Als er één ding is dat ik van broer heb geleerd dan is dat om altijd nieuwsgierig te blijven naar nieuwe en onbekende muziek. Een aantal van deze bands en artiesten heb ik de revue laten passeren in 'Het nalatenschap'. Ik geloof niet dat broeder erg veel op heeft met de muziekstijl waarover ik vanavond ga schrijven, maar ergens voel ik wel zijn invloed. Allereerst: De 'beeldenroute' die ik vanmiddag heb aangehaald. Ik lees in de bio van T.Rex dat Herbie Flowers vorig jaar is overleden. Toch heb ik in 2012 al een bericht over hem gepubliceerd, nog vóór de 'Beeldenroute'. Nu we in het herstel-hoekje zitten... Ik heb gisteravond voor het eerst 'Agnus Dei' van Janus opgezet (uit 'Het nalatenschap op 45 toeren') en dat heeft niets van doen met Enigma. Janus blijkt een Duits-Engelse progrock-band te zijn en de single bevat twee gedeeltes uit een suite van negentien minuten. Het valt niet eens tegen! Ik ben al een tijdje van plan om over dit onderwerp te schrijven maar weet niet hoe ik het vorm moet geven of wat ik als illustratie moet gebruiken. Vanmiddag krijg ik opeens de ingeving en Nano Banana doet de rest. 2025 is nu al het jaar van de klassieke muziek voor mij!
Het begint eigenlijk in februari. Ik luister zo nu en dan naar de radioshow van een vriendin op een Engels radiostation. Zij heeft een zéér brede muzieksmaak en ik pik altijd wel iets op uit haar shows. Haar shows zijn vrij 'uniek', als ze in de stemming is voor iets dan draait ze het. In de show in februari wisselt ze indie-pop af met stukken klassieke muziek. Dan hoor ik een stuk van Vivaldi. Ik ken uiteraard alleen flarden uit de 'Vier Jaargetijden' en met name de 'Lente'. Ik schakel over naar Mp3va en haal een album op met meesterwerken van Vivaldi. Ik weet ook nog wanneer ik het heb gedraaid: Het is de terugweg vanuit Dedemsvaart. Bij Zuidwolde ben ik het dermate zat dat ik iets anders op zet. Een paar weken later gaat het knagen. De 'Morning Glroy' uit Grieg's Peer Gynt vind ik bijvoorbeeld ook prachtig. Hup, de hele Peer Gynt Suite opgehaald en op de mp3-speler. Dan moet ik ook de 'New World' van Dvorak hebben. Als The Moody Blues overeenkomen om een conceptplaat op te nemen om het stereogeluid in zowel de pop als de klassieke muziek te promoten, wil de band aan de slag met de 'New World Symphony'. Toch ontstaat er iets anders en dat kennen we tegenwoordig als 'Days Of Future Passed'. Downloaden en op een mp3-speler zetten is één. Het ook nog eens draaien is een tweede.
Ik onderneem dan een aantal wandelingen waarbij ik me laat begeleiden door klassieke muziek. Zo dwaal ik in februari door het bos met Peer Gynt op de koptelefoon. Langzamerhand krijg ik meer inspiratie en voeg ik bijna iedere maand wel een aantal klassieke werken toe. Toch is hier hetzelfde aan de hand als in de popmuziek, het gaat alle kanten op. In april voeg ik een album toe met muziek van Georg Philipp Telemann. In het rijtje van de klassieke componisten zit je dan al flink 'diep' in de materie, zeker als je de stukken ook op waarde kan schatten. De cd van Telemann maakt overuren op de mp3-speler. Heerlijk om te luisteren tijdens fietstochten en dan maakt het niet uit of het door het Drents-Friese Wold is of tijdens het bezorgen van de post. Het smaakt mij altijd!
Natuurlijk is klassiek goed beschouwd de bakermat van de popmuziek. Hier ontstaan melodieën niet vanzelf zoals in de folk of de gewijde muziek, maar wordt iets doelbewust gecomponeerd. Als je thuis bent in de symfonische rock of The Beatles, om maar iets te noemen, dan herken je heel veel 'samples' in de klassieke muziek. Zelf heb ik het altijd met stoffigheid geassocieerd. Maarten Van Rossem (iemand die ik háát met een passie) zei ooit voor de radio dat iemand die na zijn dertigste nog naar popmuziek luisterde voor geen meter deugde. Mijn kritiek op de klassieke muziek is dat het blijft terug grijpen en dat het niet vernieuwt. Wat zou er gebeuren als de componisten van toen één dag zouden doorbrengen in 2025? Ze zouden naar een muziekwinkel gaan en zich vergapen aan de instrumenten die er te koop zijn. Gitaren, drumstellen, synthesizers en zelfs autotune. Ze kunnen zich niet voorstellen dat honderd jaar later nog altijd musici hun muziek spelen met traditionele instrumenten. Met Vivaldi ben ik binnen een draaibeurt klaar maar schat in dat hij spontaan een metalgitarist zou worden als hij de kans zou krijgen.
Tot zover de kritiek. Voor de rest heeft klassiek een invloed op mij die ik niet vind binnen de popmuziek. Ik kan mezelf namelijk helemaal ontspannen. Bij popmuziek blijft mijn hoofd door ratelen. Herinneringen, associaties en meer van dat alles. Persoonlijk vind ik niets fijner dan door de wind te fietsen met een lekkere symfonie op mijn oren. Genieten van de omgeving zonder dat ik het verkeer niet kan horen. Wees niet bang: Ondanks de nieuwe hobby zal Soul-xotica zich beperken tot de popmuziek en de directe omgeving. Ik heb in 2016 Peer Gynt al eens op elpee gekocht, maar verder verwacht ik evenmin dat ik opeens klassieke elpees ga verzamelen. Het is de muziek voor onderweg en dan is de digitale vorm goed genoeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten