Als ik vanmiddag Facebook open zie ik meteen zijn foto staan in de 'story' van een kameraad. Omdat deze vriend doorgaans niet heel veel op heeft met zwarte soul- en funkmuzikanten ben ik wel benieuwd. Dan zie ik in de volgende post dat Alex van Soul 4 Real ook een foto heeft geplaatst en zo verneem ik dat Quincy Jones ons op 91-jarige leeftijd heeft verlaten. Ik ben de nieuwsberichten niet door gegaan maar ik schat in dat het vooral over Michael Jackson zal gaan en Quincy's invloed op 'Off The Wall' en daarmee de doorbraak van Michael als een solist. Het eerste nummer waar ik aan moet denken is 'Money Runner' van The John Schroeder Orchestra maar gedurende de middag weet ik het opeens. 'Chump Change'! Dat moet vanavond dan ook de aanleiding worden voor een bericht want zijn doopceel is ongetwijfeld al gelicht op andere plekken. Quincy zal me in hoogst eigen persoon eeuwig kippenvel blijven bezorgen met een magnifieke finale van een instrumentaal nummer. En dat laatste is dan 'Chump Change'.
Ik leer de tune natuurlijk al heel vroeg kennen. Hoewel vader niet een specifieke voetbalclub aanhangt, blijft hij graag op de hoogte van de voetbalwedstrijden. Broer raakt in 1981 besmet met het SC Heerenveen-virus en vooral de uitwedstrijden worden via de radio gevolgd. 'Langs De Lijn' op de zondagmiddag. Bij een ander vriendje staat de radio op zondagmiddag steevast op 'Langs De Lijn'. Hoewel ik dan erg jong ben, kan ik me de bevlogen verslaggeving van Theo Koomen nog altijd goed voor de geest halen. Het publiek in het stadion zat soms naar een doodsaaie wedstrijd te kijken met nul acties, op de radio doet Theo voor komen ('pun not intended') dat het actie na actie na actie is en dat het de spannendste wedstrijd uit de competitie is. Het is de tijd van vóór de draaiende camera's en een samenvatting in Studio Sport en Theo kan het zo spannend maken als dat hij zelf wil. Broer houdt het luisteren naar Langs De Lijn ruim veertig jaar vol. Op deze bewuste zondag moet Heerenveen spelen en zijn vrouw verwacht hem voor die tijd thuis.
Zelf heb ik nooit zoveel gehad met sport, zowel actief als passief. Over de gymnastiekvereniging wil ik het niet meer hebben. Ik ga wel bijna iedere zaterdag om mijn schoolkameraden aan te moedigen. Die spelen dan bij de E-tjes van de plaatselijke voetbalclub. In 2007 meen ik opeens een groot liefhebber te zijn van honkbal maar na één seizoen heb ik nooit weer een wedstrijd bezocht. De WK's en EK's volg ik daarentegen wel, zowel de mannen als de vrouwen, maar de gewone Eredivisie en dergelijke kan me worden gestolen. Ik doe op zondagmiddag van alles maar het laatste dat ik zal doen is luisteren naar Langs De Lijn.
In 2002 'herontdek' ik de radio. Een paar jaar later vooral de nachtradio voordat Radio 2 de jukebox aan zet. Het is in de tijd dat ik naar 747AM luister, het huidige Radio 5, dat ik geregeld blijf hangen bij 'Met Het Oog Op Morgen'. Dat zal een ritueel worden. Op 747AM is overigens de herhaling een uur later maar in de volgende jaren zal ik om elf uur geregeld afstemmen op Radio 1 voor 'Het Oog'. Dat verandert pas als ik ontdek dat de NOS toch wel ietwat 'gekleurd' is in de berichtgeving en ik me niet langer achter deze visie kan scharen. Het wordt teveel een ergernis voor mij. Maar goed... we hebben het over Quincy Jones en nu gaat het over de weemoedige stem van Reinhard Mey en zijn 'letzten Zigarette'. Welnu, vóór 'Het Oog' zit Langs De Lijn. Als ik me niet vergis is het intro met 'Chump Change' dan gemoderniseerd, net zoals Studio Sport ooit de Tonny Eyk-tune heeft verkracht. De laatste minuut is echter het oude vertrouwde 'Chump Change'. Het betekent dat ik me door een reclameblok moet worstelen en het lang(zam)e nieuws voordat Het Oog begint, maar heel vaak schakel ik al om zeven minuten voor elf in op Radio 1. Ik krijg dan nog het staartje mee van Langs De Lijn en.... de laatste minuut van 'Chump Change'. Vanavond heeft mijn collega het gedraaid op de radio en opnieuw raak ik weer helemaal in extase als ik het hoor. Woest mee drummend en proberen mee te toeteren. En dan de finale. 'Paaa-paaa-paaaaaa'. Kippenvel. Ik heb de laatste minuut overigens ook nog enige tijd gebruikt om mijn 'Tuesday Night Music Club' te besluiten.
Lieve Quincy, rust in vrede, ik weet dat je héél veel verschillende dingen hebt gedaan in je leven en vast ook meerdere nummers waarvoor ik je dankbaar moet zijn. Toch wil ik je vooral bedanken voor de laatste minuut van 'Chump Change'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten