De laatste keer dat ik 'Het zilveren goud' heb gedaan is het 5600e bericht. De slingers blijven dan achterwege maar ik trakteer mezelf wel op een extra lekker chocolaatje bij de koffie. Inmiddels ben ik aan bericht 5664 begonnen. 'Het zilveren goud' loopt begin augustus even vertraging op omdat ik helemaal zeker van iets wil zijn. Ik weet het nu iets beter te reconstrueren maar moet toegeven dat de herinnering na vijfentwintig jaar een beetje stuk is gegaan. Het is in ieder geval al niet de meest memorabele Woodstock-editie. Inmiddels is het halverwege september en komen er weer nieuwe herinneringen bij in het spel waardoor het weer nét even eenvoudiger is om een bericht uit de computer te rammelen. De singles zijn allemaal uit juli 2000. In augustus koop ik geen singles en in september een stuk of drie. Die gaan volgende maand mee in 'Het zilveren goud' want ook oktober is een maand zonder platen. Tenslotte kent november 2000 een zestal singles en dan is het even voorbij tot januari of februari 2001. Ik ga vanavond in vogelvlucht door Woodstock en de maanden augustus en september.
De jonge generatie zal het met enige verbazing lezen. In de late jaren negentig is er wel zoiets als internet, maar het werkt zo omslachtig dat het alleen voor nerds en professionals is weggelegd. 'Wat zou er dit jaar op Woodstock staan', is iets waar ik jaren achtereen naartoe heb geleefd. Vóór 1998 moet ik op de Solex stappen en in de regio van Steenwijk gaan rijden om op de borden de eerste namen te zien. In 1998 en 1999 bel ik vanuit Mossley naar Tuk. Het is nog de tijd dat ieder bedrijf een fax heeft en ze sturen me het programma per fax. Dan een dag of een paar van tevoren naar het Woodstock-terrein en alvast de sfeer opsnuiven. Dat alles is compleet anders in 2000. Ik woon al ruim een maand in Tuk als het festival plaats heeft en het gevoel van drie dagen per jaar is omgezet in iets van iedere dag. Nu ik onderdak heb in Tuk kan ik eindelijk ook eens vriend Kees uitnodigen. Ik heb hem in 1998 leren kennen op het Woodstock-festival en is in 1999 eveneens van de partij. Het dakraam van mijn caravan is een jaar eerder gesneuveld waardoor we dit jaar niet samen in de caravan hoeven te slapen. Ik ben wel iets gewend en rol mijn slaapzak uit op de vochtige kussens. Ik denk dat Kees evengoed zijn tentje heeft meegenomen. De eerste nachten verblijft hij bij ons in Tuk.
We maken wandelingen over de Woldberg en de vrijdag rijden we een eind rond in de omgeving. Ik kan me de lunch in Diever nog goed herinneren en verder toeren we in de omgeving van Dwingeloo, Dieverbrug en Eemster. Ik heb totaal geen herinnering meer aan de acts die in 2000 hebben opgetreden buiten The Stranglers om op de zaterdagavond. Dan is Kees al naar huis gegaan. Ik tref iemand op zaterdagavond die zwaar teleurgesteld is. Hij is een Stranglers-fan en wil dolgraag het Woodstock-shirt hebben met de vermelding van The Stranglers. Ik verkoop mijn t-shirt voor, ik geloof, dertig gulden. Tegenover de oorspronkelijke aankoopprijs van vijftien gulden is dat een goede deal? Ik vertel het later aan een van de organisatoren en die is niet onder de indruk. 'Of je koopt een biertje of je koopt de hele tent'. Ik kom hetzelfde shirt twee jaar later tegen op een rommelmarkt waardoor ik enige tijd later de collectie weer compleet heb.
Ik heb bij de eerdere bezoeken aan Steenwijk en omgeving altijd een bepaalde 'magie' gevoeld. Nu is het opeens mijn thuishaven en is dat vakantiegevoel verdwenen. Toch kan ik nog wel genieten van de fietstochten in de omgeving. Ik gebruik daarvoor de fiets van de huisbaas. Mijn enige vervoermiddel is de scooter en die staat al even kaduuk in de garage in Tuk als dat hij in De Bilt heeft gestaan. Ik kan me een tocht door het Drents-Friese Wold herinneren. Doldersum en zo. Er gaat een wereld voor me open! De thuissituatie begint steeds beter te bevallen. Mijn huisbaas heeft, zoals verwacht, de weddenschap gewonnen. De huisvriend zit drie weken later opzettelijk alweer aan het bier en overhandigt hem de duizend gulden. Het is voor hem een peulenschil maar voor mij een investering in een betere gezondheid voor de huisbaas en een vooruitgang in het woongenot. Huisbaas blijft aan de alcoholvrije biertjes voor in ieder geval de rest van het jaar. Ik deel soms ook mee in de maltbiertjes want ik heb ook een paar 'droge' momenten in deze periode. Huisbaas is op de hoogte van mijn plannen. Ik ga boeken schrijven. Toch voel ik ergens de behoefte om toch nog iets te doen mijn ervaring in de kringloopwinkels. In september 2000 meld ik mezelf als vrijwilliger bij de kringloop in Steenwijk.
Dat is echter van korte duur. Ik heb in de meubels door de jaren heen geleerd dat je de zaak zó moet inrichten dat de grote dingen vooraan staan. Het maakt het winkelbeeld niet echt aantrekkelijk maar het scheelt enorm met sjouwen. Daar willen ze in Steenwijk niet aan. Dan krijgen we te horen dat we geen grote bergmeubels meer mogen halen, behalve als het antiek is. Ik zit op de bus met een oudere vrijwilliger met een véél te gezellige babbel. We hebben een ophaal voor wat spullen aan de Paul Krugerstraat in Steenwijk. Een meisje in een bovenwoning heeft onder andere een bergmeubel. Een afschuwelijk ding. De chauffeur is echter erg gecharmeerd van het jonge meisje en dus moet het ding mee. Ik loop onder de kast achterstevoren op de trap. Hij staat nog bovenaan en staat oeverloos te ouwehoeren met het meisje terwijl ik de kast moet houden. Als we in de bus zitten vraag ik hem niet al te vriendelijk om me meteen af te zetten bij de winkel want ik ben er wel klaar mee. Het avontuur heeft niet langer dan drie weken geduurd. Ook hier de nodige dingen meegemaakt. Chauffeurs met geheime handeltjes en dergelijke. Ofwel: Spul dat nooit in de winkel zal komen maar rechtstreeks thuis wordt afgeleverd.
De huisvriend is blij verrast als blijkt dat ik niet te beroerd ben om te werken maar ook erg gesteld ben op mijn vrijheid om boeken te kunnen schrijven. Hij zwaait de scepter op een kunstmestoverslag waar hij wel een paar handen kan gebruiken. Hoewel hij enerzijds bikkelhard is, lijkt hij ergens begrip te hebben voor mijn vertraagde motoriek. Ik pak de dingen niet alijd even handig aan en hij laat me dan wat aanrommelen. Tenslotte helpt hij me en geeft advies hoe ik het de volgende keer moet aanpakken. Hoewel het via Randstad gaat, vertelt hij me dat ik het moet verzwijgen voor de sociale dienst. De eerste keer geef ik het nog wel braaf op en zie dan dat ik tot op de laatste cent wordt gekort. Dat gaan we voortaan anders doen! Volgende maand meer hierover!
3288 I've Got The Music In Me - The Kiki Dee Band (NL, Rocket, 1974)
3289 Tulane - The Steve Gibbons Band (NL, Polydor, 1977)
3290 Unbeschreiblich Weiblich - Nina Hagen Band (NL, CBS, 1979)
3291 Blue Hotel - Chris Isaak (Duitsland, Warner Bros., 1987)
3292 Love Like Blood - Killing Joke (NL, Polydor, 1985)
3293 Love & Pride - King (NL, CBS, 1984)
3294 Can I Get There By Candellight - David McWIlliams (NL, Major Minor, 1967, re: 1969)
3295 Egyptian Reggae - Jonathan Richman & The Modern Lovers (NL, Beserkley, 1977)
3296 Sweet Pea - Tommy Roe (US, ABC, 1966)
Ik denk dat Steve Gibbons één van de eerste gevallen is in mijn collectie waarbij ik een afwijkende persing ga verzamelen. Ik heb namelijk de Engelse in 1996 in Denemarken gekocht maar vind de Nederlandse ook wel fraai in de collectie. De singles zijn in 2000 allemaal zonder hoes. Het hoesje van Kiki Dee heb ik al jaren geleden eens gevonden, Killing Joke is een latere upgrade. Bij David McWilliams heb ik de letterlijke titel overgenomen van het label. Dit is me overigens nooit eerder opgevallen: 'Candellight' in plaats van 'Candle Light'. Ik heb deze inmiddels ook in de 1967-uitdossing op de Nederlandse Ariola. Volgende maand gaan we dus de 3300 voorbij. Verder zal het verhaal dan gaan over kunstmestkorrels en Het Bolwerk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten