo heb ik 'This Flight Tonight' nog niet. Op de andere persingen heeft het een bescheten geluid en hier is het uitgebalanceerde stereo. Een nummer dat al dertig jaar bij me is maar waarvan ik de eerste vijf jaar niet weet wat het precies is. Ik heb het op een budget-compilaite-cd staan waar het is weggeschreven als 'Who Do You Love' van Juicy Lucy. Het blijkt al snel dat het een ander nummer is maar we hebben dan nog geen Youtube en dergelijke. In 2009 ook Joni Mitchell's origineel leren kennen maar deze mist die aanstekelijke groove van Nazareth. 

* Queen- Seven Seas Of Rhye (UK, EMI, 1974)
Bij Queen schieten de meeste handelaren in een spastische houding. Opeens moet een plaat tientjes kosten terwijl het gewoon een paar euro waard is. Pete is daar wars van. Hij biedt een aantal vroege Queen-singles aan voor een zeer fraaie 'Buy-It-Now'. Ik heb ook mijn oog op 'Bohemian Rhapsody' omdat mijn Nederlandse compleet aan gort is. Nét goed want draaien doe ik hem toch niet. 'Seven Seas Of Rhye' is de volgende interessante. Ik heb het nummer op de b-kant van 'Friends Will Be Friends' maar de originele Engelse EMI voor een zacht prijsje? Daar kan ik geen nee tegen zeggen. En hij klinkt puntgaaf! 

* Donna Summer- I Love You (UK, Casablanca, 1977)
Zijn persoonlijke prinses in 1977. Dat heeft hij ons al eens toevertrouwd. In zijn dromen staat hij met Donna op de dansvloer van de plaatselijke discotheek te swingen. 'I Love You' ken ik uiteraard wel maar is niet de Donna Summer-plaat die je veel in Nederland hoort. Voor mij valt het nummer in de categorie van 'Love's Unkind'. Zelfs als je de dominante disco-dreun van Moroder en Bellotte weg laat, blijft nog altijd een fijne popsong over. Deze is overigens spotgoedkoop en kan wel mee in het pakket. 

* Thin Lizzy- Dancing In The Moonlight (UK, Vertigo, 1977)
Ik heb nooit gezocht naar de Nederlandse maar inmiddels verplicht de collectie om naar Engelse persingen te zoeken. Golden Earring en Thin Lizzy zijn de eerste twee die in het oog springen en me de eerste bestelling laten plaatsen. Na een poetsbeurtje gaat deze vast als nieuw klinken. Hij is op zijn minst niet afgedraaid want dat kan wel bij dit soort platen. 

* U2- Pride (UK, Island, 1984)
'Niet verder vertellen', grap ik tegen Pete na de tweede bestelling. Hij weet dat ik geen grote Queen- of U2-fan ben en nu heb ik opeens een single van elk in het pakket. Hoe komt dat? Voor 'Pride' heb ik een zwak en dat gaat terug naar mijn dj-avonturen in Classics in 2005. Daar ligt de 12" en maakt dat ik verslingerd raak aan dat formaat. Je moet de persoon los zien van de muziek en mijn haat jegens Bono maakt niet dat ik niet naar U2 kan luisteren. Ik vind de latere platen van de band gewoon doodsaai, hetzelfde gevoel dat ik krijg bij Coldplay. 

Hij heeft momenteel een aantal demo's en promo's in de aanbieding waar een paar erg interessante tussen zitten. Blijkbaar komt er ook nog een partij Northern Soul aan.