De maand november is nog blanco en daar moet eerst verandering in komen. Vandaag heb ik een mooie middag beleefd met W. op de Woldberg en aansluitend nog een flink eind om gefietst naar huis. Ik geniet van dit weer. Tegen kou kan ik me wel kleden en zolang de zon maar aanwezig is en geen kans op regen of andere neerslag. Vandaag was een geknipte dag om te wandelen, morgen zal ik nog even aan de bak moeten en ook dan belooft het fraai weer te worden. Zelfs nog een paar graadjes warmer voor wat het waard is. Ik zou deze maand kunnen aftrappen met een 'Singles round-up' als ik dat wil want de afgelopen dagen zijn er zes singles binnen gekomen. Toch wil ik ook snel weer beginnen met de 'Honderd achteruit' om 2022 in ieder geval voor het nieuwe jaar te besluiten. Dat moet op zichzelf wel lukken maar ja... ik hou een slag om de arm. Vandaag trap ik de nieuwe maand af met het kwartetje Week Spots van de afgelopen vier jaar. En bij de eerste de beste plaat duikt broer meteen weer op...
2020: The Only Way Is Up - Otis Clay (1980)
Ik heb deze plaat vorige week al genoemd. Er zijn in oktober 2020 twee heruitgaven waar ik ontzettend gelukkig van word. De andere komen we rond de jaarwisseling tegen. Terwijl niemand in 2020 hierom had gevraagd, hadden we toen maar liefst 53 weken in een jaar. Ik zou het wellicht kunnen opzoeken maar ach... blij dat die gekkigheid voorbij is. Ik denk namelijk dat rond deze tijd in 2020 de mondkapjes opeens werden ingevoerd. Het kan echter geen lockdown voorkomen en tot overmaat van ramp krijgen we in januari ook nog een avondklok bovenop de pret. Maar goed, laten we snel terug gaan naar de muziek. Otis Clay staat al wel een tijdje op mijn verlanglijst alleen is het origineel onbetaalbaar. Zeker als je in ogenschouw neemt dat de plaat op styreen is. Ik heb een andere 'original' van Otis op styreen en dat type draai je binnen tien keren naar de filistijnen. Dan brengt Outta Sight deze vinyl-heruitgave uit en voor eens investeer ik zelfs in een demo. Ik heb hem vier weken geleden nog gedraaid in De Buze. Maar... wat is nu de link met broer? In 1996 bezoek ik Denemarken voor het eerst in een paar jaar. Ik heb er zelf een pittig jaar op zitten, tevens het jaar dat broer naar Denemarken is verhuisd. We praten heel veel en erg 'diep' tijdens ons avondje uit en bij het afscheid zegt hij: 'Blijf aan Yazz denken: The only way is up'. Tot op de dag van vandaag gebruik ik deze wijsheid van mijn broer.
2021: These Memories - Almeta Latimore (1975)
Rond deze tijd in 2021 wordt in Den Haag gepraat over 2G en 3G, terwijl dit even later zelfs helemaal zal verdwijnen. Oh nee, dat is met de telefoon! Almeta Lattimore komt uit dezelfde partij singles die ik bestel van Record Shack en dit kleinood hebben ze zelf uitgebracht. 'These Memories' is een modern soul-klassieker die zijn gewicht in goud waard is. De enige betaalbare en legale optie is deze op het Record Shack-label, hoewel het een outtake is die nooit eerder op vinyl is verschenen. Het klinkt gewoon iets minder 'af' dan de uiteindelijke single maar ik kan er prima mee leven.
2022: Bless My Soul - Shawn Lee & The Angels Of Libra (2021)
In oktober en november 2022 spelen er hele andere dingen voor mij. Natuurlijk eerst het overlijden van moeder. Ik denk dat de sterfdag van Paul ook ergens rond deze tijd moet zijn. Even later ontvalt me ook mijn lieve buurvrouw. De energieprijzen zijn flink gestegen en ik ben als de dood dat ik een flinke naheffing ga krijgen en ga dus ook bezuinigen op gasverbruik. Dat resulteert dat ik soms met een jas aan in huis zit om de kachel zo laag mogelijk te houden. Ik ben dan vergeten dat ik in 2019 of 2020 nog een meerjarig vast contract heb afgesloten en dus krijg ik in maart 2023 een bak geld terug. Als ik Shawn Lee hoor, associeer ik dat meteen met de koudere dagen uit deze periode. Hoewel dat oorspronkelijke contract inmiddels is afgelopen, heb ik besloten niet meer te bezuinigen op warmte.
2023: Reeling - Say She She (2023)
Komend weekend vind in Engeland weer 'The Big One' plaats, het festival dat we 'live' uitzenden op de radio. Een jaar geleden is het in het eerste weekend van november en dan is dit de nieuwe Week Spot. De tweede Week Spot voor Say She She in korte tijd. We wachten dan in spanning op het album. Ik heb het eens een luisterbeurt gegeven maar buiten de singles om is het niet veel soeps. Na deze single heb ik het ook wel gehad met Say She She en het Karma Chief-label en richt me voortaan weer op de releases van het moederlabel Colemine.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten