Singles round-up: november 1

Uiteraard hou ik een slag om de arm maar verwacht niet dat ik het deze maand net zo druk ga krijgen met de 'Singles round-up' als vorige maand. In de vorige maand kwam het eigenlijk ook wel goed uit als je het achteraf bekijkt. Ik verwacht elk moment een pakketje nieuwe releases en heruitgaven van Juno's en er zou een pakketje Thin Lizzy onderweg zijn van Baz (en wat hij verder aan flexi-discs en novelty-platen in het pakket heeft gestopt). Baz heeft ook veel te maken met één van de plaatjes uit deze 'Singles round-up, maar deze komt gewoon uit Spanje. Ik weet niet meer precies waar vandaan maar feit is dat het pakketje de Spaanse grens al is overgestoken als het noodweer daar los barst. Verder is er een 'pre-order' binnengekomen en dat brengt de voorlopige score op zes singles. Deze ga ik vanavond opnieuw van een luisterbeurt voorzien. De vijf uit Spanje zijn afgelopen zondag al voorbij gekomen in 'The Vinyl Countdown', alleen de hagelnieuwe heruitgave heb ik nog niet beluisterd buiten de dertig seconden van een aantal weken geleden. Normaal gesproken doe ik de 'Singles round-up' in alfabetische volgorde, maar ik begin vandaag met de vier 'extraatjes', dan de hoofdmoot van de Spaanse Discogs-bestelling en tenslotte de nieuwe Juno-aanwinst.

* Babe Ruth- Elusive (US, Capitol, 1975)
Ik ken de naam Babe Ruth al meer dan dertig jaar. Het verhaal van de groep heeft me altijd geboeid en met name doordat de zangeres Nederlandse roots heeft. Dan dompel ik mezelf onder in de Northern Soul in 2011 en 2012 en kom tot mijn grote verbazing Babe Ruth tegen. Huh? Dat is toch een rockband? 'Elusive' is echter een héle grote hit in The Casino in Wigan en andere Northern Soul-discotheken. Ik heb het nooit goed begrepen en sla het nummer steevast over als het voorbij komt op de mp3-speler. Dan hoor ik een paar weken geleden de nieuwe remix van 'The Mexican' en nu lijk ik echt overstag te gaan voor Babe Ruth. Straks een paar albums downloaden en toevoegen aan de mp3-speler want hier wil ik meer van weten! Ik denk dat de vergelijking niet helemaal goed gaat, maar qua eigenwijsheid zou ik het willen vergelijken met Earth & Fire. Een rockband met een frontvrouw, beetje progressief qua toetsen maar ook funky en fris op andere tijden. Babe Ruth zoekt het vooral in de latin-hoek als ik de twee singles mag geloven. Het nummer zélf vind ik steengoed, alleen kan ik het moeilijk rijmen met de andere Northern Soul-hits uit die tijd. Teveel rock naar mijn smaak maar wel een lekkere groovy plaat. Het komt uiteraard wel gewoon in de Blauwe Bak want het moet een feestje zijn op de dansvloer ondanks een gitaarsolo in de brug. Ik ben vooral benieuwd naar de albums nu ik dit hoor.

* Bamboos Of Jamaica- Reggae Man (NL, Blue Elephant, 1970)
De aanleiding van de Spaanse bestelling is een reggae-ding en uiteraard kijk ik ook even voor andere reggaesingles. Dan zie ik deze staan: Oorspronkelijk Nederlands met fotohoes voor nog best een redelijke prijs. Omdat ik de single nog nooit eerder heb gezien, durf ik de gok wel aan. En? Tja, de wiegjes van deze Bamboos zal ongetwijfeld op Jamaica hebben gestaan maar verder is het vooral een Duitse aangelegenheid. De producent is 'Hansa' en de componisten 'Helder/Jay' waren volgens mij eveneens betrokken bij 'Loop Di Love' van Juan Bastos. 'Reggae Man' is dan ook helemaal geen reggae maar zeer prettige 'island soul'. Hij is een 'reggae man', zij is een 'soul sister' en de laatste heeft blijkbaar de broek aan want het wordt nergens reggae. Teleurstelling? Nee hoor! Een leuk plaatje voor de Blauwe Bak, dat had deze anders niet bereikt. 'Candy' op de keerzijde is dan weer een beetje domme bubblegum-pop maar de a-kant is een winnaar!

* Mistura featuring Lloyd Michels- The Flasher (UK, Route, 1976)
Ik heb Lee er niet over gehoord afgelopen zondag. Hij had me jaren geleden ooit eens deze single toegezegd en schijnt nog een paar te hebben. Enfin, ik maak me daar niet meer druk over. 'The Flasher' mag mee omdat die spotgoedkoop is. Opnieuw een plaatje dat ontzettend populair is in de Northern Soul maar waar je je bedenkingen bij mag hebben. De groove is een beetje simpel maar effectief want je kan er alle mogelijke toeren op uithalen. Lloyd Michels is de bespeler van de trompet en tekent daarmee voor de melodie. In de canon van de Northern Soul mag die niet ontbreken maar verder is het allesbehalve essentieel.

* Gary Puckett- Keep The Customer Satisfied (US, Columbia, 1971)
De Spaanse handelaar heeft hem onder 'soul' gezet. Ach vooruit... de prijs is okay en ik ben gewoon nieuwsgierig. Gary heeft zijn Union Gap achter zich gelaten en gaat los in het Simon & Garfunkel-nummer maar dat hebben anderen beter gedaan. De b-kant is helaas een ballade. Een grappig plaatje voor op de zondagavond maar meer ook niet.

* Mrs. Miller- I Never Knew (UK, Pama, 1968)
Wie me een beetje kent, weet dat ik een fascinatie heb voor het karakter van de Amerikaanse Mrs. Miller. Elva Miller krijgt 'out of the blue' opeens een platencontract bij Capitol en mag een elpee vol 'zingen' met de grote hits van dat moment. Het resultaat is 'Mrs. Miller's Greatest Hits' en dat wordt een bestseller in Amerika. Elva heeft een rollende vibrato en is niet helemaal toonvast. Volgens eigen zeggen hebben de producenten de geluidsband een halve seconde eerder of later gestart zodat het klinkt alsof ze ook geen ritmegevoel heeft. Het maakt niet uit: Mrs. Miller is van 1965 tot en met 1967 een novelty-ster en haar versie van Petula Clark's 'Downtown' is een grote hit. Anno 2024 is ze slechts bekend bij een cultpubliek. Het is mijn Schotse maat Baz die ons in 2015 of 2016 confronteert met de Amerikaanse Mrs. Miller. Aanleiding is de Jamaicaanse (of stiekem toch Engelse) Mrs. Miller van een Pama-single uit 1968. De plaat komt onlangs weer eens ter sprake en dan besluit ik hem op te zoeken op Discogs. Tot mijn grote verrassing is de plaat spotgoedkoop. Deze Mrs. Miller zit hoog in de stem en lijkt ook niet goed te kunnen tellen. Waar bij Elva de muziek staat als een huis viert hier de mondharmonicaspeler ook nog zijn eigen feestje. Het is de b-kant van 'Bang Bang Lulu' van Lloyd Terrel, maar die hoor ik liever in de calypso-versie van Mighty Sparrow. Omdat ik Mrs. Miller eigenwijs genoeg vind, zet ik deze in de Engelse Blauwe Bak.

* Derwin Daniels- Catch Me When I'm Falling (UK, Athens Of The North, 1989, re: 2024)
Daniels heeft al een lange staat van dienst als sopraansaxofonist en liedjesschrijver. In 1989 neemt hij dit nummer op met gastzangeres La Donna Wells en Athens Of The North zorgt nu voor een herwaardering middels deze heruitgave. Het legt de basis voor de stijl die later als r&b door het leven zal gaan, ook al klinkt de productie ietwat lo-fi. Het is wel duidelijk waarom deze plaat geen hit is geworden in 1989 of anderzijds materiaal zou zijn voor de radio. Hoewel het strak is geproduceerd is de begeleiding ietwat minimaal. La Donna Wells heeft daarentegen een heerlijke stem waar ik wel meer van zou lusten. Helaas is zij ons inmiddels ontvallen. Op 'In My Mind' doet Daniels het in zijn eentje. Dat klinkt wel iets moderner qua opname, maar is bovenal een loungy jazz-instrumental. Daar heb ik dan weer niet het geduld voor.