donderdag 25 september 2025

Het nalatenschap op 45 toeren deel 13 (slot)


Blogger en Soul-xotica is inmiddels verdwenen uit de 'meest gebruikte pagina's' op mijn startpagina. Dat betekent dat ik stevig aan de bak moet! Ik ga straks wellicht kijken naar een Week Spot voor deze week. Morgen arriveert een tweede pakket van Juno van deze week en ik moet even zien hoe dat de show gaat beïnvloeden op zaterdag. Ik heb op zichzelf al eentje in gedachten. Ik ben vorig jaar oktober begonnen met 'Het nalatenschap', niet wetende dat broeder me een partij singles zou nalaten. Begin dit jaar is het min of meer afgelopen met 'Het nalatenschap'. Ik kan wellicht nog steeds wel een aantal bands en artiesten bedenken maar het is niet meer zo frequent als in de eerste maanden. 'Het nalatenschap op 45 toeren' zijn de 151 singles die hij heeft bewaard. Veelal Nederlandse artiesten met platen die bij een Deense platendealer zo in de Kliko gaan. De overige singles heeft hij voor een habbekrats van de hand gedaan en ik vloek even hartgrondig als hij me dat vertelt. In dit laatste deel twee singles die hij in Denemarken heeft gekocht, vier die hij destijds in Nederland heeft aangeschaft en... 'last but not least'...? 

Afgelopen week komt het ter sprake en hoef ik niet meer diep na te denken. Hij zou afgelopen dinsdag acht jaar zijn getrouwd. 2017 dus! Volgens mij moet dat heel spontaan zijn ontstaan want twee maanden eerder treffen we elkaar nog en dan wordt niet gesproken over trouwplannen. Ik woon het laatste jaar in Nijeveen als we voor de eerste keer 'op locatie' afspreken. Voor die tijd kom ik gewoon naar Jutrijp als hij mijn moeder bezoekt. Niets ten nadele van onze moeder maar broeder en ik voelen elkaar net iets meer vrijuit om te praten als moeder niet in de buurt is. Zo ontstaat het idee om in Havelta af te spreken. Een wandelingetje door het dorp, patat met een kroket na afloop en dan weer ieder zijn weegs. Dit moet de eerste keer zijn geweest dat ik schoonzusje heb ontmoet. Ze is lekker 'down-to-earth' vergeleken met zijn eerdere vrouwen en laat broer en mij vooral de gang gaan in het Fries. We lopen een héél klein bochtje om. Onderweg willen we een ijsje halen bij een camping maar dat lukt niet helemaal goed. Patat met een kroket bij het cafetaria en 'dit is voor herhaling vatbaar'. 

Een jaar later woon ik net een paar weken in Uffelte en heb ik besloten mijn huis niet gesloten te houden voor familie. Daar kom ik later van terug maar zowel broeder met zijn gezin en mijn moeder met zus en zwager zijn binnen geweest in Uffelte. Het komt goed uit want het is erg druilerig weer als ik met broeder heb afgesproken. Het zou proppen worden om met zijn vijven in de auto te passen, maar geen nood... Ik heb immers de pijlsnelle Pioneer! In Havelte een tijd gewacht. Als je niet weet dat je links-rechts moet, rij je zomaar een woonwijk binnen. Als je dan verwacht dat je een blokje om kan rijden, kom je bedrogen uit. Er zijn maar twee uitgangen en binnenin is het een doolhof. Ik heb het dankzij de post in 2019 weten te ontrafelen maar als je onbekend bent, verdwaal je zonder twijfel. De eigenaar van het cafetaria hoort het Deens en komt vervolgens met frikandellen om te proeven. Toch staat er wederom patat met twee kroketten op het menu. Een souvenir uit onze kindertijd. In 2017 is er een etentje gepland in Hommerts. Broeder haalt me op van huis en we rijden eerst naar Diever. Daar blijkt een oldtimerdag te zijn met kraampjes. 's Avonds eten we bij het restaurant in Hommerts en brengt hij me weer terug. 

In 2018 viert mijn moeder haar tachtigste verjaardag. Voor broeder andermaal een reden om in de auto te stappen. Volgens mij hebben we verder niets anders gedaan in dat jaar. In 2019 zijn we, denk ik, voor de eerste keer gaan lopen in het Holtingerveld. Een paar dagen later treffen we elkaar opnieuw. Broeder haalt me op uit Heerenveen en we brengen de middag door bij moeder. Mijn oudste broer arriveert die dag in Nederland met zijn vrouw en zoon en we gaan naar een restaurant voor een maaltijd. Het is een chaotische dag waaraan ik niet de beste herinneringen heb maar het zal evengoed de laatste keer zijn dat we compleet zijn en in het gezelschap van moeder. Van 2020 weet ik me niets meer te herinneren. Van 2021 wel! Dat is een grijze zondagmiddag en we gaan wederom naar het Holtingerveld. Alleen wandelen we nu een heel ander stuk. In de zomer van 2022 treffen we elkaar op dezelfde plek. Het is dan hemelsmooi weer. Ik zou hier qua herinnering lelijk de mist in zijn gegaan. Ware het niet dat schoonzusje me vorig jaar een paar foto's heeft doorgestuurd waaronder die van 2022. Ik draag dan mijn 'No Farmers No Food'-hoodie want de zomer van 2022 was die van de boerenprotesten. In het najaar treffen we elkaar geregeld vanwege moeder en het leeghalen van het huis. Begin oktober 2023 zal hij weer naar Nederland komen. 

Waar spreken we af? 'Gewoon op het Holtingerveld?'. Ik hoor een licht protest want broeder heeft het daar wel gezien. Toch komt er geen andere optie voorbij en is dat voorlopig de afspraak. Totdat ik de dag van tevoren naar huis fiets en langs het Uffelter Binnenveld kom. Ik stel het voor en hij is meteen enthousiast. Ze zijn écht samen, de kinderen zijn niet mee, en het wordt in alle opzichten een legendarische wandeling. Als we bijna het veld rond zijn, vraag ik schoonzusje of ze een foto van ons tweeën wil maken. 'Zolang je hem niet op Facebook of je blog zet'. We eten de traditionele patat met twee kroketten in Havelte en kijken al stiekem uit naar het volgende jaar. Ik heb mezelf een opdracht gegeven want volgend jaar gaan we naar het Brandeveen. Aan mij de opdracht om uit te zoeken hoe je daar het beste naartoe kan lopen want tot dan toe ben ik een paar maal verdwaald. 

Heb ik het helder voor ogen? Nee, nog steeds niet. Er is vaak sprake van mazzel als ik het snel weet te vinden. Desondanks hebben we al in augustus contact en spreken we af om op donderdag 10 oktober naar het Brandeveen te lopen. Een week van tevoren is het weer helemaal omgeslagen en regent het pijpenstelen. Als het zo gaat is het een drekbende rondom het Brandeveen, dus wellicht moeten we een alternatief plan trekken? We spreken af om te gaan chinezen als het bar slecht weer is en wellicht ergens anders wandelen als het redelijk droog is. 'Misschien knapt het weer ook wel weer op'. Hij is immer optimistisch. En... achteraf gezien? Het weekend erna is de grond alweer opgedroogd en het is op donderdag 10 oktober niet bepaald slecht weer. Het had gekund! Maar in plaats daarvan zie ik hem die middag voor het laatst in Denemarken voordat we de kist sluiten. De zondag erna heb ik wel een soort van ritueel bij Brandeveen en dat ga ik dit jaar opnieuw herhalen. 

** This Old House - Boris Gardiner (Denemarken, Mega, 1987)
** Get Outta My Dreams, Get Into My Car - Billy Ocean (UK, Jive, 1988)
** Nederland - Mam (NL, Top Hole, 1989)
** Memre Den - Surinam All Stars (NL, Dureco, 1989)
** Agnus Dei - Janus (NL, Friends, 1990)
** Vattene Amore - Amedeo Minghi Mietta (België, CNR, 1990)
** Geitenwollensokkenrockers - Vandale (NL, Lark, 1982)

Hij is goed wakker geweest toen hij Boris Gardiner heeft gekocht. 'This Old House' is namelijk geschreven door J. Bouwens. Dat is niemand minder dan onze George Baker. In de week dat bekend is geworden dat Frits Spits stopt met zijn radiowerk is 'Nederland' van Mam erg toepasselijk. Hij draait de platen weken achtereen en broeder zet de radio op 10 als het voorbij komt. 'Memre Den' is de crossover tussen zijn voetbalhobby én muziek. De plaat is ter nagedachtenis van de slachtoffers vliegtuigongeluk op 7 juni 1989 in Suriname, waarbij de slachtoffers vallen onder spelers van het Surinaams elftal. Broeder heeft de single anno 2024 erg prominent tentoon gesteld in zijn muziekkamer. 'Agnus Dei' van Janus is een erg slechte variant op de Gregoriaanse zang van Enigma. Er woont een Janus bij ons in het dorp en we moeten hard lachen om de plaat. Ik denk dat dit de combi is geweest om de single te kopen. Net als met Amedeo Minghi. Geen flauw idee waarom. Hij is dan al twee jaar aan de cd's. 

Tja... en dan... Vandale. Het is mei 1990 als er een markt is in de Sneker wijk Sperkhem. Ik haal daar 's ochtends al een single maar ben er ook later op de middag. Ik heb belangstelling voor een paar singles bij iemand die er dertig heeft. Hij wil ze kwijt en mijn beurs wordt ondersteboven gekeerd. Ik ben de winnaar van de singles. Als hippie heb ik direct een hekel aan Vandale maar broeder ziet er de lol wel van in. Ik weet niet of ik hem heb gegeven of dat er nog een kwartje of een gulden van eigenaar is verwisseld. Zelf heb ik hem evengoed een jaar later nog met fotohoes gekocht en ga het dan zelf ook waarderen. Een beetje zelfspot kan geen kwaad? Qua naam een variant op Van Halen, muzikaal is het 'beton' en de zanger krijgt pijn in zijn maag als hij een hippie ziet in een houtjes-touwtjes-jas. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten