Singles round-up: september 5

Als opeens alles even zo loopt als dat je het niet hebt gepland. Dat is de juiste omschrijving voor dit afgelopen weekend. Het vroeg ontwaken wil niet echt lukken en kort na het middaguur wordt de eerste regen en onweer al verwacht. Ik zou nog naar Steenwijk kunnen om post te bezorgen zodat ik morgen klaar ben, maar dan opnieuw...? Dan zit ik daar in de regen en onweer. Intussen houdt PostNL me bezig met een pakketje singles en ik kom niet van huis, buiten Havelte op en neer voor boodschappen. Dan wil ik aan 'Do The 45' beginnen maar blijkt dat de 'oudste' naald van de twee compleet is afgesleten. Oudste mag tussen aanhalingstekens want ook deze heb ik nog geen half jaar. Toch maar weer terug naar de banaantjes van Tonar? Dit maakt dat ik vanavond eveneens vrij ben. Ik ga vandaag beginnen met twaalf nieuwe en recente aanwinsten. Later deze week nog een aflevering met 'algemene oldies'. Ik heb vandaag ook een paar besteld bij Juno dus tegen het einde van de maand méér nieuw en recent werk. De rechterplatenspeler mag aan want links wacht op een nieuwe naald. 

* Cookin' On 3 Burners- Cookin' The Books (Duitsland, Soul Messin', 2025)
'This Girl' is een nummer dat altijd synoniem zal blijven staan aan de eerste weken als inwoner van Uffelte. Buiten dat ik de single zelf nog wel eens draai, hoor ik hem verder wel eens bij de Albert Heijn. Dat vindt voor de supermarktradio de remix van Kungs aan de té harde kant en dus draaien ze daar het origineel van Cookin' On 3 Burners met zangeres Kylie Auldist. Toch is Cookin' in de eerste plaats een instrumentale band Ik ben doorgaans erg voorzichtig met instrumentale jazz en funk maar heb me toch laten verleiden tot deze single. 'Cookin' is het soort Hammond-funk waarover je kan verbazen dat het nog niet eerder is gemaakt. Het lijkt op van alles maar net eigenwijs genoeg om een eigen smoel te hebben. Er zit iets van een instrumentaal refrein in het nummer dat opeens heel erg poppy is en doet denken aan de sound van 'This Girl'. 'Give A Little Lovin' op de flip is gezongen. Het is zangeres Stella Angelico en deze klinkt ook als voorgenoemde Auldist. Het is de soulvolle funk-kant welke herinnert aan 'This Girl', maar voor mij definitief de topkant. 

* The Kevin Fingier Collective- Comin' Home Baby (UK, Fingier, 2025)
Ik denk dat het vinyl nu wel uitverkocht zal zijn want het staat twee weken geleden bovenaan de hitlijst van de vinylsingles. Hoewel Acid Jazz achter dit plaatje zit, zijn de singles gelimiteerd en binnen de kortste keren uitverkocht. Kevin Fingier werkt vanuit Zuid Amerika met lokale muzikanten en weet iedere plaat te laten klinken alsof het nooit 1968 is geworden. 'Comin' Home Baby' is de populaire instrumentale versie van de gezongen evergreen. Nog altijd een grote hit in het Engelse Mod-circuit maar Fingier en de zijnen weten hier niets op aan te vullen. Dan de b-kant, 'Leaving Samsara'. Dat is opeens onvervalste Jamaicaanse rocksteady reggae en laat dit nu de kant zijn waarvoor ik de single heb gekocht! Alleen de drummer verraadt soms dat het een latere opname is, verder klinkt het net zo gruizig als menig klassieker uit het genre uit 1967. 

* Cee-Lo Green- I Want You (UK, Infamous Classics USA, 2025)
Ja, ik durf op voorhand de plaat tot Engels te beoordelen. Ik heb twee jaar geleden een single gekocht op het R&B Classics-label en moet dan vaststellen dat bijna ieder genre zijn eigen 'Classics' heeft en veelal uit de koker komen van een Franse of Engelse dj. Dit is andermaal een 're-work' waarbij Cee-Lo niet op het label wordt genoemd, precies zoals bij de voorgenoemde R&B Classics-single. Cee-Lo heeft een markante soulstem en dus is dit op voorhand een winnaar. Ik moet bekennen dat ik het origineel nog niet heb beluisterd maar vermoedt dat er iets bas aan de groove is toegevoegd. Dat is eigenlijk het procedé van Classics. Ik ben niet de enige die dit steengoed vind want een collega-dj in Engeland loopt ook helemaal weg met deze. 

* Itamar- Sitar Slam (US, Funk Night Field, 2025)
Hoe heeft de postbode me bezig gehouden op zaterdagmiddag? Welnu, ik krijg dankzij de track & trace mailtjes over het bezorgmoment. Om vier uur krijg ik bevestiging dat het is bezorgd en dus ren ik naar de brievenbus. Niets... Via de chatbot van PostNL kan ik geen medewerker spreken maar wel een vraag sturen naar de bezorger van het pakket. Die antwoordt kort: 'Voor de deur'. Daar staat het niet. Zelfs bij de deur van de schuur gekeken. Inmiddels zijn ook de buren op de hoogte maar ook zij kunnen niet helpen. Vanmiddag gaat de bel en staat buurman voor de deur. Staat het pakket bij zijn achterdeur... Dus PostNL krijgt morgen een klacht! Het Funk Night-label is al een paar jaar een favoriet maar ondanks de 'funk' in de titel zijn dat ook pop- en soulplaten. Met Funk Night Field gaat het label naar de roots met instrumentale funk dat klinkt als verloren gewaande opnames uit de jaren zestig. JJ Whitefield heeft ook mee geschreven aan 'Sitar Slam' en is de producent. Met zo'n titel heb je meteen mijn aandacht! Lekkere harde sixties funk met een prominente sitar voor de melodie. Het werkt! 'Phin Phun' gaat door op de psychedelische trip maar funkt naar mijn mening minder. 'Sitar Slam' is een heerlijke novelty!

* Messiahs Of Glory- Can't Find Another Love (UK, Celestial Echo, 1970, re: 2025)
Een paar weken geleden heb ik de single behandeld van Elder Ward & The Ward Singers en noem daarbij dat er 'Part One' op het hoesje staat. Welnu, dit is 'Part Two'. Greg Belson heeft eerder dit jaar een album uitgegeven met nummers uit de HOB-catalogus en mag in dat kader hier twee nummers aanbieden via Celestial Echo. Ik ga vanaf nu het label in de gaten houden en straks hebben we eentje van eerder dit jaar. Ik heb vandaag de nieuwste aanwinst van het label aangeschaft. Je kan de gospel overlaten aan ome Greg en dit is andermaal een parel uit de rijke catalogus van het label. Een steady soulvolle groove met totaal bezielde heren aan de microfoon. Op de flip staat 'Jesus Hold My Hand' van The Royal Travelers en, als ik me niet vergis, is deze nog niet eerder op vinylsingle verschenen. Dat is muzikaal iets vriendelijker dan de donkere groove van de Messiahs, maar is minstens net zo hypnotiserend om je in een totale extase te laten dansen in het licht van de heilige geest. Of zoiets... Ik krijg spontaan goede luim van dit soort platen. 

* Orchestra Mambo International- Mi Mambo (UK, Echo Labs, 2025)
Ik geloof dat ik de 'issue' nog altijd niet heb gezien hoewel de oorspronkelijke releasedatum staat op begin september. Hij staat wel op Discogs. Deze proefpersing is desondanks een maand onderweg geweest dus ik heb niet echt een grote primeur. Ik draag Si Cheeba en zijn Echo Chamber- en Echo Labs-label een warm hart toe maar in werkelijkheid is dit een 'aardappeltje anders' voor de Blauwe Bak. Opeens zitten we kopje onder in de salsa en de mambo. Is het goed gegaan met de proefpersing? Niet dus, de kanten zijn omgedraaid. Op kant A staat het origineel, de b-kant is duidelijk een remix van de hand van Si Cheeba. Het origineel is niet te versmaden maar Cheeba maakt het geschikt voor de Blauwe Bak. 

* James Reese & The Progressions- Joker (UK, Najma/Super Disco Edits, 1972, re: 2017)
Chris van Midas Touch heeft onlangs een kleine update gedaan voor wat betreft de 'new-ish' heruitgaven en in dat kader biedt hij deze van James Reese & The Progressions aan. Het is mijn kennismaking en kijk meteen op Discogs. HHV in Berlijn heeft er eentje, maar dan... Zou Juno er nog eentje hebben liggen? Jawel! Voor de originele verkoopprijs want sommigen liggen al een tandje hoger. Reese neemt het nummer op in 1972 maar zal 45 jaar op de plank blijven liggen. 'Joker' is onweerstaanbare crossover-sweet soul. Het lijkt op momenten op 'What's Going On' van Marvin Gaye (het 'Where did you come from'  met name). Het is een 'builder' ook al moet een paar maal een 'keychange' eraan te pas komen. Nu al één van de ultieme favorieten van 2025 voor mij. Op de b-kant staat 'He'll Never Go' en dat heeft een funky crossover-soul-benadering. Toch mist het de aantrekkingskracht van 'Joker' maar zeker niet slecht!

* The Swan Silvertones- If You Believe Your God Is Dead (UK, Celestial Echo, 1972, re: 2025)
Opnieuw uit de HOB-catalogus maar ditmaal zonder de medewerking van Greg. Wel een hele klassieke gospel-single van een koor dat al sinds 1938 bestaat. Ik geloof dat ik het heb gehoord in één van de eerste radioshows van Greg waarvoor ik de computer aanzet. Een heuse gospelfunk-klassieker van de bovenste plank. 'He's Sweet I Know' is goed genoeg voor een b-kant maar totaal niet interessant als je op zoek bent naar groovy of funky gospel. 

* Alice Taylor- Sounds Ridiculous (UK, Soul Junction, 197?, re: 2024)
Uit Philadelphia en uit de stal van Manny Campbell, een man die recentelijk heel actief is met het uitventen van zijn jaren zeventig-opnames. Deze single heeft in de jaren zeventig al eens een release gehad maar is zeldzamer dan een zuurstokroze Bugatti. Ik kom terecht op de site van Soul Junction vanwege de nieuwste release maar besluit even verder te kijken. Deze van Alice Taylor heb ik vorig jaar helemaal gemist. Het origineel heeft een zware ruis op de achtergrond en dat is door Soul Junction vakkundig weg gemastered. Een onweerstaanbare plaat is het resultaat. Op de flip staan twee versies van 'Rock'N'Roll Singin' Superstar', in de jaren zeventig de eigenlijke a-kant. Daarvoor moet ik de platenspeler op 33 toeren zetten en dat doe ik niet. Beter dan 'Sounds Ridiculous' gaat het hem niet worden!

* The James Taylor Quartet- Wildflower (UK, Acid Jazz, 2025)
Je komt hondenkoekjes tekort als je zomaar Bello naar je toe roept en het kan ook druk worden als je gaat roepen om James Taylor. Omdat de Amerikaan nooit een kwartet heeft gehad dat hij naar zichzelf heeft genoemd, komt de Engelse James Taylor ermee weg. Taylor is al vanaf de vroege jaren negentig actief met materiaal voor de Mods en keert in 2025 terug bij Acid Jazz voor deze single. De b-kant kan me niet echt bekoren, weet ik nog van de eerste luisterbeurt op de site van Juno. 'Wildflower' is daarentegen 'sunshine pop' met een Mod-ondertoon en staat voor mij synoniem aan de afgelopen vakantie. Een beetje Style Council in de mix met The Grassroots. 

* JJ Whitefield - Flute Punch (US, Funk Night Field, 2025)
JJ Whitefield is een Duitse multi-instrumentalist en dus ook verantwoordelijk voor de Itama-single. 'Flute Punch' is eigenlijk dezelfde soort sixties funk maar nu met een fluit. Tja, dat is een combinatie die we wel kennen maar het maakt het zeker niet minder leuk. Het is alleen niet heel erg essentieel. Op de b-kant een 'dub mix' van zijn 'Comin' At Ya'. Dat is dus reggae-dub. Niet slecht maar ook niet geschikt voor de Blauwe Bak. Dat is net weer een bruggetje té ver...

* Donald Byrd- Think Twice (UK, Major Keys, 1975, re: 2025)
Ik ben een beetje verbaasd als de bezorger voor mijn deur staat met een platte pizzadoos. Ik verwacht immers niets groters dan 7"-formaat? Dan blijkt dat ik niet goed heb gekeken bij het bestellen van deze plaat van Donald Byrd want deze blijkt op 12" te zijn. Ik moet bekennen dat het een 'kassakoopje' was en als ik had geweten dat het 12" was geweest, had ik hem waarschijnlijk niet gekocht. Als ik een 12" uit de koffer pak moet er stevig worden gedanst en daarvoor is deze me té mellow. Toch denk ik dat ik het wel een kansje wil gunnen om te groeien. Nog twee maanden te gaan tot de Blauwe Bak Top 100 dus er kan nog veel gebeuren? 'Where Are We Going' op de flip klinkt ook niet verkeerd. Enige klacht blijft dat het 12" is en geen 7".