Hoewel ik zou moeten genieten van een 'vrije' avond is dit vanavond niet het geval. Ik zou normaliter nu naar de uitzending vanaf The Big One luisteren maar dat hou ik niet langer dan vijf minuten vol. Ik begrijp best dat de mannen de hele dag hebben gewerkt maar het geluid is zo belabberd dat je er na tien minuten hoofdpijn van krijgt. Ik ga over een uurtje weer kijken of de stream vrij is voor een tweede deel van het alfabet. Ik heb ook plannen voor een tweede volledig alfabet dat ik morgenavond zou willen doen. Met uitzondering van de Q, X en Z kan ik nog legio bands en artiesten bedenken waar een herinnering aan vast kleeft. Om de tijd iets te doden ga ik nu eerst het Week Spot Kwartet doen. De singles zijn wonderlijk genoeg snel gevonden en de foto is vandaag een eitje. Er lopen twee thema's door dit kwartet heen.
2020: You Got Soul Pt. 1 - Johnny Nash (1968)
In 2020 is uiteraard geen Big One in de oorspronkelijke vorm. De horeca is niet open en met social distancing is een festival van dat kaliber ondenkbaar. In plaats daarvan wordt er een stream uitgezonden met huiskamerconcerten maar meer ook niet. Op Wolfman Radio doen we in principe gewoon onze shows maar omdat ik toch even bij de jaarlijkse happening wil stil staan, kies ik in deze week voor Johnny Nash en de soul-versie van 'You Got Soul'. Niet te verwarren met de reggae-uitvoering die ik eveneens in de verzameling heb staan. De soul-versie verschijnt oorspronkelijk niet op single maar is in 1970 de b-kant van 'What A Groovey Feeling'. The Big One is altijd in het eerste volledige weekend van november als ik me niet vergis en hierdoor valt het in de daaropvolgende jaren een week vroeger.
2021: If I Could - The Teques (1972?)
Ja, een vraagteken achter het bouwjaar. Er zijn ook bronnen die beweren dat de plaat uit 1980 is maar daarvoor klinkt het té gedateerd. Een van de oorspronkelijke leden heeft gereageerd op een Youtube-video en aan de hand van haar leeftijd kan ik het plaatsen in de jaren 1971 tot en met 1973. 1972 is dan het meest neutraal. Als ik me niet vergis is Engeland in november 2021 weer 'open' en is er weer een Big One. Met wel extra paniek als de organisator opeens ziek wordt en positief test. Maar ik geloof dat dit een week eerder is geweest in 2021. Het plaatje van The Teques boeit me al vanaf de eerste keer dat ik hem thuis draai en dat is inmiddels een half jaar geleden. Ik denk dat ik hem heb uitgezocht als een soort van 'ultieme' Week Spot en de hoop dat ik nog wat meer informatie kan vinden over deze mysterieuze act.
2022: When The Lights Go Down - Danny Toeman (2022)
Morgen kunnen de slingers worden opgehangen want dan vier ik mijn twaalfde Wolfman Radio-verjaardag. In 2022 is het extra feest want dan zit ik tien jaar bij het station. Valt dat toch niet in het weekend van The Big One? Ik ben op dit moment lui want ik hoef alleen maar naar het Kwartet van vorige week te kijken om het antwoord te weten. 2022 is het jaar dat ik het LRK-label ontdek en Danny Toeman is één van de eerste releases die ik koop. Een blanke Brit die eruit ziet als een suffe kantoorklerk. Als hij op het podium gaat staan en zijn strot open trekt, geloof je je oren niet. Danny heeft een bijzonder 'zwart' geluid en een wereldstem. Hij heeft dan ook al met tal van giganten opgetreden waaronder Diana Ross. 'When The Lights Go Down' is een lekker feestje voor het tienjarig feestje van 'Do The 45'.
2023: Not Me Baby - The Silhouettes (1967)
Ook in 2023 ga ik voor een klassieker als de Week Spot. Zo nu en dan investeer ik weer eens wat geld in een Goldmine Sevens. Het maakt deel uit van mijn zéér vroege Northern Soul-verzamelen en de tijd dat je bepaalde Sevens nog als 'new old stock' kon krijgen voor een redelijke prijs. Inmiddels zijn deze heruitgaven zélf ook een bom duiten waard en deze van The Silhouettes is stevig aan de prijs. Maar ja... het is altijd duizenden euro's goedkoper dan een origineel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten