Wat hebben we sinds woensdag allemaal uitgespookt? Welnu, op donderdag niet zo heel erg veel. Op vrijdag heb ik een grondige douche gehad onder werktijd. Het is nog droog en zonnig als ik naar Meppel fiets. Als ik goed en wel de eerste brief in de Berggierslanden in de bus heb gestopt, nadert er onweer en gaat het al iets regenen. Het is niets vergeleken met wat er later gaat komen. Het moet me van het hart dat ik vind dat we tegenwoordig wel erg spastisch doen over regen en onweer. Ik ben in 2009 voor het laatst op het Bevrijdingsfestival in Zwolle geweest en toen was het ook bar en boos. Moest het terrein worden ontruimd? Ach welnee... het was proppen in de tenten en anders ging je de stad in. De teleurstellende Wombats hebben toen door gespeeld ondanks hevige regenval. Maar goed... ik heb dus ook mijn portie gehad en ben tot onderbroek en sokken aan toe doorweekt. Gistermiddag heb ik de post rondgebracht en daarna met W. mijn verjaardag gevierd op een terrasje. Op dit moment is het afwisselend zonnig en grijs en heeft het zonet ook even geregend. Ik wil er straks toch nog even op uit. Nu eerst het tweede deel van de 'Singles round-up' van deze maand.
* The Toys- Attack (UK, Stateside, 1965)
Omstreeks 2013-14 heb ik wel iets met 'girl groups' in de Blauwe Bak en denk dat 'A Lover's Concerto' dan ook wel in de bak heeft gestaan. Momenteel is dat alleen Mrs. Miller. Over 'novelty' gesproken... Zowel de Nederlandse als Engelse persing van 'A Lover's Concerto' staan nu in de jaren zestig-bak en daar mag 'Attack' ook komen te staan. Het is een typische 'opvolger van'. Opnieuw worden de coupletten gezongen als een klassiek stuk dat ik niet verder kan identificeren. Het refrein is alleen minder 'catchy' dan de grote hit. Desondanks een fraai item compleet me de originele Stateside-hoes.
* Ike & Tina Turner- A Love Like Yours (UK, London, 1966)
De kogel is door de kerk. Ook deze gaat gewoon in de jaren zestig-bak. Het is immers een hit geweest en bovendien staan er al twee Ike & Tina-platen te verstoffen in de Blauwe Bak. Ik kom er gewoon niet aan toe om ze te draaien. Toch heb ik sterk getwijfeld want... oef... ik vind dit zo'n mooi nummer. Wellicht dat het orkest iets 'over the top' is maar ja... we hebben het over Phil Spector's Wall Of Sound. Met de strijkers uit dit nummer als spouwisolatie hoef je gegarandeerd niet meer bang te zijn voor een strenge winter. De b-kant heb ik ook even geproefd maar dat is méér van de flauwige rhythm & blues waar het duo patent op heeft. Allesbehalve essentieel dus!
* The Village Soul Choir- The Cat Walk (UK, Direction, 1970)
Deze plaat trekt de aandacht vanwege het Direction-label en de aanwezige labelhoes. Waarom de plaat zo goedkoop is? Het schijnt in Amerika net de top vijftig te hebben gemist, maar volgens mij moet je zoiets zoeken om te ontdekken. The Village Choir (in bepaalde gebieden wordt 'Soul' toegevoegd aan de naam). Iets dat ik niet zeker wist, blijkt nu wel het geval te zijn: The Village Soul Choir is een vroege incarnatie van The Village Choir waarmee Lee McDonald 'All Purpose Love' heeft opgenomen. Deze laatste heb ik dan weer een jaar in huis dankzij Izipho Soul. Dan 'The Cat Walk'... Het wil nergens echt gospel worden hoewel het wel die sfeer heeft. Het heeft een sexy groove als je het mij vraagt. Geen kat in het nauw maar een zelfverzekerde poes die zich de kop niet laat gek maken. Van de vijf pond-singles is dit wellicht de grootste verrassing. De link met Lee McDonald had ik nog niet gelegd maar is een fraaie bonus!
* The Walker Brothers- My Ship Is Coming In (UK, Philips, 1965)
W. gaat later deze maand vakantie vieren in York en Cambridge. Omdat het treinpersoneel voor die dagen stakingen heeft aangekondigd, komt 'National Express' even ter sprake. Je bent weliswaar langer onderweg (?) maar het comfort is reuze en tientjes goedkoper dan de peperdure trein in Engeland. Het vraagtekentje is omdat de treinen in Engeland door verschillende maatschappijen wordt gerund en deze niet op elkaar aansluiten. Je moet soms twee uren wachten bij een overstap. Nee, ik hou het dan bij National Express. Voor Pasen 1999 reis ik ook met de bus en zoek in Oldham leesvoer uit. Dat wordt een biografie over Scott Walker. Sindsdien heb ik een liefde ontwikkeld voor The Walker Brothers. 'My Ship Is Coming In' is de eerste plaat van de broers in Engeland en wellicht meteen hun beste. Qua stijl is dit een 'beat ballad' om van te watertanden, maar ja... het is een hit geweest en dus 'not done' in de serieuze soul-kringen. Deze komt dus ook gewoon in de jaren zestig-bak maar met een grote kans dat we hem terug zien in de 'Eindstreep'.
* Kim Weston- Danger, Heartbreak Ahead (US, People, 1969)
Als Kim een monsterhit heeft gehad met Marvin Gaye verwacht ze een royalere cheque van Motown dan in de voorgaande jaren. Als deze uitblijft, gaat ze verhaal halen bij Berry Gordy. Die laat weten dat de winst is geïnvesteerd in een nieuwe elpee. Tegelijk ontdekt William 'Mickey' Stevenson dat collega-schrijvers bij andere platenlabels méér zien van de royalties dan bij Motown het geval is. Weston en Stevenson verlaten Motown en in 1969 zijn ze in goed gezelschap als 'Danger' wordt gemaakt. Ivy Hunter en Clarence Paul werken eveneens voor Motown maar zijn onafhankelijk genoeg om deze plaat te maken. Deze klinkt dan ook als twee druppels water als Motown. Niet iets heel bijzonders maar wel een lekker snel en stampend plaatje. Ik heb me nog niet bezig gehouden met de b-kant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten